Przejdź do zawartości

Jeff Tarango

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jeff Tarango
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

20 listopada 1968
Manhattan Beach

Wzrost

180 cm

Gra

leworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1989

Zakończenie kariery

2003

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

2

Najwyżej w rankingu

42 (2 listopada 1992)

Australian Open

3R (1997, 1999)

Roland Garros

3R (1993, 1996)

Wimbledon

3R (1995)

US Open

3R (1989, 1996, 1997)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

14

Najwyżej w rankingu

10 (18 października 1999)

Australian Open

3 (1996, 2001, 2002)

Roland Garros

F (1999)

Wimbledon

3R (1997, 2000)

US Open

3R (1996, 1997, 2000)

Jeffrey Gail Tarango (ur. 20 listopada 1968 w Manhattan Beach) – amerykański tenisista, olimpijczyk z Sydney (2000).

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Jako zawodowy tenisista występował w latach 1989–2003.

W grze pojedynczej wygrał dwa turnieje rangi ATP World Tour, najpierw w Wellington, a potem w Tel Awiwie (oba w sezonie 1992). Ponadto przegrał 4 finały.

W grze podwójnej Amerykanin jest zwycięzcą 14 turniejów rangi ATP World Tour oraz 12 razy był finalistą. W roku 1999 doszedł wspólnie z Goranem Ivaniševiciem do finału na kortach im. Rolanda Garrosa nie tracąc po drodze seta. W pojedynku finałowym zmierzyli się z deblem Mahesh BhupathiLeander Paes. Mecz zakończył się porażką pary Tarango–Ivanišević 2:6, 5:7[1]. W sezonie 2001 był w półfinale Rolanda Garrosa, wspólnie startując z Michaelem Hillem. Para ta przegrała mecz o udział w finale z Bhupathim i Paesem.

Podczas Wimbledonu 1995 został ukarany dyskwalifikacją w meczu trzeciej rundy przeciwko Alexandrowi Mronzowi za obrażanie sędziego[2][3]. Konsekwencją jej było niedopuszczenie Amerykanina rok później do występów na londyńskich kortach.

W 2000 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Sydney w konkurencji singla. Odpadł z rywalizacji w 2 rundzie pokonany przez Mariana Zabaletę[4].

W rankingu gry pojedynczej Tarango najwyżej był na 42. miejscu (2 listopada 1992), a w klasyfikacji gry podwójnej na 10. pozycji (18 października 1999).

Po zakończeniu kariery zajął się komentowaniem meczów tenisowych dla takich stacji jak BBC, ESPN, Tennis Channel, Fox Broadcasting Company i DirecTV.

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (2–4)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 21 sierpnia 1988 Livingston Twarda Stany Zjednoczone Andre Agassi 2:6, 4:6
Finalista 2. 21 kwietnia 1991 Seul Twarda Niemcy Patrick Baur 4:6, 6:1, 6:7(5)
Zwycięzca 1. 5 stycznia 1992 Wellington Twarda Rosja Aleksandr Wołkow 6:1, 6:0, 6:3
Zwycięzca 2. 18 października 1992 Tel Awiw Twarda Francja Stéphane Simian 4:6, 6:3, 6:4
Finalista 3. 18 września 1994 Bordeaux Twarda Południowa Afryka Wayne Ferreira 0:6, 5:7
Finalista 4. 1 sierpnia 1999 Umag Ceglana Szwecja Magnus Norman 2:6, 4:6

