Przejdź do zawartości

Phil Mahre

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Phil Mahre
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 maja 1957
Yakima

Klub

White Pass Ski Club

Wzrost

175 cm

Debiut w PŚ

5 grudnia 1975, Val d’Isère
(6. miejsce – gigant)

Pierwsze punkty w PŚ

5 grudnia 1975, Val d’Isère
(6. miejsce – gigant)

Pierwsze podium w PŚ

5 marca 1976, Copper Mountain
(2. miejsce – gigant)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

10 grudnia 1976, Val d’Isère (gigant)

Dorobek medalowy
}
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złoto Sarajewo 1984 narciarstwo alpejskie
(slalom)
srebro Lake Placid 1980 narciarstwo alpejskie
(slalom)
Mistrzostwa świata
złoto Lake Placid 1980 kombinacja
srebro Lake Placid 1980 slalom
Puchar Świata
Kryształowa Kula
1980/1981
Kryształowa Kula
1981/1982
Kryształowa Kula
1982/1983
2. miejsce
1977/1978
3. miejsce
1978/1979
3. miejsce
1979/1980
Puchar Świata (Slalom)
Mała Kryształowa Kula
1981/1982
2. miejsce
1978/1979
2. miejsce
1980/1981
3. miejsce
1977/1978
Puchar Świata (Gigant)
Mała Kryształowa Kula
1981/1982
Mała Kryształowa Kula
1982/1983
3. miejsce
1977/1978
3. miejsce
1980/1981
Puchar Świata (Kombinacja)
Mała Kryształowa Kula
1979/1980
Mała Kryształowa Kula
1980/1981
Mała Kryształowa Kula
1981/1982
Mała Kryształowa Kula
1982/1983

Phil Mahre, właśc. Phillip Ferdinand Mahre (ur. 10 maja 1957 w Yakima) – amerykański narciarz alpejski, dwukrotny medalista olimpijski, dwukrotny medalista mistrzostw świata oraz trzykrotny zdobywca Pucharu Świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Phil Mahre pojawił się 5 grudnia 1975 roku w Val d’Isère, gdzie w zawodach Pucharu Świata zajął szóste miejsce w slalomie gigancie. Tym samym już w swoim debiucie wywalczył pierwsze pucharowe punkty. W kolejnych startach w sezonie 1975/1976 jeszcze pięciokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, w tym dwukrotnie stawał na podium. Pierwszy raz w karierze dokonał tego 5 marca 1976 roku w Copper Mountain, gdzie był drugi w gigancie, za swym rodakiem Gregiem Jonesem. Na podium stanął także dziewięć dni później w Aspen, gdzie był drugi w slalomie, przegrywając tylko z Ingemarem Stenmarkiem ze Szwecji. W klasyfikacji generalnej zajął czternaste miejsce, w klasyfikacji giganta był dziesiąty, a w klasyfikacji slalomu siódmy. W lutym 1976 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku, gdzie zajął piąte miejsce w gigancie, a w slalomie był osiemnasty. Pierwsze pucharowe zwycięstwo odniósł w pierwszym starcie w sezonu 1976/1977: 10 grudnia 1976 roku w Val d’Isère okazał się najlepszy w gigancie. Dwa dni później był trzeci w tej samej konkurencji, 5 marca w Sun Valley wygrał slalom, a 17 marca 1977 roku w Voss był trzeci w gigancie. Ostatecznie zajął dziewiąte miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji giganta był czwarty.

