Przejdź do zawartości

Włodzimierz II Monomach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz II Monomach
Володимѣръ Мономахъ
Ilustracja
podpis
Wielki Książę Kijowski
Okres

od 1113
do 1125

Poprzednik

Światopełk II Michał

Następca

Mścisław I Harald

Książę rostowski
Okres

od 1066
do 1073

Poprzednik

Wsiewołod I

Następca

Wsiewołod I

Książę smoleński
Okres

od 1073
do 1078

Następca

Iziasław II Władimirowicz

Książę perejasławski
Okres

od 1077
do 1078

Następca

Rościsław Wsiewołodowicz

Książę czernihowski
Okres

od 1078
do 1094

Poprzednik

Oleg Michał

Następca

Oleg Michał

Książę perejasławski
Okres

od 1093
do 1113

Poprzednik

Rościsław Wsiewołodowicz

Następca

Światosław Włodzimierzowicz

Książę czernihowski
Okres

od 1096
do 1097

Poprzednik

Oleg Michał

Następca

Dawid Światosławowicz

Dane biograficzne
Dynastia

Rurykowicze

Data urodzenia

1053

Data śmierci

19 maja 1125

Ojciec

Wsiewołod I

Matka

Anna Monomach

Żona

Gytha z Wessex
NN
Jefimia

Dzieci

Mścisław I Harald
Izjasław
Światosław
Roman
Wiaczesław
Jerzy Dołgoruki
Eufemia
Maria

Włodzimierz II Monomach (starorus. Володимѣръ Мономахъ[1], imię przyjęte na chrzcie: Wasyl) (ur. 1053, zm. 19 maja 1125) – wielki książę Rusi Kijowskiej (1113–1125), uznawany za jednego z najbardziej zasłużonych władców tego państwa. Ojciec Jerzego Dołgorukiego uznawanego za założyciela Moskwy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Wsiewołoda I Jarosławowicza i Anny Monomach, prawdopodobnie krewnej cesarza Konstantyna IX Monomacha. Pokrewieństwo z władcą bizantyjskim zapewniało mu uznanie międzynarodowe i zarazem ułatwiało prowadzenie dyplomacji.

Włodzimierz według jego własnych słów przeprowadził 83 kampanie wojskowe i 13 razy zawierał pokój z Połowcami. Początkowo w walkach wspierał go jego kuzyn Oleg Świętosławowicz. Sytuacja uległa zmianie po tym jak Świętopełk II przekazał Włodzimierzowi Czernihów, dotąd rządzony przez Olega. Ten zerwał sojusz i zawarł układ z Połowcami mający umożliwić mu odbicie miasta. Doprowadziło to do serii wojen i konfliktów kontynuowanych przez potomków obydwu władców.

Od 1094 roku głównym patrymonium Włodzimierza był Perejasław. Kontrolował również Rostów, Suzdal i inne prowincje północne. Na ziemiach tych założył kilka miast, w tym nazwany jego imieniem Włodzimierz nad Klaźmą. Władca podjął próby zjednoczenia książąt Rusi w walce przeciw Połowcom. W tym celu zorganizował dwa kongresy: w Lubeczu w 1097 i w Dołobsku w 1103.

Kiedy w 1113 zmarł Świętopełk II doszło do buntu mieszkańców Kijowa, którzy powołali na księcia Włodzimierza. Ten zgodził się przejąć władzę i pozostał księciem kijowskim aż do śmierci. Z instrukcji, którą wysłał do swoich dzieci wiemy o przeprowadzonych przez Włodzimierza reformach, mających na celu zmniejszenie napięć społecznych w stolicy.

Włodzimierz zmarł w 1125 i został pochowany w soborze Mądrości Bożej (Sofijskim) w Kijowie. Potomni często określali okres jego rządów mianem złotego wieku tego miasta.

Małżeństwa i potomkowie

[edytuj | edytuj kod]

Włodzimierz był trzykrotnie żonaty:

  • ostatnią prawdopodobnie była Jefimia – córka chana połowieckiego Aepy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ПОЛНОЕ СОБРАНИЕ РУССКИХ ЛЕТОПИСЕЙ Издаваемое Постоянною Историко-Археографической Комиссиею Академии Наук СССР, Том первый ЛАВРЕНТЬЕВСКАЯ ЛЕТОПИСЬ, Вып. 1: Повесть временных лет, Издание второе, Издательство Академии Наук СССР, Ленинград 1926-1928, s. 240

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Wołodymyr II Monomach. W: Енциклопедія історії України: Т. 1. Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України. Kijów: Wyd. Naukowa dumka, 2003, s. 616-617. ISBN 966-00-0632-2.