Przejdź do zawartości

Fryderyk II Anhalcki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fryderyk II Anhalcki
Ilustracja
książę Anhalt
Okres

od 24 stycznia 1904
do 21 kwietnia 1918

Poprzednik

Fryderyk I Anhalcki

Następca

Edward Anhalcki

Dane biograficzne
Dynastia

askańska

Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1856
Dessau

Data i miejsce śmierci

21 kwietnia 1918
Ballenstedt

Ojciec

Fryderyk I Anhalcki

Matka

Antonina Sachsen-Altenburg

Żona

Maria Badeńska

Dzieci

brak

Odznaczenia
Order Alberta Niedźwiedzia (Anhalt) Order Świętego Jana (Prusy) Order Orła Czarnego (Prusy) Order Korony Rucianej (Saksonia) Order św. Huberta (Bawaria) Order Słonia (Dania)

Fryderyk II Anhalcki (niem. Leopold Friedrich II. Eduard Karl Alexander Herzog von Anhalt, ur. 19 sierpnia 1856 w Dessau, zm. 21 kwietnia 1918 w Ballenstedt) – książę Anhaltu z dynastii askańskiej, szwagier kanclerza Cesarstwa Niemieckiego Maximiliana von Baden.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako drugi syn przyszłego księcia Anhaltu Fryderyka I i jego żony księżnej Antoniny. Studiował w Genewie, Bonn i Monachium. W czasie ferii podróżował po Szwajcarii, Francji i Włoszech. W 1873 roku zwiedził Wystawę Światową w Wiedniu. Po zakończeniu nauki rozpoczął służbę w armii niemieckiej. Od 1877 roku stacjonował w 2 Pułku Piechoty Gwardii. Pozostawał w służbie czynnej do 1883 roku.

3 Marki z portretem księcia z 1909 roku

Wraz z zakończeniem służby poświęcił się swoim zainteresowaniom i pasjom, głównie muzyce. Po śmierci starszego brata Leopolda 2 lutego 1886 został następcą tronu. Wówczas to rozpoczął zapoznawanie się z działaniem struktur państwowych i administracji państwowej. Po śmierci ojca 24 stycznia 1904 został nowym monarchą.

2 lipca 1889 w Karlsruhe poślubił księżniczkę badeńską Marię. Para nie miała dzieci. W okresie swoich rządów cieszył się wielką popularnością. Podobnie jak Jerzy II Sachsen-Meiningen był wielkim patronem teatru i miłośnikiem opery. Książę zmarł w ostatnim roku I wojny światowej. Po śmierci Fryderyka II jego następcą został młodszy brat Edward, który przewodził księstwem tylko przez kilka miesięcy[1].

Fryderyk II był odznaczony między innymi pruskimi Orderem Świętego Jana i Orderem Orła Czarnego, saskim Orderem Korony Rucianej, bawarskim Orderem Świętego Huberta i duńskim Orderem Słonia[2]. Wielki mistrz anhalckiego orderu domowego Alberta Niedźwiedzia[3].

Genealogia

[edytuj | edytuj kod]
Prapradziadkowie ks. Anhalt-Dessau

Leopold III

(1740–1818)

∞1767

Ludwika von Brandenburg-Schwedt

(1750–1811)

landrgraf Hesji-Homburga

Fryderyk V

(1748–1820)

∞1768

Karolina Heska-Dermstadt

(1746–1821)

kr. Prus

Fryderyk Wilhelm II

(1744–1797)

∞1769

Fryderyka Ludwika Heska-Dermstadt

(1751–1805)

w. ks. Meklemburgii-Strelitz

Karol

(1741–1816)

∞1768

Fryderyka Karolina Heska-Dermstadt

(1752–1782)

ks. Saksonii-Hildburghausen

Ernest Fryderyk III

(1694–1757)

∞1758

Ernestyna Saska-Weimar-Eisenach

(1740–1786)

w. ks. Meklemburgii-Strelitz

Karol

(1741–1816)

∞1768

Fryderyka Karolina Heska-Dermstadt

(1752–1782)

ks. Hohenzollern-Sigmaringen

Antoni Alojzy

(1762–1831)

∞1782

Amelia von Salm-Kyrburg

(1760–1841)

Pierre Murat

(1748–1792)

∞1783

Louise d'Astorg

(1762–1832)

Pradziadkowie Fryderyk Anhalcki-Dessau

(1769–1814)

∞1792

Amelia Heska-Homburg

(1774–1846)

Ludwik Hohenzollern

(1773–1796)

∞1793

Fryderyka Meklemburska-Strelitz

(1778–1841)

ks. Saksonii-Altenburga

Fryderyk

(1763–1834)

∞1785

Karolina Meklemburska-Strelitz

(1769–1818)

ks. Hohenzollern-Sigmaringen

Karol

(1785-1853)

∞1808

Antonina Murat

(1793–1847)

Dziadkowie ks. Anhaltu, Leopold (1792–1871)

∞1818

Fryderyka Hohenzollern (1796–1850)

Edward Saski-Altenburg (1804–1852)

∞1835

Amelia Hohenzollern-Sigmaringen (1815–1841)

Rodzice ks. Anhaltu, Fryderyk I (1831–1904)

∞1854

Antonina Saska-Altenburg (1838–1908)

Fryderyk II (1856–1918), ks. Anhaltu

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ralf Regener, Der Sturz der Askanier 1918 in Anhalt. Bedingungen, Verlauf und Nachwirkungen des Untergangs einer kleinstaatlichen deutschen Monarchie, Dessau-Roßlau 2013, s. 50–55
  2. The titled nobility of Europe : an international peerage or "Who's who" of the sovereigns, princes and nobles of Europe. Londyn: Harrison & Sons, 1914, s. 2.
  3. Order of Albrecht the Bear. albrechtderbaer.com. [dostęp 2015-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-12)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Thomas Gehrlein, Das Haus Anhalt. Über 900 Jahre Gesamtgeschichte mit Stammfolgen. Deutsche Fürstenhäuser Heft 34, Börde-Verlag, Werl 2011, ISBN 978-3-9814458-1-7, s. 29.
  • Ralf Regener, Der Sturz der Askanier 1918 in Anhalt. Bedingungen, Verlauf und Nachwirkungen des Untergangs einer kleinstaatlichen deutschen Monarchie. Funk, Dessau-Roßlau 2013, ISBN 978-3-939197-79-9.
  • Ralf Regener, Das anhaltische Dreiherzogsjahr 1918, in: Sachsen-Anhalt. Journal für Natur- und Heimatfreunde 25 (2015), H. 1, s. 19–21.
  • Hermann Wäschke, Das Fürstenhaus Anhalts, 1914.
  • Fritz Wecker, Unsere Landesväter wie sie gingen, wo sie blieben. 1928.