Przejdź do zawartości

Mops (rasa psa)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mops
Ilustracja
Mops o umaszczeniu beżowym z czarną maską
Inne nazwy

Pug, Carlin, Apple

Kraj pochodzenia

Chiny[1][2]

Wymiary
Wysokość

30 – 36 cm

Masa

6,3 – 8,1 kg[1]

Klasyfikacja
FCI

Grupa IX, Sekcja 11,
nr wzorca 253

AKC

Toy

ANKC

Grupa 1 (Toys)

CKC

Grupa 5 (Toys)

KC(UK)

Toy

NZKC

Toy

UKC

Grupa 8 – Companion Dog

Wzorce rasy
Mops jako luksusowy towarzysz arystokratki na Portrecie markizy de Pontejos Goi, z 1786

Mopsrasa psa należąca do grupy psów do towarzystwa[3], zaklasyfikowana do sekcji średnich psów molosowatych. Typ dogowaty[4]. Nie podlega próbom pracy[5].

Rys historyczny

[edytuj | edytuj kod]

W historii mopsa można znaleźć różne hipotezy pochodzenia jego przodków. Najbardziej wiarygodna (według Veldhuisa) jest teoria, mówiąca o przybyciu mopsa z Chin szlakiem jedwabnym. Ta rasa, jak donoszą historycy i archeolodzy, mogła być tworzona nawet przez 1000 lat w obrębie Dworu Chińskiego. Odkrywane są szkielety mopsów w starożytnych grobowcach z niemalże każdej dynastii. Do wojen opiumowych (XIX wiek) mopsy, jak i inne chińskie rasy miniaturowe, mogli posiadać tylko przedstawiciele dworu cesarskich Chin. Za hodowlę poza murami pałacu groziła kara śmierci. Te psy pozostawały przez setki lat tajemnicą zarówno dla świata, jak i samych Chińczyków. Sytuację zmieniły dopiero liczne potyczki wojskowe (w tym wyżej wspomniana wojna) oraz kontakty handlowe brytyjsko-chińskie, dzięki którym Brytyjczycy weszli w posiadanie chińskich małych psów do towarzystwa. W tym okresie zaistniała moda na tego typu psy, które były w posiadaniu m.in. królowej angielskiej.

Wygląd

[edytuj | edytuj kod]
Mops o czarnym umaszczeniu

Budowa

[edytuj | edytuj kod]

Mops posiada krępe, zwarte ciało. Umięśnione ciało pokryte jest luźniejszą skórą, tworzącą fałdy, nie należy jednak mylić takiego wyglądu z nadwagą[6].

Wzorzec tej rasy opisuje kufę jako "krótką, tępą i kwadratową". Czoło powinno posiadać zmarszczki. Nad czarnym nosem wyraźna fałda, która nie może go zasłaniać i utrudniać oddychania[6].

Oczy są duże, ciemne i okrągłe. Nie mogą być wyłupiaste, ogromne, ani ukazywać białkówki przy patrzeniu do przodu[6].

Ciemne, trójkątne i zwisające. W dotyku są gładkie, aksamitne. Atlas psów wyróżnia dwa typy uszu:

  • „różyczkowe” – małe, zwisające, załamane i odchylone do tyłu, uwidaczniając wnętrze ucha,
  • „w kształcie guzika” – załamane ku przodowi, końce przylegają do czaszki i zakrywają wnętrze ucha[6].

Szata i umaszczenie

[edytuj | edytuj kod]

Sierść powinna być delikatna, gładka, miękka i błyszcząca - nie może być ani twarda, ani wełnista. Wzorzec rasy wyróżnia cztery umaszczenia - srebrne, brzoskwiniowe, płowe i czarne. Mops posiada również charakterystyczne elementy - pręga grzbietowa (czarna linia, biegnąca od potylicy do ogona), maska (pysk), „pieprzyki” na obu policzkach, „odcisk kciuka” („diament”) na czole - wszystkie tak czarne jak to możliwe[6].

Zachowanie i charakter

[edytuj | edytuj kod]

Pies tej rasy jest kontaktowy, towarzyski i ufny. Młode psy są energiczne i skore do zabawy. Jest inteligentny i szybko się uczy. Rasa charakteryzuje się dużą upartością. Do wykonywania poleceń najłatwiej zmotywować mopsa nagrodą w postaci smakołyku. Szybko przystosowuje i przywiązuje się do swojej rodziny. Spośród członków rodziny wybiera jedną osobę, której nieprzerwanie będzie chciał towarzyszyć. Jako cierpliwa i łagodna rasa nadaje się także dla rodzin z dziećmi. Psy te źle znoszą długotrwałą samotność[7].

Użytkowość

[edytuj | edytuj kod]

Mops jest typowym psem do towarzystwa.

