Przejdź do zawartości

Formuła 1 Sezon 2002

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 2002 Mistrzostw Świata Formuły 1
Ilustracja
Michael Schumacher w bolidzie Scuderia Ferrari.
Inauguracja

3 marca

Zakończenie

13 października

Liczba wyścigów

17

Mistrzowie
Kierowcy

Michael Schumacher

Konstruktorzy

Ferrari

Poprzedni sezon Następny sezon

Sezon 2002 Formuły 1 – 53. sezon o Mistrzostwo Świata Formuły 1. Rozpoczął się on 3 marca 2002 roku na torze Albert Park Circuit w Australii, a zakończył 13 października na torze Suzuka International Racing Course w Japonii, po rozegraniu 17 wyścigów.

Sezon ten został absolutnie zdominowany przez broniącego tytułu mistrzowskiego Michaela Schumachera, który wygrał rekordową liczbę 11 wyścigów, wszystkie grand prix kończąc na podium (był jeszcze pięć razy drugi i raz trzeci). Tytuł mistrzowski Schumacher wywalczył z największą w historii przewagą nad wicemistrzem. Drugi w klasyfikacji Rubens Barrichello stracił do swojego kolegi z zespołu 67 punktów. Trzecie miejsce zajął Kolumbijczyk Juan Pablo Montoya.

Mistrzem świata konstruktorów również bezapelacyjnie została Scuderia Ferrari, która w ciągu całego sezonu wygrała 15 z 17 wyścigów. Dotychczas taki wynik osiągnął jedynie zespół McLaren, kiedy to w 1988 roku Ayrton Senna i Alain Prost również zwyciężali dla zespołu piętnastokrotnie (wówczas sezon liczył sobie jednak nie 17, a 16 wyścigów). Drugie miejsce w klasyfikacji zespołów przypadło w udziale stajni BMW.Williams, zaś jako trzeci sklasyfikowany został McLaren.

Lista startowa

[edytuj | edytuj kod]

Poniższe zespoły oraz kierowcy wzięli udział w sezonie 2002 FIA Formula One World Championship. Numery startowe zostały określone na podstawie klasyfikacji kierowców i konstruktorów sezonu 2001.

Zespół Konstruktor Samochód Silnik (3.0l V10) Opony Nr Kierowcy wyścigowi Rundy Kierowcy rezerwowi
Włochy Scuderia Ferrari Marlboro Ferrari F2001
F2002
Włochy Ferrari
050
051
B 1 Niemcy Michael Schumacher 1–17 Włochy Luca Badoer
Brazylia Luciano Burti 
2 Brazylia Rubens Barrichello 1–17
Wielka Brytania West McLaren Mercedes McLaren-Mercedes MP4-17 Niemcy Mercedes
FO 110M
M 3 Wielka Brytania David Coulthard 1–17 Jean Alesi
Austria Alexander Wurz 
4 Finlandia Kimi Räikkönen 1–17
Wielka Brytania BMW.Williams F1 Team Williams-BMW FW24 Niemcy BMW
P82
M 5 Niemcy Ralf Schumacher 1–17 Brazylia Antônio Pizzonia
Włochy Giorgio Pantano
Hiszpania Marc Gené 
6 Kolumbia Juan Pablo Montoya 1–17
Szwajcaria Sauber Petronas Sauber-Petronas C21 Malezja Petronas
02A
B 7 Niemcy Nick Heidfeld 1–17 Szwajcaria Neel Jani
Holandia Jos Verstappen 
8 Brazylia Felipe Massa 1–15, 17 
Niemcy Heinz-Harald Frentzen 16
Irlandia DHL Jordan Honda Jordan-Honda EJ12 Japonia Honda
RA002E
B 9 Włochy Giancarlo Fisichella 1–17 Brazylia Ricardo Zonta 
10 Japonia Takuma Satō 1–17
Wielka Brytania Lucky Strike BAR Honda BAR-Honda 004 Japonia Honda
RA002E
B 11 Kanada Jacques Villeneuve 1–17 Wielka Brytania Darren Manning
Wielka Brytania Anthony Davidson
Patrick Lemarié
Japonia Ryō Fukuda 
12 Olivier Panis 1–17
Mild Seven Renault F1 Team Renault R202 Renault
RS22
M 14 Włochy Jarno Trulli 1–17 Hiszpania Fernando Alonso 
15 Wielka Brytania Jenson Button 1–17
Wielka Brytania Jaguar Racing Jaguar-Cosworth R3
R3B
Wielka Brytania Cosworth
CR-3
CR-4
M 16 Wielka Brytania Eddie Irvine 1–17 Niemcy André Lotterer
Australia James Courtney 
17 Hiszpania Pedro de la Rosa 1–17
Wielka Brytania Orange Arrows Cosworth Arrows-Cosworth A23 Wielka Brytania Cosworth
CR-3
B 20 Niemcy Heinz-Harald Frentzen 1–12  
21 Brazylia Enrique Bernoldi 1–12
Włochy KL Minardi Asiatech Minardi-Asiatech PS02 Japonia Asiatech
AT02
M 22 Malezja Alex Yoong 1–12, 15–12 Brazylia Tarso Marques
Włochy Matteo Bobbi
Rosja Siergiej Złobin
Słowacja Jirko Malchárek 
Wielka Brytania Anthony Davidson 13–14 
23 Australia Mark Webber 1–17
Japonia Panasonic Toyota Racing Toyota TF102 Japonia Toyota
RVX-02
M 24 Wielka Brytania Allan McNish 1–17 Australia Ryan Briscoe
Stéphane Sarrazin 
25 Finlandia Mika Salo 1–17
Zespół Konstruktor Samochód Silnik (3.0l V10) Opony Nr Kierowcy wyścigowi Rundy Kierowcy rezerwowi

