Przejdź do zawartości

Inżynieria biomedyczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sztuczne serce JARVIK-7 – przykład zastosowania mechaniki oraz materiałów biozgodnych w inżynierii biomedycznej (kardiochirurgia)
Implanty silikonowe – przykład zastosowania materiałów biozgodnych w inżynierii biomedycznej (chirurgia kosmetyczna)

Inżynieria biomedyczna – nauka stanowiąca połączenie wiedzy zlokalizowane na pograniczu nauk technicznych, medycznych i biologicznych. Główne zagadnienia, które obejmuje, to: bioinformatyka, informatyka medyczna, diagnostyka obrazowa, telemedycyna, przetwarzanie sygnałów biologicznych, biomechanika, biomateriały, analiza systemowa, modelowanie trójwymiarowe i optyka biomedyczna. Przykładami zastosowań tej wiedzy jest udoskonalanie produkcji i obsługi sprzętu medycznego, urządzeń diagnostycznych, oprzyrządowania obrazującego, wyposażenia laboratoryjnego, leków i wyrobów terapeutycznych.

Inżynieria biomedyczna stanowi również obszar zainteresowania instytucji zajmujących się bezpieczeństwem i obronnością[1].

Inżynieria kliniczna

[edytuj | edytuj kod]

Inżynieria kliniczna jest jedną z dziedzin inżynierii biomedycznej, która polega na kształceniu specjalistów odpowiedzialnych za kontrolowanie, naprawę oraz zarządzanie sprzętem medycznym w szpitalach. Inżynier kliniczny pracuje w wydziale informatycznym i fizjologii medycznej danej jednostki.

Działy

[edytuj | edytuj kod]

Z roku na rok ta interdyscyplinarna dziedzina nauki wnosi w świat medycyny coraz to lepsze i nowsze rozwiązania. Obszar działalności jest przełożeniem wiedzy technicznej na zastosowania medyczne, stąd pojawiają się specjaliści z zakresu oprogramowania sprzętu medycznego, konstrukcji sztucznych narządów czy też produkcji i kontroli urządzeń fizjoterapeutycznych.

Studia w Polsce

[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej od roku akademickiego 2006/2007 inżynieria biomedyczna może funkcjonować jako osobny macierzysty kierunek studiów. Do tej pory w Polsce kształcenie w tym zakresie odbywało się poprzez wybór specjalizacji wobec toku studiów podjętym na jednym z kierunków technicznych.

Jednostki prowadzące studia na kierunku „inżynieria biomedyczna”:

Specjalizacja

[edytuj | edytuj kod]

Osoby posiadające tytuł magistra lub magistra inżyniera na kierunkach: automatyka i robotyka, elektronika i telekomunikacja, mechanika i budowa maszyn, informatyka, inżynieria biomedyczna oraz mechatronika mogą odbyć 2-letnią specjalizację w dziedzinie inżynieria medyczna zgodnie z programem specjalizacji przygotowanym przez Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego. Podstawę prawną dla prowadzenia kształcenia specjalizacyjnego stanowiło do 2016 roku rozporządzenie Ministra Zdrowia z 2002 r.[4]; aktualnie zasady odbywania szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie inżynierii medycznej regulują przepisy Ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz.U. z 2023 r. poz. 506).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mikołajewska E. Mikołajewski D. Inżynieria biomedyczna na polu walki. Kwartalnik Bellona, 2010, 4: 96-102
  2. Instytut Inżynierii Biomedycznej [online], Instytut Inżynierii Biomedycznej [dostęp 2022-12-21] (pol.).
  3. Instytut Materiałów Inżynierskich i Biomedycznych [online], www.imiib.polsl.pl [dostęp 2017-03-30].
  4. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 września 2002 r. w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz.U. z 2002 r. nr 173, poz. 1419).