Przejdź do zawartości

Piotr Tomasz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Święty
Piotr Tomasz O. Carm.
Piotr de Thomas
Patriarcha
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1305
Francja

Data i miejsce śmierci

6 stycznia 1366
Famagusta

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

1609

Kanonizacja

1628

Wspomnienie

6 stycznia

Piotr Tomasz
Piotr de Thomas
Patriarcha
Ilustracja
Data urodzenia

1305 lub ok. 1305

Data śmierci

6 stycznia 1366

Tytularny Patriarcha Konstantynopola
Okres sprawowania

1364-1366

Arcybiskup metropolita Aten
Okres sprawowania

1363-1364

Wyznanie

katolicyzm

Prezbiterat

data nieznana

Nominacja biskupia

16 listopada 1346

Sakra biskupia

1346

Wybór patriarchy

7 maja 1364

Piotr Tomasz, Pietro Tommaso (ur. 1305 we Francji, zm. 6 stycznia 1366 w Famaguście[1] – duchowny katolicki, karmelita, święty Kościoła katolickiego[1], w latach 13541359 biskup Lipari i Patti. Od 1359 do 1363 biskup Corone. W latach 1363 – 1364 Arcybiskup metropolita Aten[1]. Od 1364 do swojej śmierci w 1366 tytularny łaciński patriarcha Konstantynopola i administrator apostolski Corone[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w ubogiej rodzinie w Gaskonii, ok. 1305 r. Mając 21 lat wstąpił do Zakonu Karmelitów. Szybko zasłynął z elokwencji, pobożności i gorliwej nauki. Słynne stały się również jego kazania.[2]

16 listopada 1354 roku został mianowany biskupem Lipari i Patti[1]. Pełnił tę funkcję do 1359. 10 maja tegoż został przeniesiony na stanowisko biskupa Corone. Był nim do 1363. 6 marca tegoż roku został Arcybiskupem metropolitą Aten[1]. Pełnił tę funkcję do 7 maja 1364 roku. Wtedy został mianowany tytularnym łacińskim Patriarchą Konstantynopola i administratorem apostolskim diecezji Corone[1]. Brał udział w organizacji krucjaty przeciw Turkom, odbywając, na prośbę papieża Urbana V, podróż do Serbii, na Węgry i do Konstantynopola[3]. Zmarł 6 stycznia 1366 w Famaguście we Włoszech. Został beatyfikowany w 1609, a kanonizowany w 1628[1].

Według przekazu tradycji miał wyróżniać się szczególnym nabożeństwem do Maryi, która miała objawić mu, że Zakon Karmelitański przetrwa do końca świata.[2]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Titular Patriarchal See of Constantinople. s. gcatholic.org. [dostęp 2020-05-13].
  2. a b Marcin Puziak, Stalle pokarmelickie w katedrze bydgoskiej, a hagiograficzna tradycja karmelitańska, w: Karmelitańskie dziedzictwo Bydgoszczy, 2017.
  3. Św. Piotr Tomasz. Brewiarz. [dostęp 2013-01-11]. (pol.).