Leopold Müller

Leopold Müller

podpułkownik dyplomowany piechoty
Data urodzenia	2 stycznia 1892
Data i miejsce śmierci	18 lutego 1935 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	Biro Wojskowe Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych
Stanowiska	szef biura
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Leopold Stanisław Müller (ur. 2 stycznia 1892, zm. 18 lutego 1935 w Warszawie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Urodził się 2 stycznia 1892. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. Armii. 19 lutego 1919 został przyjęty z dniem 1 listopada 1918 do Wojska Polskiego i zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika ze starszeństwem od dnia 1 maja 1915 oraz przydzielony do dowództwa II batalionu 1 pułku strzelców podhalańskich^[1][2][3]. Z dniem 18 marca 1919 został przeniesiony z 19 pułku piechoty do Departamentu I Ministerstwa Spraw Wojskowych^[4][a].

W stopniu kapitana ukończył II Kurs Normalny w Wyższej Szkole Wojennej od 1920 do 1921. Uzyskał tytuł oficera dyplomowanego. Później awansowany do stopnia majora Sztabu Generalnego piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[6]. Do jesieni 1923 jako oficer nadetatowy 37 pułku piechoty z Kutna służył w Oddziale IIIa w Biurze Ścisłej Rady Wojennej^[7]. Był współautorem, wydanej przez 1923 przez Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, kilkutomowej publikacji pt. Almanach oficerski na rok 1923/24^[8]. Następnie został awansowany na stopień podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924^[9]. Z dniem 15 października 1923 został przydzielony do dowództwa 4 Dywizji Piechoty w Toruniu na stanowisko szefa sztabu^[10][11]. Z dniem 1 lipca 1925 został przeniesiony do Oddziału III Sztabu Generalnego^[12]. W kwietniu 1928 został przeniesiony z Biura Ogólno Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych do 55 pułku piechoty w Lesznie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[13][14]. 23 grudnia 1929 roku został przeniesiony do Wyższej Szkole Wojennej na stanowisko wykładowcy^[15]. Zasiadł w komitecie redakcyjnym Towarzystwa Polskiej Wiedzy Wojskowej^[16]. W październiku 1931 został przeniesiony na stanowisko szefa Samodzielnego Wydziału Wojskowego Ministerstwa Rolnictwa^[17][18]. Do śmierci pracował w Biurze Wojskowym Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych^[19].

Zmarł 18 lutego 1935 w Warszawie^[19][20]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A10-8-12)^[20].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 31 grudnia 1923^[21]
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal Niepodległości – 9 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[22][23]

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Roman Bober: Zarys historji wojennej 1-go pułku Strzelców Podhalańskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.