Z mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen w 1978 roku także wrócił bez medalu. W gigancie zajął tam piąte miejsce, a rywalizacji w slalomie nie ukończył. W Pucharze Świata na podium stawał pięciokrotnie, w tym odnosząc dwa zwycięstwa: 12 lutego w Chamonix był najlepszy w slalomie, a 3 marca 1978 roku w Stratton Mountain wygrał giganta. W czołowej dziesiątce plasował się łącznie kilkanaście razy, co dało mu drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, za Ingemarem Stenmarkiem a przed Andreasem Wenzelem z Liechtensteinu. Ponadto w klasyfikacjach slalomu i giganta zajmował trzecie miejsce. W klasyfikacji giganta wyprzedzili go tylko Stenmark i Wenzel, a wśród slalomistów lepsi byli Stenmark Austriak Klaus Heidegger. W dwóch kolejnych sezonach zajmował trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej. Łącznie dwanaście razy stawał na podium, przy czym trzy razy zwyciężał: 15 stycznia 1979 roku w Crans-Montana wygrał kombinację, 5 lutego 1979 roku w Jasnej zwyciężył w slalomie, a 8 grudnia 1979 roku w Val d’Isère ponownie był najlepszy w kombinacji. W sezonie 1978/1979 zajął także drugie miejsce w klasyfikacji slalomu, a w sezonie 1979/1980 zdobył pierwszą w karierze Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji kombinacji. W 1980 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid, gdzie zdobył srebrny medal w slalomie. W zawodach tych rozdzielił na podium Stenmarka oraz Jacques’a Lüthye'ego ze Szwajcarii. Na tych samych igrzyskach był też dziesiąty w gigancie oraz czternasty w biegu zjazdowym. Igrzyska w Lake Placid były równocześnie mistrzostwami świata, jednak kombinację rozgrywano tylko w ramach drugiej z tych imprez. W konkurencji tej zdobył złoty medal, wyprzedzając Andreasa Wenzela i Austriaka Leonharda Stocka.

Najlepsze wyniki osiągał w sezonach 1980/1981, 1981/1982 i 1982/1983, kiedy trzy razy z rzędu zdobywał Kryształową Kulę. W tym czasie aż 43. razy stawał na podium, odnosząc dwadzieścia zwycięstw. W sezonie 1980/1981 odniósł sześć zwycięstw: 10 stycznia w Morzine, 17 stycznia w Oberstaufen i 1 lutego w St. Anton am Arlberg wygrywał kombinację, 15 lutego w Åre był najlepszy w slalomie, 7 marca w Aspen wygrał giganta, a 15 marca 1981 roku w Furano był najlepszy w slalomie. Dało mu to zwycięstwo w klasyfikacji kombinacji, drugie miejsce w slalomie i trzecie w klasyfikacji giganta. Kolejne osiem zwycięstw odniósł rok później: 8 grudnia w Aprice, 13 grudnia w Madonna di Campiglio i 15 stycznia w Bad Wiessee wygrywał kombinację, 19 marca 1982 roku w Kranjskiej Gorze zwyciężył w gigancie, a 9 grudnia w Madonna di Campiglio, 24 stycznia w Wengen, 14 marca w Jasnej i 26 marca 1982 roku w Montgenèvre był najlepszy w slalomie. Zgromadził wtedy 309 punktów i zwyciężył w klasyfikacjach kombinacji, slalomu i giganta. Zwyciężał także w sezonie 1982/1983: 23 stycznia w Kitzbühel, 6 lutego w St. Anton i 11 lutego w Markstein był najlepszy w kombinacji, a 7 marca w Aspen, dzień później w Vail i 19 marca 1983 roku w Furano wygrywał giganta. Dało mu to zwycięstwo w klasyfikacji giganta oraz czwarte z rzędu zwycięstwo w klasyfikacji kombinacji. Triumf w Furano był jego ostatnim pucharowym zwycięstwem.

