Przejdź do zawartości

Grizon większy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grizon większy
Galictis vittata[1]
(Schreber, 1776)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Rodzina

łasicowate

Podrodzina

łasice

Rodzaj

grizon

Gatunek

grizon większy

Podgatunki
  • G. v. andina (Thomas, 1903
  • G. v. brasiliensis (Thunberg, 1820)
  • G. v. canaster (Nelson, 1901)
  • G. v. vittata (Schreber, 1776)[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Grizon większy[4], grizon[5][a] (Galictis vittata) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych, z wyglądu podobny do łasicy, ale inaczej ubarwiony. Łatwo się oswaja.

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Zasięg występowania tego gatunku obejmuje Amerykę Środkową i Południową – od południowego Meksyku po Brazylię, północną Argentynę i Boliwię. Występuje na otwartych terenach trawiastych i w lasach. Często spotykany w pobliżu zbiorników wodnych.

Wygląd

[edytuj | edytuj kod]

Ciało wydłużone, dobrze umięśnione, z krótkimi łapami i krótkim ogonem. Sierść popielata, na szyi i głowie biały pas, gardło, łapy i pysk czarne.

Średnie wymiary
  • Długość ciała – ok. 50 cm
  • Waga – 1,5-3,2 kg

Tryb życia

[edytuj | edytuj kod]

Grizon poluje w dzień i w nocy, największą aktywność wykazuje nad ranem i późnym popołudniem. Żyje pojedynczo, w parach lub małych grupach. Za kryjówki służą mu szczeliny skalne, wykroty oraz nory innych zwierząt. Żywi się drobnymi kręgowcami, dietę mięsną uzupełnia owocami. Samica rodzi 2-4 młodych.

  1. Nazwa grizon używana jest również w odniesieniu do rodzaju Galictis (zob. grizon).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Galictis vittata, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Galictis vittata. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2 września 2009]
  3. A.D. Cuarón i inni, Galictis vittata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.1 [dostęp 2015-07-17] (ang.).
  4. Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 156. ISBN 978-83-88147-15-9.
  5. K. Kowalski (redaktor naukowy), A. Krzanowski, H. Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 97, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Soderman, S.: Galictis vittata. (On-line), Animal Diversity Web, 2000. [dostęp 2008-06-08]. (ang.).
  • Yensen, E., and T. Tarifa. 2003. Galictis vittata. Mammalian Species 727:1-8. (format pdf) (en)
  • Mały słownik zoologiczny: ssaki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1978.