Zdrowie i pielęgnacja

[edytuj | edytuj kod]

Mopsy należą do grup psów brachycefalicznych (z krótkim pyskiem i spłaszczoną kufą), przez co narażone są na wiele chorób i wymagają szczególnej opieki[8][9][10]. Z powodu specyficznej budowy ciała często cierpią na choroby serca, urazy kręgosłupa i przepuklinę pachwinową[11]. Ze względu na zredukowaną kufę spotyka się u tej rasy problemy z oddychaniem oraz z gałkami ocznymi (za bardzo wystającymi z czaszki).

Ważne jest częste oczyszczanie fafli mopsa, by zapobiec dość częstemu problemowi występowania grzybicy w jego "zmarszczkach".

Dysplazja stawu biodrowego dotyka 68,7% mopsów według Orthopedic Foundation for Animals. Jest to druga ze 173 przebadanych ras, która najczęściej zapada na tę chorobę[12].

W 2016 roku Brytyjskie Stowarzyszenie Weterynaryjne zaapelowało, by ze względu na obciążenia chorobami i dobro psów nie podejmować pochopnie decyzji o zakupie takiego zwierzęcia[13].

Jest dobrze przystosowany do życia w małym mieszkaniu, nie wymaga wielogodzinnych spacerów na świeżym powietrzu.

Ze względu na poważne problemy zdrowotne, z jakimi zmagają się psy tej rasy, Holandia zakazała w 2019 roku ich hodowli[14][15].

Pozostałe informacje

[edytuj | edytuj kod]

W XVIII wieku jedno z towarzystw należących do loży masońskich założyło zakon na ziemiach niemieckich, którego symbolem stał się mops. Pies ten był postrzegany przez członków tego stowarzyszenia jako uosobienie zaufania i wierności. W 1745 roku oficjalnie powstał w Norymberdze Zakon Mopsów, do którego najczęściej należeli ewangeliccy szlachcice[16].

Maskotką miasta Brandenburg nad Hawelą jest "mops leśny" (Waldmops) - mops z malutkim porożem jelenia, bohater serii komiksów autorstwa Vicco von Bülowa. W mieście znajdują się liczne spiżowe figurki "mopsów leśnych"[17].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Fédération Cynologique Internationale – Pug. Fédération Cynologique Internationale, 2011-02-16. [dostęp 2016-01-20]. (ang.).
  2. American Kennel Club – Pug History. American Kennel Club. [dostęp 2016-01-20]. (ang.).
  3. Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. s. 183.
  4. Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 181.
  5. Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 359.
  6. a b c d e Mops - Pug - Opis rasy w Atlasie Psów online [online], Mops - AtlasPsow.online [dostęp 2022-01-11] (pol.).
  7. Pies Mops - charakter, opis rasy, choroby | blog John Dog [online], John Dog [dostęp 2022-01-04] (pol.).
  8. O chorobach mopsów słów kilka, czyli co dolega naszemu pupilowi? [online], Mopsy, 8 grudnia 2014 [dostęp 2019-02-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-09] (pol.).
  9. Za 3 tys. zł sprawisz sobie kłębek cierpień. Jak moda na psy z krótkim pyskiem nakręca spiralę krzywdy [online], INNPoland.pl [dostęp 2019-02-08] (pol.).
  10. Nigdy nie kupujcie buldogów francuskich - apeluje blogerka po śmierci psa [online], www.ofeminin.pl, 3 kwietnia 2019 [dostęp 2019-04-04] (pol.).
  11. Joanna Podgórska, Produkcja piesków. Kto i po co mnoży modne rasy? Zawiniliśmy wobec zwierząt [online], www.polityka.pl, 2023 [dostęp 2023-11-05] (pol.).
  12. Hip Dysplasia Statistics – Orthopedic Foundation for Animals. Orthopedic Foundation for Animals. [dostęp 2016-02-06]. (ang.).
  13. Weterynarze ostrzegają przed zakupem niektórych ras psów ze względu na dobro zwierząt [online], WPROST.pl, 21 września 2016 [dostęp 2019-02-08] (pol.).
  14. Holandia oficjalnie zakazała hodowli buldogów francuskich i mopsów. Kraj walczy z problemem [online], Kochamy Zwierzaki, 22 października 2019 [dostęp 2019-10-22] (pol.).
  15. David Woodmansey, Dutch to crack down on breeding of dogs with too short snouts [online], Vet Times, 31 maja 2019 [dostęp 2019-10-22].
  16. Hans Räber, Encyklopedia psów rasowych, tom I, s. 636.
  17. Co ciekawego można robić w Brandenburgu? [online], Wszędobylscy. Blog podróżniczy, 26 listopada 2019 [dostęp 2020-11-25] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
  • Eva-Maria Krämer, Rasy psów, Oficyna Wydawnicza Multico, Warszawa 2003
  • Hans Räber, Encyklopedia psów rasowych tom I, Oficyna Wydawnicza Multico, Warszawa 1999
  • David Alderton, Psy, Wiedza i Życie, Warszawa 2006
  • Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
  • Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]