Przejdź do zawartości

Joe Mercer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joe Mercer
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Joseph Mercer

Data i miejsce urodzenia

9 sierpnia 1914
Ellesmere Port

Data i miejsce śmierci

9 sierpnia 1990
Liverpool

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1932–1946 Everton 170 (1)
1946–1955 Arsenal 247 (2)
W sumie: 417 (3)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1938–1939  Anglia 5 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1955–1958 Sheffield United
1958–1964 Aston Villa
1965–1971 Manchester City
1972–1974 Coventry City
1974 Anglia (tymczasowo)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Joseph Mercer OBE (ur. 9 sierpnia 1914 w Ellesmere Port, zm. 9 sierpnia 1990 w Liverpoolu) – angielski piłkarz i trener piłkarski. Na przełomie lat 60. i 70. był szkoleniowcem Manchesteru City, z którym najpierw awansował do Division One, a później – w 1970 roku – triumfował w finale Pucharu Zdobywców Pucharów. W 1974 roku pełnił funkcję tymczasowego selekcjonera reprezentacji Anglii. Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego (OBE).

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Był lewonożnym pomocnikiem. Zaczynał sportową przygodę w lokalnym klubie Ellesmere Port FC. W wieku 18 lat zapisał się do szkółki piłkarskiej Evertonu, w którego barwach rozegrał następnie 186 meczów i zdobył mistrzostwo kraju w sezonie 1938/1939. W czasie II wojny światowej służył w angielskiej armii (dosłużył się stopnia sierżanta) i występował w reprezentacji Anglii, której został kapitanem.

W 1946 roku, po czternastu latach gry w Evertonie, przeszedł do Arsenalu za 9 tysięcy funtów. Powodem odejścia była kłótnia z managerem Theo Kellym, który nie chciał pokryć kosztów rehabilitacji kontuzjowanego wówczas Mercera. W Arsenalu otrzymał opaskę kapitana i wkrótce potem poprowadził zespół do dwukrotnego triumfu w rozgrywkach o mistrzostwo kraju i raz – w 1950 roku – do zwycięstwa w Pucharze Anglii. Zakończył sportową karierę cztery lata później. Miał wtedy czterdzieści lat.

Sukcesy piłkarskie

[edytuj | edytuj kod]
  • mistrzostwo Anglii 1939 z Evertonem
  • mistrzostwo Anglii 1949 i 1953 oraz Puchar Anglii 1950 z Arsenalem

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Rok po zakończeniu piłkarskiej kariery zastąpił zmarłego kilka tygodni wcześniej Rega Freemana na stanowisku trenera Sheffield United F.C. Jego pierwsza szkoleniowa przygoda zakończyła się spadkiem drużyny z pierwszej ligi angielskiej (Division One). Przez dwa kolejne sezony prowadził zespół w drugiej lidze.

W grudniu 1958 roku przeniósł się do pierwszoligowej Aston Villi. Mimo iż jeszcze w tym samym sezonie doprowadził ją do półfinału Pucharu Anglii, to, po raz drugi w karierze, musiał przełknąć gorzki smak spadku z ligi. Po tym wydarzeniu znacznie odmłodził zespół (znany od tej pory jako Nieletni Mercera) i już w 1961 roku triumfował z nim w inauguracyjnych rozgrywkach o Puchar Ligi Angielskiej.

Po odejściu z Birmingham został szkoleniowcem Manchesteru City. W latach 1965–1972 osiągnął z tym klubem największe sukcesy w całej jego historii, niepowtórzone po dziś dzień. Najpierw wprowadził zespół do Division One, po czym w ciągu dwóch lat zdobył mistrzostwo Anglii, Puchar Anglii, Puchar Ligi Angielskiej oraz Puchar Zdobywców Pucharów. W meczu finałowym PZP rozgrywanym 29 kwietnia 1970 roku na stadionie w Wiedniu podopieczni Mercera pokonali Górnik Zabrze.

Później na prawie dziesięć lat związał się z Coventry City. Najpierw był trenerem tego klubu, a później dyrektorem technicznym. W międzyczasie, po rezygnacji Alfa Ramseya z funkcji selekcjonera reprezentacji Anglii tymczasowo, od maja do października 1974 roku, prowadził drużynę narodową. Jego bilans: 7 meczów, 3 wygrane – 3 remisy – 1 porażka. Za największy sukces poczytuje mu się remisy z RFN i Argentyną.

W latach 80. znacznie ograniczył swoją aktywność zawodową. Zmarł w dniu swoich siedemdziesiątych szóstych urodzin, miesiąc po tym, jak reprezentacja Anglii, prowadzona przez Bobby'ego Robsona, zajęła czwarte miejsce na mistrzostwach świata.

Sukcesy szkoleniowe

[edytuj | edytuj kod]
  • półfinał Pucharu Anglii 1958/1959 oraz Puchar Ligi Angielskiej 1961 z Aston Villą
  • mistrzostwo Anglii w sezonie 1967/1968, Puchar Anglii 1969, Puchar Ligi Angielskiej 1970 oraz Puchar Zdobywców Pucharów 1970 z Manchesterem City