Przejdź do zawartości

Wagiz Chidijatullin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wagiz Chidijatullin
Вагиз Хидиятуллин
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Wagiz Nazirowicz Chidijatullin

Data i miejsce urodzenia

3 marca 1959
Gubacha

Wzrost

182 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1976–1980 Spartak Moskwa 118 (14)
1981–1983 CSKA Moskwa 35 (2)
1984–1985 Karpaty Lwów 9 (0)
1986–1988 Spartak Moskwa 57 (8)
1988–1990 Toulouse FC 58 (1)
1990–1993 Montauban FC ? (?)
1993–1994 Labège FC ? (?)
1994 Dinamo Moskwa 15 (1)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1978–1990  ZSRR 58 (6)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
brąz Moskwa 1980 piłka nożna
Odznaczenia
Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Wagiz Nazirowicz Chidijatullin (ros. Вагиз Назирович Хидиятуллин, tat. Wağiz Nazir uğlı Hidiətullin, ur. 3 marca 1959 w Gubasze, obwód permski) – rosyjski piłkarz pochodzenia tatarskiego, najczęściej występujący jako obrońca, a także jako pomocnik, reprezentant Związku Radzieckiego, działacz piłkarski.

Wychowanek szkoły sportowej w Rostowie. Od 1976 do 1980 był zawodnikiem Spartaka Moskwa. W 1979 wywalczył mistrzostwo ZSRR. W 1980 popadł w konflikt z trenerem Spartaka Konstantinem Bieskowem i odszedł z drużyny. Został zawodnikiem CSKA Moskwa, w którym jednocześnie odbywał służbę wojskową. W 1982 z powodu kontuzji nie pojechał na mistrzostwa świata w Hiszpanii. W trakcie leczenia wyraził chęć powrotu do Spartaka, na co nie zgodziły się wojskowe władze CSKA. Został skierowany do innego klubu wojskowego – SKA-Karpat Lwów. Po odmowie dalszej gry dla Karpat został karnie przeniesiony do służby w oddziale wojsk pancernych. W międzyczasie odnowiła mu się kontuzja, która uniemożliwiła mu grę w piłkę przez kilka kolejnych miesięcy.

Wkrótce pogodził się z Bieskowem i w 1986 powrócił do zespołu Spartaka. W 1987 sięgnął po kolejny tytuł mistrza ZSRR. Rok później opuścił Związek Radziecki i w kolejnych sezonach bronił barw zespołów francuskich, m.in. Toulouse FC. W 1994 zakończył karierę piłkarską w barwach Dynama Moskwa.

Odniósł wiele sukcesów jako zawodnik juniorskiej, młodzieżowej i pierwszej reprezentacji Związku Radzieckiego. W 1976 zdobył mistrzostwo Europy drużyn do lat 18, a rok później mistrzostwo świata drużyn do lat 20. W 1980 zdobył brązowy medal igrzysk olimpijskich w Moskwie. W 1988 z pierwszą reprezentacją ZSRR zajął drugie miejsce na mistrzostwach Europy. Dwa lata później uczestniczył w Mundialu 1990. W latach 19781990 (z przerwą na lata 19821986) rozegrał 58 meczów w reprezentacji ZSRR, strzelił 6 goli.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej w 1995 został przewodniczącym związku zawodowego piłkarzy i trenerów Rosji.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]