Przejdź do zawartości

Michaił Zimianin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michaił Zimianin
Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1914
Witebsk

Data i miejsce śmierci

1 maja 1995
Moskwa

I sekretarz Komunistycznej Partii Białorusi
Okres

od 1953
do 1953

sekretarz KC KPZR
Okres

od 1976
do 1987

Przynależność polityczna

KPZR

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Michaił Zimianin, ros. Михаи́л Васи́льевич Зимя́нин (ur. 8 listopada?/21 listopada 1914 w Witebsku, zm. 1 maja 1995 w Moskwie) – radziecki działacz państwowy, I sekretarz Komunistycznej Partii Białorusi (1953), sekretarz KC KPZR (1976–1987), Bohater Pracy Socjalistycznej (1974).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1934–1936 pracował jako lektor partyjny, później (1936–1938) odbywał służbę w Armii Czerwonej. Po zakończeniu służby pracował jako komsomolec, w latach 1940–1946 I sekretarz KC Komsomołu Białorusi, podczas wojny z Niemcami uczestnik ruchu partyzanckiego na Białorusi, bliski współpracownik szefa Centralnego Sztabu Ruchu Partyzanckiego Pantelejmona Ponomarienki, później żołnierz frontowy. W 1946 roku został mianowany ministrem oświaty Białoruskiej SRR. Od 1947 roku pracował jako sekretarz, później II sekretarz Komunistycznej Partii Białorusi.

Był ambasadorem ZSRR w Wietnamie w 1956–1958 i Czechosłowacji w 1960–1965.

W 1965 roku objął stanowisko redaktora naczelnego „Prawdy”, które sprawował do 1976 roku. W latach 1976–1987 pracował jako sekretarz KC KPZR. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 2–3 i od 7 do 9 kadencji.

W 1980 roku uczestniczył jako przedstawiciel Politbiura w pogrzebie Piotra Maszerowa.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]