† Specyfikacja F2002 została wprowadzona podczas trzeciej rundy mistrzostw – Grand Prix Brazylii.

Zmiany wśród zespołów

[edytuj | edytuj kod]
  • W październiku 2001 roku zespół Prost Grand Prix został postawiony w stan upadłości, zaś w styczniu 2002 roku zlikwidowany. Tym samym miejsca nr 18 i 19 na liście startowej pozostały niezapełnione. Na krótko przed Grand Prix Australii 2002 brytyjska firma Phoenix Finance odkupiła pozostałości po zespole i próbowała rozpocząć starty od Grand Prix Malezji, jednak została od nich odsunięta przez władze Międzynarodowej Federacji Samochodowej (FIA). Federacja wygrała także proces przed sądem w tej sprawie.
  • Po roku testów i prac rozwojowych w stawce pojawił się fabryczny zespół stworzony przez koncern Toyota.
  • W 2001 roku team Benetton został zakupiony przez koncern Renault i przemianowany na Renault F1 Team począwszy od sezonu 2002. Zespół nie zmienił się jednak diametralnie, ponieważ już wcześniej Benetton używał komponentów produkowanych przez francuską markę.
  • Zespół Arrows zbankrutował po GP Niemiec 2002 i nie wziął już udziału w żadnym z pozostałych do końca sezonu wyścigów. Próba ponownego zgłoszenia zespołu do mistrzostw na sezon 2003 została odrzucona przez władze Międzynarodowej Federacji Samochodowej.

Zmiany wśród kierowców

[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem

[edytuj | edytuj kod]
  • Jean Alesi nie znalazł odpowiedniej oferty kontraktu na sezon 2002 i podpisał z koncernem Mercedes-Benz umowę na starty w serii Deutsche Tourenwagen Masters (DTM).
  • Luciano Burti, który w poprzednim sezonie reprezentował najpierw Jaguara, a potem Prost Grand Prix opuścił zespół przed likwidacją po to, aby dołączyć do Luki Badoera jako kierowcy testowego Ferrari.
  • Na trzy wyścigi przed końcem sezonu 2001 kierowca McLarena, dwukrotny mistrz świata Mika Häkkinen ogłosił to, że nie zamierza startować w Formule 1 roku 2002. Zaprzeczył jednak temu, że jest to koniec jego kariery, mówiąc o tym, że potrzebuje jedynie odpoczynku i później powróci do McLarena. Ostatecznie, Mika Häkkinen jeszcze w 2002 roku oficjalnie opuścił zespół McLaren i całkowicie odszedł z Formuły 1. W latach 2005–2007 pojawił się jeszcze w niemieckiej serii wyścigowej Deutsche Tourenwagen Masters (DTM).
  • Kimi Räikkönen odszedł z zespołu Sauber po to, aby zająć posadę kierowcy zespołu McLaren zwolnioną przez Mikę Häkkinena. Sauber lukę po Kimim Räikkönenie zapełnił zatrudniając Felipe Massę.
  • Jeszcze w 2001 roku Giancarlo Fisichella ogłosił zamiar odejścia z Benettona po to, aby podpisać kontrakt z Jordan Grand Prix. W nowym sezonie wolne miejsce po Włochu w zespole Renault zajął jego rodak Jarno Trulli.
  • Dotychczasowy kierowca testowy zespołu British American Racing (BAR) Takuma Satō opuścił swoją posadę po to, aby dołączyć do Giancarlo Fisichelli jako drugi kierowca zespołu Jordan.
  • Fernando Alonso po swoim debiutanckim sezonie spędzonym w barwach zespołu Minardi opuścił ten team i zajął fotel kierowcy testowego w zespole Renault. Miejsce po Fernando Alonso w zespole Minardi przejął natomiast Australijczyk Mark Webber.
  • Heinz-Harald Frentzen po upadku teamu Prost Grand Prix przeniósł się do zespołu Arrows. Zajął on miejsce zwolnionego Josa Verstappena, który od nowego sezonu musiał się zadowolić posadą kierowcy testowego zespołu Sauber.
  • Mika Salo oraz Allan McNish zostali ogłoszeni kierowcami nowo powstałego teamu Toyota.