W lutym 1982 roku wystartował na mistrzostwach świata w Schladming. Wziął udział w gigancie i slalomie, jednak nie ukończył rywalizacji w obu tych konkurencjach. Brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie w 1984 roku, gdzie osiągnął jednak z największych sukcesów swojej kariery. Mahre uzyskał trzeci czas pierwszego przejazdu w slalomie, tracąc do swojego brata bliźniaka, Stevena, 0,70 sekundy. W drugim przejeździe uzyskał drugi wynik, co jednak dało mu najlepszy łączny czas i zwycięstwo. Pozostałe miejsca na podium zajęli Steve Mahre i Francuz Didier Bouvet. Był to pierwszy w historii złoty medal olimpijski w tej konkurencji dla Stanów Zjednoczonych. Na tych samych igrzyskach wystartował także w gigancie, który ukończył na ósmej pozycji. W zawodach Pucharu Świata w sezonie 1983/1984 trzykrotnie stawał na podium, za każdym razem na najniższym stopniu. Ostatni raz w karierze dokonał tego 6 marca 1984 roku w Vail, gdzie był trzeci w slalomie. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie piętnaste miejsce. W 1984 roku zakończył karierę.

W styczniu 2007 roku Mahre powrócił do sportu, w wieku 49 lat. Startował w zawodach krajowych do stycznia 2009 roku, kiedy kontuzja kolana zmusiła go do zakończenia kariery[1].

Wspólnie z bratem jest właścicielem ośrodka treningowego w Park City.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
5. 10 lutego 1976 Austria Innsbruck Gigant 3:26,97 +1,23 Szwajcaria Heini Hemmi
18. 14 lutego 1976 Austria Innsbruck Slalom 2:03,29 +8,48 Włochy Piero Gros
14. 14 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Zjazd 1:45,50 +3,38 Austria Leonhard Stock
10. 19 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Gigant 2:40,74 +3,59 Szwecja Ingemar Stenmark
2. 22 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Slalom 1:44,26 +0,50 Szwecja Ingemar Stenmark
8. 14 lutego 1984 Sarajewo Gigant 2:41,18 +2,07 Szwajcaria Max Julen
1. 19 lutego 1984 Sarajewo Slalom 1:39,41
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
5. 10 lutego 1976 Austria Innsbruck Gigant 3:26,97 +1,23 Szwajcaria Heini Hemmi
18. 14 lutego 1976 Austria Innsbruck Slalom 2:03,29 +8,48 Włochy Piero Gros
36.[2] 29 stycznia 1978 Garmisch-Partenkirchen Zjazd 2:04,12 +9,20 Austria Josef Walcher
5. 2 lutego 1978 Garmisch-Partenkirchen Gigant 3:02,52 +2,42 Szwecja Ingemar Stenmark
DNF1[3] 5 lutego 1978 Garmisch-Partenkirchen Slalom 1:39,54 Szwecja Ingemar Stenmark
14. 14 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Zjazd 1:45,50 +3,38 Austria Leonhard Stock
10. 19 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Gigant 2:40,74 +3,59 Szwecja Ingemar Stenmark
2. 22 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Slalom 1:44,26 +0,50 Szwecja Ingemar Stenmark
1. 22 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Kombinacja 45,53 pkt
DNF[4] 3 lutego 1982 Austria Schladming Gigant 2:38,80 Stany Zjednoczone Steve Mahre
DNF[5] 7 lutego 1982 Austria Schladming Slalom 1:48,48 Szwecja Ingemar Stenmark

