Przejdź do zawartości

Salvatore Sirigu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Salvatore Sirigu
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1987
Nuoro

Wzrost

192 cm

Pozycja

bramkarz

Informacje klubowe
Klub

Fatih Karagümrük SK

Numer w klubie

31

Kariera juniorska
Lata Klub
2002–2005 Venezia
2005–2006 US Palermo
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2006–2011 US Palermo 69 (0)
2007–2008 Cremonese (wyp.) 19 (0)
2008–2009 Ancona (wyp.) 15 (0)
2011–2017 Paris Saint-Germain 145 (0)
2016 Sevilla FC (wyp.) 2 (0)
2017 CA Osasuna (wyp.) 18 (0)
2017–2021 Torino FC 141 (0)
2021–2022 Genoa CFC 37 (0)
2022–2023 SSC Napoli 0 (0)
2023 ACF Fiorentina 1 (0)
2023–2024 OGC Nice 0 (0)
2024– Fatih Karagümrük SK 7 (0)
W sumie: 454 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2004–2005  Włochy U-18 3 (0)
2005  Włochy U-19 2 (0)
2007–2009  Włochy U-21 3 (0)
2010–2021  Włochy 28 (0)
W sumie: 36 (0)
  1. Aktualne na: 1 marca 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy
I miejsce Europa 2020 piłka nożna
II miejsce Polska/Ukraina 2012 piłka nożna
Puchar Konfederacji
brąz Brazylia 2013
Liga Narodów UEFA
brąz Włochy 2020/2021

Salvatore Sirigu (ur. 12 stycznia 1987 w Nuoro) – włoski piłkarz, występujący na pozycji bramkarza. W latach 2010–2021 występował w reprezentacji Włoch.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Salvatore Sirigu jest wychowankiem klubu SSC Venezia. W 2005 trafił do US Palermo i po roku został włączony do jego seniorskiej kadry. Zadebiutował 8 listopada 2006 w przegranym 0:1 meczu Pucharu Włoch z Sampdorią. 23 listopada Sirigu wystąpił natomiast w przegranym 0:3 spotkaniu Pucharu UEFA przeciwko tureckiemu Fenerbahçe SK. Były to jedyne występy włoskiego zawodnika w sezonie 2006/2007. Po Alberto Fontanie i Federico Agliardim był on wówczas trzecim bramkarzem w swojej drużynie.

Sezon 2007/2008 Sirigu spędził na wypożyczeniu w Cremonese. Razem z nowym zespołem zajął drugie miejsce w grupie A rozgrywek Serie C1, jednak w barażach o awans do drugiej ligi Cremonese przegrało z Cittadellą. Sirigu wystąpił w 19 ligowych spotkaniach i wpuścił 22 gole. W pozostałych meczach bramki Cremonese bronił Giorgio Bianchi. Kolejne rozgrywki Sirigu spędził na wypożyczeniu w drugoligowej Anconie Calcio. W Serie B zanotował 15 występów, bowiem trenerzy Ancony – najpierw Júnior Costa, a następnie Francesco Monaco, do gry w bramce częściej wystawiali Sandro Salvioniego.

Latem 2009 Sirigu powrócił do US Palermo, gdzie po odejściu Marco Amelii do Genoi pierwszym bramkarzem stał się Rubinho. W Serie A Sirigu zadebiutował 27 września, w zremisowanym 1:1 spotkaniu szóstej kolejki z S.S. Lazio. Włoch dzięki wielu udanym interwencjom został uznany najlepszym zawodnikiem meczu. Następnie wystąpił w ligowym pojedynku z Juventusem, w którym zachował czyste konto, a Palermo zwyciężyło 2:0. Od tego czasu wychowanek Ancony stał się podstawowym bramkarzem swojej drużyny. 21 października działacze Palermo ogłosili, że Sirigu przedłużył kontrakt z klubem do 2011.

W lipcu 2011 przeszedł do Paris Saint-Germain F.C. Z tą drużyną zdobył mistrzostwo Francji w sezonie 2012/13, a także superpuchar Francji w 2013 roku.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Sirigu ma za sobą występy w młodzieżowych reprezentacjach Włoch. Grał w drużynach do lat 18, 19 i 21, dla których rozegrał łącznie 8 meczów. W zespole Under–21 zadebiutował 21 sierpnia 2007 w zwycięskim 1:0 spotkaniu przeciwko Francji. W 2009 Sirigu wziął udział w mistrzostwach Europy juniorów, na których Włosi dotarli do półfinału. Na turnieju bramkarz Palermo razem z Andreą Seculinem był rezerwowym dla Andrei Consigliego.

28 lutego 2010 Sirigu został powołany przez Marcello Lippiego do seniorskiej reprezentacji Włoch na pojedynek z Kamerunem, jednak nie doczekał się wówczas debiutu. Na początku maja znalazł się we wstępnej kadrze Włochów na Mistrzostwa Świata w RPA, jednak na mundial nie pojechał. W reprezentacji zadebiutował 10 sierpnia 2010 w przegranym 0:1 towarzyskim spotkaniu przeciwko WKS, będącym pierwszym meczem Włochów pod wodzą nowego selekcjonera Cesare Prandelliego. W 2012 r. został wicemistrzem Europy, choć ani razu nie pojawił się na boisku.

Statystyki kariery

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki Rozgrywki Europy Mecze Bramki
2006/07 US Palermo Włochy  Serie A 0 0 Liga Europy UEFA 1 0
2007/08 US Cremonese (wyp.) Serie C 22 0 - - -
2008/09 Ancona Calcio (wyp.) Serie B 15 0 - - -
2009/10 US Palermo Serie A 32 0 - - -
2010/11 37 0 Liga Europy UEFA 3 0
2011/12 Paris Saint-Germain F.C. Francja  Ligue 1 38 0 Liga Europy UEFA 1 0
2012/13 33 0 Liga Mistrzów UEFA 8 0
2013/14 37 0 Liga Mistrzów UEFA 10 0
2014/15 34 0 Liga Mistrzów UEFA 10 0
2015/16 4 0 - - -
2016/17 Sevilla FC Hiszpania  Primera División 2 0 - - -
CA Osasuna 18 0 - - -

Stan na: 28 maja 2017 r.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]