Przejdź do zawartości

Pieprz czarny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pieprz czarny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

magnoliopodobne

Rząd

pieprzowce

Rodzina

pieprzowate

Rodzaj

pieprz

Gatunek

pieprz czarny

Nazwa systematyczna
Piper nigrum L.
Sp. Pl. 1.28, 1753
Rodzaje przyprawy

Pieprz czarny (Piper nigrum L.) – gatunek rośliny z rodziny pieprzowatych. Wywodzi się z południowo-wschodnich Indii[3], jest uprawiany w wielu krajach strefy tropikalnej[4]. Pieprz czarny uprawiany jest jako roślina użytkowa w tropikalnych rejonach o klimacie gorącym i wilgotnym[3]. Uprawia się go dla owoców (pestkowców), z których otrzymuje się znany pieprz przyprawowy. Znany jest także od dawna jako roślina pokojowa[3].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Tropikalne pnącze o drewniejących dolnych częściach. Osiąga do 15 m wysokości, zarówno pień jak i rozgałęzienia są zgrubiałe w węzłach. Łodygi, zdrewniałe u nasady, osiągają długość 7 m i mają liczne, wyrastające w węzłach korzenie powietrzne, które łatwo zakorzeniają się w ziemi[3].
Liście
Nieco skórzaste, zimozielone, trochę jaśniejsze pod spodem, długości około 8 cm[3], ogonkowe, jajowate z sercowatą podstawą, ostro zakończone.
Kwiaty
Zebrane w kłosowate kwiatostany o długości 8-10 cm, składa się z malutkich, bezszypułkowych kwiatów bez okwiatu[3]. Kwiaty drobne, seledynowobiałe, o dwóch pręcikach i jednym słupku, zagłębionym w jamie szypułki okrytej zielonkawą przysadką[5].
Owoce
Pestkowce początkowo zielone, później czerwonawe lub żółtoczerwonawe i w końcu czarne[6]. Owoce są kuliste, o średnicy 0,5 cm[5] zebrane po 20-30 w owocostan[6]. Nasiono, będące właściwą przyprawą, okryte jest cienką, mięsistą warstwą owocni[6].

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Roślina tropikalna i subtropikalna, najlepiej rośnie i plonuje na wilgotnych, próchniczych glebach w pobliżu wybrzeży morskich (w wysokiej wilgotności powietrza). Kwitnie przez cały rok. Owocuje już w 2-5 roku uprawy i przez następne 40 lat[7].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Z owoców pieprzu czarnego sporządzana jest przyprawa zwana pieprzem. U większości odmian duża zawartość olejków eterycznych i alkaloidu piperyny nadaje charakterystyczny, palący smak.

  • Ze względu na sposób otrzymywania przyprawę dzieli się na co najmniej trzy rodzaje:
    • pieprz czarny – z owoców niedojrzałych, suszonych i fermentowanych[6],
    • pieprz biały – łagodniejszy, z dojrzałych owoców, które krótko się gotuje, moczy w wodzie morskiej i suszy na słońcu lub suszarni. Po tych zabiegach usuwana jest zewnętrzna warstwa owocni[3][6],
    • pieprz zielony – niedojrzałe zielone nasiona suszone na słońcu, liofilizowane, marynowane w kwasie octowym lub mlekowym albo konserwowane solanką.

Pieprzu czerwonego nie otrzymuje się z tej rośliny, lecz z południowoamerykańskiego schinusa peruwiańskiego[8].

Uprawy

[edytuj | edytuj kod]

Pieprz czarny uprawiany jest w południowych Indiach, Malezji, na Półwyspie Malajskim, Nowej Gwinei, w tropikalnej i południowej Afryce oraz na Antylach i w Brazylii[5]. Pieprz rozmnaża się wyłącznie przez sadzonkowanie[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-05-29] (ang.).
  3. a b c d e f g h Jan Tykač: Rośliny pnące. Leksykon przyrody.. Polska Oficyna Wydawnicza 'BGW', 1985. ISBN 83-7066-152-1.
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-26].
  5. a b c Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
  6. a b c d e B. Hlava, D. Lanska: Rośliny przyprawowe. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1983, s. 212. ISBN 83-09-00456-7.
  7. Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
  8. Aleksander K. Smakosz, Wszystko co chcielibyście wiedzieć o pieprzu ale baliście się zapytać [online] [dostęp 2020-05-15].