Przejdź do zawartości

Ivor Maxse

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Frederick Ivor Maxse
ilustracja
generał generał
Data i miejsce urodzenia

22 grudnia 1862
Londyn

Data i miejsce śmierci

28 stycznia 1958
Midhurst

Przebieg służby
Lata służby

1909–1940

Siły zbrojne

 British Army

Jednostki

18 Dywizja, XVIII Korpus, IX Korpus, Okręg Północny

Stanowiska

dowódca korpusu, Generalny Inspektor ds. Szkolenia Armii Brytyjskiej we Francji, dowódca Okręgu Północnego

Główne wojny i bitwy

powstanie Mahdiego,
II wojna burska,
I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Komandor Orderu Królewskiego Wiktoriańskiego (CVO) Order Wybitnej Służby (Wielka Brytania) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Frederick Ivor Maxse (ur. 22 grudnia 1862 w Londynie, zm. 28 stycznia 1958 w Midhurst) – brytyjski generał, jeden z dowódców wojsk Ententy podczas I wojny światowej, najstarszy syn admirała Fredericka Augustusa Maxse’a i Cecilii Steel. Zwykle używał swojego drugiego imienia.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie odebrał w Rugby College i Royal Military Academy w Sandhurst. W 1882 r. został przydzielony do Królewskich Fizylierów (Royal Fuissiliers) i skierowany do służby w Indiach. W 1884 r. uzyskał stopień podporucznika. W 1891 r. przeniósł się do Coldstream Guards. Służył w Irlandii i na Malcie. Brał udział w wyprawie lorda Kitchenera do Sudanu w latach 1897–1898, jako dowódca 13 sudańskiego batalionu. Za postawę podczas tej kampanii został odznaczony Medalem za Wybitną Służbę. Później brał udział w II wojnie burskiej. W 1903 r. został dowódcą 2 batalionu Coldstream Guards i był nim do 1907 r. W 1907 r. został komandorem Królewskiego Orderu Wiktorii. W 1910 r. został dowódcą 1 brygady gwardyjskiej (1st Guards Brigade) stacjonującej w Aldershot.

Po wybuchu I wojny światowej Maxse wraz z 1 brygadą udał się do Francji. W październiku 1914 r. otrzymał awans na stopień generała-majora i objął dowodzenia nad świeżo sformowaną 18 dywizją, częścią tzw. Nowej Armii Lorda Kitchenera. Maxse nadzorował jej szkolenie (jego sposób szkolenia był zresztą uznawany za jeden z najlepszych w British Army) i dowodził nią podczas bitwy nad Sommą w 1916 r. W styczniu 1917 r. został dowódcą XVIII Korpusu w stopniu generała-porucznika. Dowodził Korpusem podczas trzeciej bitwy pod Ypres. W czerwcu 1918 r., w związku z sukcesami niemieckiej wiosennej ofensywy na odcinku 5 Armii, został odwołany ze służby frontowej i otrzymał stanowisko Generalnego Inspektora ds. Szkolenia Armii Brytyjskiej we Francji. Maxse odebrał jednak to przeniesienie jako degradację.

Po zakończeniu wojny otrzymał w 1919 r. stanowisko dowódcy Okręgu Północnego w Yorku. W 1923 r. został awansowany do stopnia generała. W latach 1921–1932 był pułkownikiem Regimentu Middlesex. Z czynnej służby odszedł w 1926 r. W 1932 r. został zastępcą Lorda Namiestnika Sussex. Był kawalerem wielu orderów: w 1917 r. otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Łaźni, był również kawalerem Legii Honorowej i Krzyża Wojennego.

18 grudnia 1899 r. poślubił Mary Caroline Wyndham (17 listopada 1870 – 21 stycznia 1944), córkę Henry’ego Wyndhama, 2. barona Leconfield, i Constance Primrose, córki lorda Dalmeny. Ivor i Mary mieli razem dwóch synów i córkę:

  • major John Herbert Maxse (17 października 1901 – 1978), ożenił się z Dorindą Thorne, miał dzieci
  • Frederick Henry Joseph Maxse (21 stycznia 1904 – 11 kwietnia 1970)
  • Violet Constance Maxse (18 listopada 1905 – 6 lutego 1984)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]