W trakcie sezonu

[edytuj | edytuj kod]

Kalendarz wyścigów

[edytuj | edytuj kod]

Lista eliminacji

[edytuj | edytuj kod]
Nr Nazwa rundy Data rozegrania Tor Lokalizacja
1 Australia Grand Prix Australii 3 marca Albert Park Circuit Melbourne
2 Malezja Grand Prix Malezji 17 marca Sepang International Circuit Kuala Lumpur
3 Brazylia Grand Prix Brazylii 31 marca Autódromo José Carlos Pace São Paulo
4 San Marino Grand Prix San Marino 14 kwietnia Autodromo Enzo e Dino Ferrari Imola
5 Hiszpania Grand Prix Hiszpanii 28 kwietnia Circuit de Catalunya Barcelona
6 Austria Grand Prix Austrii 12 maja Red Bull Ring Spielberg
7 Monako Grand Prix Monako 26 maja Circuit de Monaco Monte Carlo
8 Kanada Grand Prix Kanady 9 czerwca Circuit Gilles Villeneuve Montreal
9 Unia Europejska Grand Prix Europy 23 czerwca Nürburgring Nürburg
10 Wielka Brytania Grand Prix Wielkiej Brytanii 7 lipca Silverstone Circuit Northamptonshire
11 Grand Prix Francji 21 lipca Circuit de Nevers Magny-Cours Nevers
12 Niemcy Grand Prix Niemiec 28 lipca Hockenheimring Hockenheim
13 Węgry Grand Prix Węgier 18 sierpnia Hungaroring Budapeszt
14 Belgia Grand Prix Belgii 1 września Circuit de Spa-Francorchamps Spa-Francorchamps
15 Włochy Grand Prix Włoch 15 września Autodromo Nazionale di Monza Monza
16 Stany Zjednoczone Grand Prix Stanów Zjednoczonych 29 września Indianapolis Motor Speedway Indianapolis
17 Japonia Grand Prix Japonii 13 października Suzuka International Racing Course Suzuka

Zmiany w kalendarzu

[edytuj | edytuj kod]

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]

