Przejdź do zawartości

Michaił Skorodumow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michaił Skorodumow
Михаил Фёдорович Скородумов
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

1892
Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

15 listopada 1963
Los Angeles

Przebieg służby
Lata służby

1912–1920, 1944–1945

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Biała Armia
Rosyjski Korpus Ochronny

Jednostki

Lejb-Gwardyjski Pawłowski Pułk, 11 Armia

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna domowa w Rosji,
II wojna światowa

Późniejsza praca

działacz kombatancki

Odznaczenia
Order św. Jerzego IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)

Michaił Fiodorowicz Skorodumow, ros. Михаил Федорович Скородумов (ur. 1892, zm. 15 listopada 1963 w Los Angeles) – rosyjski carski wojskowy, dowódca Rosyjskiego Korpusu Ochronnego na Bałkanach podczas II wojny światowej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył 1 Korpus Kadetów, a następnie Pawłowską Szkołę Wojskową w 1912 r. w stopniu podporucznika.

Po wybuchu I wojny światowej w 1914 r. wyruszył na front. Odznaczono go Orderem św. Włodzimierza za odwagę w bitwie, podczas której został ciężko ranny. W rezultacie musiał odejść z armii. Zabiegał jednak silnie o przywrócenie go do służby wojskowej, do czego ostatecznie doszło. W wyniku kolejnych walk dostał się w 1915 r. do niewoli niemieckiej. Po 7-miesięcznym pobycie w obozie jenieckim (3 razy próbował bez rezultatu uciec) powrócił do Petersburga w wyniku wymiany jeńców. Otrzymał za odwagę Krzyż św. Jerzego.

Po przejęciu władzy przez bolszewików w 1917 r., przyłączył się do podziemnej antybolszewickiej organizacji oficerskiej. Kiedy wykryli ją czerwoni dołączył do Armii Ochotniczej gen. Antona Denikina działającej na południu Rosji. Został ranny podczas oblężenia Kijowa w 1919 r. Następnie przeszedł do armii gen. Piotra Wrangla na Krymie. Po jej klęsce ewakuował się wraz z innymi Białymi do Gallipoli w Turcji, a stamtąd do Bułgarii. Następnie wraz z gen. Aleksandrem Kutiepowem wyjechał do Jugosławii, gdzie ufundował pomnik ku czci poległym żołnierzom rosyjskim podczas I wojny światowej.

Po najeździe Niemiec na Jugosławię w kwietniu 1941 r., zaproponował okupantom sformowanie "Oddzielnego Rosyjskiego Korpusu" spośród białych emigrantów rosyjskich w celu obrony lokalnej społeczności rosyjskiej przeciw komunistycznej partyzantce. Miał nadzieję, że w przyszłości Korpus będzie wysłany do walki przeciw ZSRR, gdzie zapoczątkowałby antykomunistyczny ruch wyzwoleńczy. Niemieckie władze okupacyjne zaaprobowały mianowanie go 12 września na dowódcę Korpusu, ale już 3 dni później został aresztowany przez Gestapo za proklamowanie niezależności swojej formacji. Na jego miejsce mianowano gen. Borysa A. Sztejfona. Po wypuszczeniu na wolność demonstracyjnie odmówił powrotu do Korpusu i zaczął pracować jako czyściciel butów. Ostatecznie w 1944 r. wstąpił do Korpusu jako szeregowy. Pod koniec wojny przedostał się do Austrii w celu ochrony swojej rodziny przed komunistami. Następnie wyjechał do USA i pomagał weteranom Korpusu otrzymać status displaced persons. Zmarł w Los Angeles 15 listopada 1963 r. i został pochowany na cmentarzu w Hollywood.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Biografia gen. Michaiła F. Skorodumowa (ros.)