Gra podwójna (14–12)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 19 czerwca 1994 St. Pölten Ceglana Malezja Adam Malik Czechy Vojtěch Flégl
Australia Andrew Florent
6:3, 1:6, 4:6
Zwycięzca 1. 30 kwietnia 1995 Seul Twarda Kanada Sébastien Lareau Australia Joshua Eagle
Australia Andrew Florent
6:3, 6:2
Zwycięzca 2. 23 lipca 1995 Waszyngton Twarda Francja Olivier Delaître Czechy Petr Korda
Czechy Cyril Suk
1:6, 6:3, 6:2
Zwycięzca 3. 17 września 1995 Bukareszt Ceglana Stany Zjednoczone Mark Keil Czechy Cyril Suk
Czechy Daniel Vacek
6:4, 7:6
Zwycięzca 4. 14 lipca 1996 Båstad Ceglana Szwecja David Ekerot Australia Joshua Eagle
Szwecja Peter Nyborg
6:4, 3:6, 6:4
Zwycięzca 5. 15 września 1996 Bukareszt Ceglana Szwecja David Ekerot Południowa Afryka David Adams
Holandia Menno Oosting
7:6, 7:6
Finalista 2. 13 kwietnia 1997 Hongkong Twarda Niemcy Karsten Braasch Czechy Martin Damm
Czechy Daniel Vacek
3:6, 4:6
Finalista 3. 18 stycznia 1998 Auckland Twarda Holandia Tom Nijssen Stany Zjednoczone Patrick Galbraith
Nowa Zelandia Brett Steven
4:6, 2:6
Finalista 4. 2 sierpnia 1998 Los Angeles Twarda Czechy Daniel Vacek Australia Patrick Rafter
Australia Sandon Stolle
4:6, 4:6
Zwycięzca 6. 15 listopada 1998 Moskwa Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Jared Palmer Rosja Jewgienij Kafielnikow
Czechy Daniel Vacek
6:4, 6:7, 6:2
Zwycięzca 7. 17 stycznia 1999 Auckland Twarda Czechy Daniel Vacek Czechy Jiří Novák
Czechy David Rikl
7:5, 7:5
Zwycięzca 8. 14 lutego 1999 Petersburg Dywanowa (hala) Czechy Daniel Vacek Holandia Menno Oosting
Rumunia Andrei Pavel
3:6, 6:3, 7:5
Zwycięzca 9. 18 kwietnia 1999 Tokio Twarda Czechy Daniel Vacek Zimbabwe Wayne Black
Stany Zjednoczone Brian MacPhie
4:3 krecz
Finalista 5. 6 czerwca 1999 French Open, Paryż Ceglana Chorwacja Goran Ivanišević Indie Mahesh Bhupathi
Indie Leander Paes
2:6, 5:7
Zwycięzca 10. 11 lipca 1999 Båstad Ceglana Południowa Afryka David Adams Szwecja Nicklas Kulti
Szwecja Mikael Tillström
7:6(6), 6:4
Zwycięzca 11. 19 września 1999 Bournemouth Ceglana Południowa Afryka David Adams Niemcy Michael Kohlmann
Szwecja Nicklas Kulti
6:3, 6:7(5), 7:6(5)
Zwycięzca 12. 3 października 1999 Tuluza Twarda (hala) Francja Olivier Delaître Południowa Afryka David Adams
Południowa Afryka John-Laffnie de Jager
3:6, 7:6(2), 6:4
Finalista 6. 16 stycznia 2000 Auckland Twarda Francja Olivier Delaître Południowa Afryka Ellis Ferreira
Stany Zjednoczone Rick Leach
5:7, 4:6
Finalista 7. 15 października 2000 Tokio Twarda Australia Michael Hill Indie Mahesh Bhupathi
Indie Leander Paes
4:6, 7:6(1), 3:6
Zwycięzca 13. 26 listopada 2000 Brighton Twarda (hala) Australia Michael Hill Stany Zjednoczone Paul Goldstein
Stany Zjednoczone Jim Thomas
6:3, 7:5
Finalista 8. 18 lutego 2001 Marsylia Twarda (hala) Australia Michael Hill Francja Julien Boutter
Francja Fabrice Santoro
6:7(7), 5:7
Zwycięzca 14. 15 kwietnia 2001 Casablanca Ceglana Australia Michael Hill Argentyna Pablo Albano
Australia David Macpherson
6:7(2), 3:6
Finalista 9. 15 lipca 2001 Gstaad Ceglana Australia Michael Hill Szwajcaria Roger Federer
Rosja Marat Safin
1:0 krecz
Finalista 10. 22 lipca 2001 Stuttgart Ceglana Australia Michael Hill Argentyna Guillermo Cañas
Niemcy Rainer Schüttler
6:4, 6:7(1), 4:6
Finalista 11. 7 października 2001 Moskwa Dywanowa (hala) Indie Mahesh Bhupathi Białoruś Maks Mirny
Australia Sandon Stolle
3:6, 0:6
Finalista 12. 21 października 2001 Stuttgart Twarda (hala) Południowa Afryka Ellis Ferreira Białoruś Maks Mirny
Australia Sandon Stolle
6:7, 6:7(4)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bhupathi, Paes win first Grand Slam. rediff.com, 6 czerwca 1999. [dostęp 2011-12-08]. (ang.).
  2. Tarango Gone Wild „Real Story”. kkaseff 2009-10-06. [dostęp 2018-07-13].
  3. Tarango stages a walk-out, „The Independent [dostęp 2018-07-25] (ang.).
  4. Jeff Tarango Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-07-25] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-15] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]