Najlepsze wyniki w Grand Prix

[edytuj | edytuj kod]
Nr Runda Pole Position Najszybsze okrążenie Zwycięzca wyścigu Najlepszy konstruktor Rezultat
1 Australia Grand Prix Australii Brazylia Rubens Barrichello Ferrari Finlandia Kimi Räikkönen McLaren Niemcy Michael Schumacher Ferrari Włochy Ferrari Wyniki
2 Malezja Grand Prix Malezji Niemcy Michael Schumacher Ferrari Kolumbia Juan Pablo Montoya Williams Niemcy Ralf Schumacher Williams Wielka Brytania Williams-BMW Wyniki
3 Brazylia Grand Prix Brazylii Kolumbia Juan Pablo Montoya Williams Kolumbia Juan Pablo Montoya Williams Niemcy Michael Schumacher Ferrari Włochy Ferrari Wyniki
4 San Marino Grand Prix San Marino Niemcy Michael Schumacher Ferrari Brazylia Rubens Barrichello Ferrari Niemcy Michael Schumacher Ferrari Włochy Ferrari Wyniki
5 Hiszpania Grand Prix Hiszpanii Niemcy Michael Schumacher Ferrari Niemcy Michael Schumacher Ferrari Niemcy Michael Schumacher Ferrari Włochy Ferrari Wyniki
6 Austria Grand Prix Austrii Brazylia Rubens Barrichello Ferrari Niemcy Michael Schumacher Ferrari Niemcy Michael Schumacher Ferrari Włochy Ferrari Wyniki
7 Monako Grand Prix Monako Kolumbia Juan Pablo Montoya Williams Brazylia Rubens Barrichello Ferrari Wielka Brytania David Coulthard McLaren Wielka Brytania McLaren-Mercedes Wyniki
8 Kanada Grand Prix Kanady Kolumbia Juan Pablo Montoya Williams Kolumbia Juan Pablo Montoya Williams Niemcy Michael Schumacher Ferrari Włochy Ferrari Wyniki
9 Unia Europejska Grand Prix Europy Kolumbia Juan Pablo Montoya Williams Niemcy Michael Schumacher Ferrari Brazylia Rubens Barrichello Ferrari Włochy Ferrari Wyniki
10 Wielka Brytania Grand Prix Wielkiej Brytanii Kolumbia Juan Pablo Montoya Williams Brazylia Rubens Barrichello Ferrari Niemcy Michael Schumacher Ferrari Włochy Ferrari Wyniki
11 Grand Prix Francji Kolumbia Juan Pablo Montoya Williams Wielka Brytania David Coulthard McLaren Niemcy Michael Schumacher Ferrari Włochy Ferrari Wyniki
12 Niemcy Grand Prix Niemiec Niemcy Michael Schumacher Ferrari Niemcy Michael Schumacher Ferrari Niemcy Michael Schumacher Ferrari Włochy Ferrari Wyniki
13 Węgry Grand Prix Węgier Brazylia Rubens Barrichello Ferrari Niemcy Michael Schumacher Ferrari Brazylia Rubens Barrichello Ferrari Włochy Ferrari Wyniki
14 Belgia Grand Prix Belgii Niemcy Michael Schumacher Ferrari Niemcy Michael Schumacher Ferrari Niemcy Michael Schumacher Ferrari Włochy Ferrari Wyniki
15 Włochy Grand Prix Włoch Kolumbia Juan Pablo Montoya Williams Brazylia Rubens Barrichello Ferrari Brazylia Rubens Barrichello Ferrari Włochy Ferrari Wyniki
16 Stany Zjednoczone Grand Prix Stanów Zjednoczonych Niemcy Michael Schumacher Ferrari Brazylia Rubens Barrichello Ferrari Brazylia Rubens Barrichello Ferrari Włochy Ferrari Wyniki
17 Japonia Grand Prix Japonii Niemcy Michael Schumacher Ferrari Niemcy Michael Schumacher Ferrari Niemcy Michael Schumacher Ferrari Włochy Ferrari Wyniki

Klasyfikacje szczegółowe

[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy

[edytuj | edytuj kod]
Klasyfikacja kierowców na wykresie
Poz. Kierowca Konstruktor Australia Malezja Brazylia San Marino Hiszpania Austria Monako Kanada Unia Europejska Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Stany Zjednoczone Japonia Pkt.
1 Niemcy Michael Schumacher Ferrari 1 3 1 1 1 1 2 1 2 1 1 1 2 1 2 2 1 144
2 Brazylia Rubens Barrichello Ferrari NU NU NU 2 NW 2 7 3 1 2 NW 4 1 2 1 1 2 77
3 Kolumbia Juan Pablo Montoya Williams 2 2 5 4 2 3 NU NU NU 3 4 2 11 3 NU 4 4 50
4 Niemcy Ralf Schumacher Williams NU 1 2 3 11 4 3 7 4 8 5 3 3 5 NU 16 11 42
5 Wielka Brytania David Coulthard McLaren NU NU 3 6 3 6 1 2 NU 10 3 5 5 4 7 3 NU 41
6 Finlandia Kimi Räikkönen McLaren 3 NU 12 NU NU NU NU 4 3 NU 2 NU 4 NU NU NU 3 24
7 Wielka Brytania Jenson Button Renault NU 4 4 5 12 7 NU 15 5 12 6 NU NU NU 5 8 6 14
8 Włochy Jarno Trulli Renault NU NU NU 9 10 NU 4 6 8 NU NU NU 8 NU 4 5 NU 9
9 Wielka Brytania Eddie Irvine Jaguar 4 NU 7 NU NU NU 9 NU NU NU NU NU NU 6 3 10 9 8
10 Niemcy Nick Heidfeld Sauber NU 5 NU 10 4 NU 8 12 7 6 7 6 9 10 10 9 7 7
11 Włochy Giancarlo Fisichella Jordan NU 13 NU NU NU 5 5 5 NU 7 INJ NU 6 NU 8 7 NU 7
12 Kanada Jacques Villeneuve BAR NU 8 10 7 7 10 NU NU 12 4 NU NU NU 8 9 6 NU 4
13 Brazylia Felipe Massa Sauber NU 6 NU 8 5 NU NU 9 6 9 NU 7 7 NU NU NU 4
14 Olivier Panis BAR NU NU NU NU NU NU NU 8 9 5 NU NU 12 12 6 12 NU 3
15 Japonia Takuma Satō Jordan NU 9 9 NU NU NU NU 10 16 NU NU 8 10 11 12 11 5 2
16 Australia Mark Webber Minardi 5 NU 11 11 NW 12 11 11 15 NU 8 NU 16 NU NU NU 10 2
17 Finlandia Mika Salo Toyota 6 12 6 NU 9 8 NU NU NU NU NU 9 15 7 11 14 8 2
18 Niemcy Heinz-Harald Frentzen Arrows/Sauber DK 11 NU NU 6 11 6 13 13 NU NZ NU 13 2
19 Wielka Brytania Allan McNish Toyota NU 7 NU NU 8 9 NU NU 14 NU 11 NU 14 9 NU 15 NW 0
20 Malezja Alex Yoong Minardi 7 NU 13 NZ NW NU NU 14 NU NZ 10 NZ 13 NU NU 0
21 Hiszpania Pedro de la Rosa Jaguar 8 10 8 NU NU NU 10 NU 11 11 9 NU 13 NU NU NU NU 0
22 Brazylia Enrique Bernoldi Arrows DK NU NU NU NU NU 12 NU 10 NU NZ NU 0
Wielka Brytania Anthony Davidson Minardi NU NU 0
Poz. Kierowca Konstruktor Australia Malezja Brazylia San Marino Hiszpania Austria Monako Kanada Unia Europejska Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Stany Zjednoczone Japonia Pkt.

