Przejdź do zawartości

Tetraedryt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tetraedryt
Ilustracja
Tetraedryt
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

antymonowa siarkosól miedzi
[Cu,Fe]12Sb4S13

Twardość w skali Mohsa

3-4

Przełam

nierówny, muszlowy

Łupliwość

brak

Układ krystalograficzny

regularny

Gęstość minerału

4,6 –5,1 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

ciemnoszara, czarna z oliwkowym, czerwonawym lub niebieskawym odcieniem

Rysa

szara do czarnej

Połysk

metaliczny

Tetraedrytminerał z gromady siarkosoli. Minerał rzadki, rozpowszechniony tylko w niektórych rejonach Ziemi.

Nazwa nawiązuje do częstej, czworościennej (tetraedrycznej) postaci kryształów tego minerału.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Właściwości

[edytuj | edytuj kod]

Tworzy kryształy izometryczne – czworościany, rzadziej ośmiościany. Występuje w skupieniach ziarnistych, zbitych, w formie wypryśnięć na skałach. Jest kruchy, nieprzezroczysty, tworzy roztwór stały (szereg izomorficzny) z tennantytem. Bardzo często domieszką jest: rtęć – (schwazyt), srebro – (freibergit), ołów – (malinowskit), nikiel – (frygidyt), tellur – (goldfieldyt), cyna – (ferrotetraedryt), kobalt.

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Składnik miedzionośnych i polimetalicznych utworów hydrotermalnych. Występuje razem z kruszcami – w żyłach i gniazdach kruszcowych. Jest spotykany w pegmatytach i skałach osadowych. Współwystępuje z chalkopirytem, bornitem, kowelinem, chalkozynem, arsenopirytem, galeną, sfalerytem.

Miejsca występowania:

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • ważna ruda miedzi i antymonu także srebra, rtęci, cynku, niklu, kobaltu;
  • ma znaczenie naukowe (jako wskaźnik temperatury tworzenia się złóż);
  • poszukiwany przez kolekcjonerów.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • G.G. Gormaz, J.J. Casanovas: Atlas mineralogii, „Wiedza i życie” 1992 r.
  • O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały, „Świat Książki” – 1996 r.
  • W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. „Alma- Press” 2003 r.
  • J. Bauer: Przewodnik Skały i minerały, Wyd. Multico 1997 r.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]