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w zawodach

[edytuj | edytuj kod]
  1. Francja Val d’Isère10 grudnia 1976 (gigant)
  2. Stany Zjednoczone Sun Valley5 marca 1977 (slalom)
  3. Francja Chamonix12 lutego 1978 (slalom)
  4. Stany Zjednoczone Stratton Mountain3 marca 1978 (gigant)
  5. Szwajcaria Crans-Montana15 stycznia 1979 (kombinacja)
  6. Czechosłowacja Jasná5 lutego 1979 (slalom)
  7. Francja Val d’Isère8 grudnia 1979 (kombinacja)
  8. Francja Morzine10 stycznia 1981 (kombinacja)
  9. Oberstaufen17 stycznia 1981 (kombinacja)
  10. Austria St. Anton am Arlberg1 lutego 1981 (kombinacja)
  11. Szwecja Åre15 lutego 1981 (slalom)
  12. Stany Zjednoczone Aspen7 marca 1981 (gigant)
  13. Japonia Furano15 marca 1981 (slalom)
  14. Włochy Aprica8 grudnia 1981 (kombinacja)
  15. Włochy Madonna di Campiglio9 grudnia 1981 (slalom)
  16. Włochy Madonna di Campiglio13 grudnia 1981 (kombinacja)
  17. Bad Wiessee15 stycznia 1982 (kombinacja)
  18. Szwajcaria Wengen24 stycznia 1982 (slalom)
  19. Czechosłowacja Jasná14 marca 1982 (slalom)
  20. Kranjska Gora19 marca 1982 (gigant)
  21. Francja Montgenèvre26 marca 1982 (slalom)
  22. Austria Kitzbühel23 stycznia 1983 (kombinacja)
  23. Austria St. Anton am Arlberg6 lutego 1983 (kombinacja)
  24. Francja Markstein11 lutego 1983 (kombinacja)
  25. Stany Zjednoczone Aspen7 marca 1983 (gigant)
  26. Stany Zjednoczone Vail8 marca 1983 (gigant)
  27. Japonia Furano19 marca 1983 (gigant)
  • 27 zwycięstw (11 kombinacji, 9 slalomów i 7 gigantów)

Pozostałe miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]
  1. Szwajcaria Lenggries12 stycznia 1980 (kombinacja) – 3. miejsce
  2. Kanada Mont-Sainte-Anne1 marca 1980 – (gigant) – 2. miejsce
  3. Francja Chamonix4 marca 1980 (kombinacja) – 3. miejsce
  4. Szwajcaria Ebnat-Kappel4 stycznia 1981 (kombinacja) – 3. miejsce
  5. Austria St. Anton am Arlberg1 lutego 1981 (slalom) – 2. miejsce
  6. Szwecja Åre14 lutego 1981 (gigant) – 3. miejsce
  7. Bułgaria Borowec25 marca 1981 (slalom) – 3. miejsce
  8. Szwajcaria Laax28 marca 1981 (gigant) – 2. miejsce
  9. Włochy Aprica8 grudnia 1981 (gigant) – 2. miejsce
  10. Włochy Cortina d’Ampezzo14 grudnia 1981 (slalom) – 2. miejsce
  11. Włochy Cortina d’Ampezzo15 grudnia 1981 (gigant) – 2. miejsce
  12. Francja Morzine9 stycznia 1982 (gigant) – 2. miejsce
  13. Bad Wiessee12 stycznia 1982 (slalom) – 3. miejsce
  14. Austria Kitzbühel17 stycznia 1982 (slalom) – 2. miejsce
  15. Szwajcaria Adelboden19 stycznia 1982 (gigant) – 2. miejsce
  16. Austria Kirchberg in Tirol9 lutego 1982 (gigant) – 2. miejsce
  17. Garmisch-Partenkirchen14 lutego 1982 (slalom) – 2. miejsce
  18. Czechosłowacja Jasná13 marca 1982 (gigant) – 3. miejsce
  19. Austria Bad Kleinkirchheim17 marca 1982 (gigant) – 2. miejsce
  20. Włochy Cesana San Sicario24 marca 1982 (gigant) – 3. miejsce
  21. Włochy Courmayeur14 grudnia 1982 (slalom) – 3. miejsce
  22. Włochy Madonna di Campiglio21 grudnia 1982 (slalom) – 3. miejsce
  23. Austria Kitzbühel23 stycznia 1983 (slalom) – 3. miejsce
  24. Austria St. Anton am Arlberg6 lutego 1983 (slalom) – 3. miejsce
  25. Francja Markstein11 lutego 1983 (slalom) – 3. miejsce
  26. Szwecja Gällivare26 lutego 1983 (gigant) – 2. miejsce
  27. Austria Kitzbühel22 stycznia 1984 (kombinacja) – 3. miejsce
  28. Stany Zjednoczone Aspen5 marca 1984 (gigant) – 3. miejsce
  29. Stany Zjednoczone Vail6 marca 1984 (slalom) – 3. miejsce

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]