Konstruktorzy

[edytuj | edytuj kod]
Poz. Konstruktor Nr Australia Malezja Brazylia San Marino Hiszpania Austria Monako Kanada Unia Europejska Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Stany Zjednoczone Japonia Pkt.
1 Włochy Ferrari 1 1 3 1 1 1 1 2 1 2 1 1 1 2 1 2 2 1 221
2 NU NU NU 2 NW 2 7 3 1 2 NW 4 1 2 1 1 2
2 Wielka Brytania Williams-BMW 5 NU 1 2 3 11 4 3 7 4 8 5 3 3 5 NU 16 11 92
6 2 2 5 4 2 3 NU NU NU 3 4 2 11 3 NU 4 4
3 Wielka Brytania McLaren-Mercedes 3 NU NU 3 6 3 6 1 2 NU 10 3 5 5 4 7 3 NU 65
4 3 NU 12 NU NU NU NU 4 3 NU 2 NU 4 NU NU NU 3
4 Renault 14 NU NU NU 9 10 NU 4 6 8 NU NU NU 8 NU 4 5 NU 23
15 NU 4 4 5 12 7 NU 15 5 12 6 NU NU NU 5 8 6
5 Szwajcaria Sauber-Petronas 7 NU 5 NU 10 4 NU 8 12 7 6 7 6 9 10 10 9 7 11
8 NU 6 NU 8 5 NU NU 9 6 9 NU 7 7 NU NU 13 NU
6 Irlandia Jordan-Honda 9 NU 13 NU NU NU 5 5 5 NU 7 NW NU 6 NU 8 7 NU 9
10 NU 9 9 NU NU NU NU 10 16 NU NU 8 10 11 12 11 5
7 Wielka Brytania Jaguar-Cosworth 16 4 NU 7 NU NU NU 9 NU NU NU NU NU NU 6 3 10 9 8
17 8 10 8 NU NU NU 10 NU 10 11 9 NU 13 NU NU NU NU
8 Wielka Brytania BAR-Honda 11 NU 8 10 7 7 10 NU NU 12 4 NU NU NU 8 9 6 NU 7
12 NU NU NU NU NU NU NU 8 9 5 NU NU 12 12 6 12 NU
9 Włochy Minardi-Asiatech 22 7 NU 13 NZ NW NU NU 14 NU NZ 10 NZ NU NU 13 NU NU 2
23 5 NU 11 11 NW 12 11 11 15 NU 8 NU 16 NU NU NU 10
10 Japonia Toyota 24 6 12 6 NU 9 8 NU NU NU NU NU 9 15 7 11 14 8 2
25 NU 7 NU NU 8 9 NU NU 14 NU 11 NU 14 9 NU 15 NW
11 Wielka Brytania Arrows-Cosworth 20 DK 11 NU NU 6 11 6 13 13 NU NZ NU 2
21 DK NU NU NU NU NU 12 NU 11 NU NZ NU
Poz. Konstruktor Nr Australia Malezja Brazylia San Marino Hiszpania Austria Monako Kanada Unia Europejska Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Stany Zjednoczone Japonia Pkt.