Przejdź do zawartości

Renzo De Vecchi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Renzo De Vecchi
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1894
Mediolan

Data i miejsce śmierci

14 maja 1967
Mediolan

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1909–1913 A.C. Milan ? (7)
1913–1929 Genoa CFC 240 (?)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1910–1925 Włochy 43 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1927–1930 Genoa CFC
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Renzo De Vecchi (ur. 3 lutego 1894 w Mediolanie, zm. 14 maja 1967 tamże) – włoski piłkarz grający na pozycji lewego obrońcy. Zawodnik klubów A.C. Milan i Genoa CFC. Z reprezentacją Włoch dwukrotny uczestnik igrzysk olimpijskich. Nosił pseudonim „El Fioue del Signor” (mediolańskie Syn Boży), co miało odzwierciedlać jego nieprzeciętne umiejętności piłkarskie. Był jednym z najbardziej przepisowo grających włoskich zawodników w historii. W ciągu 17 sezonów gry w Genui został zaledwie raz wykluczony z boiska (według wielu obserwatorów była to bardzo kontrowersyjna decyzja sędziego). Jest najmłodszym graczem w historii reprezentacji Włoch – zadebiutował w drużynie narodowej w wieku 16 lat, 3 miesięcy i 23 dni.

Przebieg kariery

[edytuj | edytuj kod]

De Vecchi rozpoczął swoją piłkarską karierę w roku 1908, trafiając w wieku 14 lat do młodzieżowej drużyny Milanu. W roku 1909 przeszedł do pierwszego zespołu tego klubu. W mistrzostwach Włoch zadebiutował 16 listopada w derbach Mediolanu przeciwko Ausonii, wygranych 2:1. Rok później, 26 maja, mając 16 lat, zadebiutował we włoskiej reprezentacji narodowej w meczu przeciwko Węgrom.

W mediolańskim zespole grał do sezonu 1912/1913, strzelając 7 bramek. W roku 1913 przeszedł do Genui CFC za 24 tysiące lirów (co zostało uznane za pierwszy profesjonalny transfer w historii piłki nożnej); W Genui De Vecchi rozpoczął pracę zawodową jako bankier (rozgrywki piłkarskie były jeszcze amatorskie).

Z Genuą De Vecchi zdobył 3 tytuły mistrzowskie – w sezonach 1914/1915, 1922/1923 i 1923/1924. Karierę zakończył w wieku 35 lat, w sezonie 1928/1929. W reprezentacji Włoch, w latach 1910–1925, rozegrał 43 spotkania nie strzelając w nich żadnej bramki. Brał z nią udział w igrzyskach olimpijskich w latach 1912, 1920 i 1924.

Po zakończeniu kariery sportowej w latach 1927–1930 był trenerem Genoi, następnie współpracował z piłkarskim czasopismem „Calcio Illustrato”. W roku 1939 został współtwórcą pierwszego rocznika słynnego włoskiego almanachu piłkarskiego - „Almanacco illustrato del calcio”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • „CentoMilan, il libro ufficiale”, Fabrizio Melegari, wyd. Panini, 1999