Przejdź do zawartości

Opera chińska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Opera chińska – tradycyjna forma chińskiej sztuki dramatycznej, będącej połączeniem śpiewu, recytacji, pantomimy, ekwilibrystyki oraz wystylizowanych demonstracji form i ciosów kung-fu.

Historia opery chińskiej sięga trzeciego wieku naszej ery. Wyróżnia się ponad 300 jej odmian regionalnych[1].

Najbardziej znane odmiany opery chińskiej

[edytuj | edytuj kod]
  • Opera Kunqu, jedna z najstarszych uprawianych do dziś form opery chińskiej, która wywarła decydujący wpływ na jej gatunki późniejsze;
  • dworska opera pekińska, w której tradycyjnie występowali tylko mężczyźni;
  • Opera szanghajska, w której występowały tylko kobiety;
  • Opera kantońska, która w Hongkongu zainspirowała bezprecedensowy rozwój filmów wuxia.

W Chinach sztuki operowe pełniły funkcję obrzędową, którą zachowały na m.in. na Tajwanie i w Singapurze.

Za najbardziej znanego aktora operowego jest uważany Mei Lanfang.

Opera była niezwykle popularna do początków XX wieku. W czasie rewolucji kulturalnej próbowano ją zastąpić operą wzorcową o wydźwięku propagandowym.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Opera Pekińska i opery lokalne [online], Ambasada Chińskiej Republiki Ludowej w Polsce [dostęp 2021-05-20].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]