Przejdź do zawartości

Keshorn Walcott

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Keshorn Walcott
Ilustracja
Keshorn Walcott podczas Igrzysk Olimpijskich
w Londynie (2012)
Data i miejsce urodzenia

2 kwietnia 1993
Toco

Wzrost

183 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Trynidad i Tobago
Igrzyska olimpijskie
złoto Londyn 2012 rzut oszczepem
brąz Rio de Janeiro 2016 rzut oszczepem
Igrzyska Wspólnoty Narodów
srebro Glasgow 2014 rzut oszczepem
Igrzyska panamerykańskie
złoto Toronto 2015 rzut oszczepem
srebro Lima 2019 rzut oszczepem
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Barcelona 2012 rzut oszczepem
Odznaczenia
Order Republiki Trynidadu i Tobago

Keshorn Walcott (ur. 2 kwietnia 1993 w Toco[1]) – trynidadzko-tobagijski lekkoatleta specjalizujący się w rzucie oszczepem.

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]

Nie udało mu się awansować do finału mistrzostw świata juniorów młodszych (2009). W 2010 zwyciężył w juniorskich mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów oraz odpadł w eliminacjach mistrzostw świata juniorów. Zwycięzca CARIFTA Games z sezonu 2011 – w tym też roku był czwarty na mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów oraz siódmy podczas igrzysk panamerykańskich. W kwietniu 2012 ponownie zdobył złoty medal na zawodach CARIFTA Games. Złoty medalista mistrzostw Ameryki Środkowej i Karaibów juniorów oraz mistrz świata juniorów z 2012. Podczas igrzysk olimpijskich w Londynie, w tym samym roku, wywalczył złoty medal i został pierwszym od 1952 roku mistrzem olimpijskim w rzucie oszczepem, który pochodzi spoza Europy[2][3]. Po powrocie Walcotta do ojczyzny jego imieniem nazwano jeden z samolotów linii Caribbean Airlines oraz wieżę kontroli lotów na lotnisku Piarco[4]. Dzień, w którym Walcott wrócił z Londynu do Port-of-Spain ogłoszono dniem wolnym od pracy[4]. W 2013 zmagał się z kontuzją i ostatecznie podczas mistrzostw świata w Moskwie nie awansował do finału. Srebrny medalista igrzysk Wspólnoty Narodów w Glasgow (2014). Złoty medalista igrzysk panamerykańskich w Toronto (2015). W 2016 zdobył brązowy medal igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro. Rok później w Londynie zajął siódme miejsce w finale mistrzostw świata w Londynie oraz kolejnej edycji zawodów w Dosze (2019).

Jest drugim w historii lekkoatletą, który w jednym sezonie zdobył złote medale mistrzostw świata juniorów oraz igrzysk olimpijskich[5][6].

Jego brat – Elton Walcott – również uprawia lekkoatletykę (jest trójskoczkiem)[1].

Rekord życiowy: 90,16 (9 lipca 2015, Lozanna) – rezultat ten jest aktualnym rekordem Trynidadu i Tobago.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Impreza Miejsce Lokata Wynik
2009 Mistrzostwa świata juniorów młodszych Włochy Tyrol Południowy el. – 13. miejsce 66,72
2010 Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów juniorów Dominikana Santo Domingo 1. miejsce 67,01
Mistrzostwa świata juniorów Kanada Moncton el. – 16. miejsce 66,05
2011 CARIFTA Games Jamajka Montego Bay 1. miejsce 72,04
Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów Portoryko Mayagüez 4. miejsce 70,98
Igrzyska panamerykańskie Meksyk Guadalajara 7. miejsce 75,77
2012 CARIFTA Games Bermudy Hamilton 1. miejsce 77,59
Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów juniorów Salwador San Salvador 1. miejsce 82,83
Mistrzostwa świata juniorów Hiszpania Barcelona 1. miejsce 78,64
Igrzyska olimpijskie Wielka Brytania Londyn 1. miejsce 84,58
2013 Mistrzostwa świata Rosja Moskwa el. – 18. miejsce 78,78
2014 Igrzyska Wspólnoty Narodów Szkocja Glasgow 2. miejsce 82,67
Puchar interkontynentalny Maroko Marrakesz 3. miejsce 83,52
2015 Igrzyska panamerykańskie Kanada Toronto 1. miejsce 83,27
Mistrzostwa świata Pekin el. – 26. miejsce 76,83
2016 Igrzyska olimpijskie Brazylia Rio de Janeiro 3. miejsce 85,38
2017 Mistrzostwa świata Wielka Brytania Londyn 7. miejsce 84,48
2018 Igrzyska Ameryki Środkowej i Karaibów Kolumbia Barranquilla 1. miejsce 84,47
2019 Igrzyska panamerykańskie Peru Lima 2. miejsce 83,55
Mistrzostwa świata Katar Doha 11. miejsce 77,47
2021 Igrzyska olimpijskie Japonia Tokio el. – 16. miejsce 79,33
2022 Mistrzostwa świata Stany Zjednoczone Eugene el. – 16. miejsce 78,87
2023 Mistrzostwa świata Węgry Budapeszt el. – DNS

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Maciej Petruczenko, Keshorn Walcott: Bez kompleksów rywalizowałem z Andreasem Thorkildsenem. Największa sensacja igrzysk – Od rzutu bambusem po olimpijskie złoto [online], przegladsportowy.pl [dostęp 2012-08-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-30] (pol.).
  2. Pat Butcher, London 2012 – Event Report – Men’s Javelin Throw Final [online], iaaf.org [dostęp 2012-08-14] (ang.).
  3. Pat Butcher, After springing biggest surprise of the Games, Walcott ‘enjoying every moment’ [online], iaaf.org [dostęp 2012-08-14] (ang.).
  4. a b Niesamowite przyjęcie sensacyjnego mistrza oszczepu [online], eurosport.pl [dostęp 2012-08-16] (pol.).
  5. Phil Minshull, Olympic javelin champion Keshorn Walcott faces the press [online], iaaf.org [dostęp 2012-11-30] (ang.).
  6. Janusz Rozum, Bolt i Felix lekkoatletami roku [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2012-11-30] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]