Przejdź do zawartości

Karmazynowy poemat

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Lechoń
Jednym z bohaterów wierszy z tomu Karmazynowy poemat jest malarz Jacek Malczewski

Karmazynowy poemat – zbiór poezji Jana Lechonia[1][2], który powstał w latach 19161918, a wydany został w 1920 w Warszawie. Problematyka poematu obejmuje postacie i zdarzenia ściśle związane z kulturą i historią Polski. Jest wyrazem zachwytu przeszłością. Nawiązuje do tradycji romantycznej (sceneria, historiozofia) jak i klasycystycznej (teatralność, retoryka, patos, układy peryfrastyczne). Wyczuwalne są wpływy młodopolskie i poezji niepodległościowej. Wznowiony w 1930.

Obejmuje poematy

[edytuj | edytuj kod]

Poeta wykorzystał różne formy wersyfikacyjne, ujęty w oktawy jedenastozgłoskowiec (Duch na seansie), trzynastozgłoskowiec (Herostrates, Jacek Malczewski, Mochnacki, Piłsudski)[3], czternastozgłoskowiec (Sejm), jak też czterostopowy i trójstopowy jamb (Polonez artyleryjski).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bartłomiej Szleszyński: Jan Lechoń. culture.pl. [dostęp 2017-01-24]. (pol.).
  2. bm: Jan Lechoń: tragiczny los skamandryty. polskieradio.pl, 2015. [dostęp 2017-01-24]. (pol.).
  3. Lucylla Pszczołowska: Wiersz polski. Zarys historyczny. Wrocław: Fundacja na Rzecz Nauki Polskiej, 1997, s. 310. ISBN 83-85220-79-8.