Przejdź do zawartości

Wang Shu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wang Shu
Ilustracja
Wang Shu
Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1963
Urumczi

Narodowość

chińska

Dziedzina sztuki

architektura

Ważne dzieła

Wielka Hala Ludowa w Pekinie
Muzeum historyczne w Ningbo

Nagrody

Nagroda Pritzkera

Wang Shu (chiń. 王澍; ur. 4 listopada 1963 w Urumczi) – chiński architekt, nagrodzony w 2012 roku Nagrodą Pritzkera. Wraz z żoną Lu Wenyu prowadzi biuro Amateur Architecture Studio.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 listopada 1963. Studiował architekturę w Nankinie[1].

W 1997 roku w Hangzhou założył z żoną biuro architektoniczne Amateur Architecture Studio[2][3]. Nazwa firmy nawiązuje do przekonania założycieli o ważnej roli rzemiosła w architekturze[2] oraz do eksperymentalnego i spontanicznego ducha ich pracy, w kontrze do monumentalnej architektury reprezentacyjnej[3]. W swoich projektach para wykorzystuje odzyskane surowce oraz tradycyjne materiały i techniki[2].

Małżeństwo znane jest z twórczego wykorzystania dachówek w budowlach[4]. W projekcie Muzeum Historycznego w Ningbo żelbetowe ściany obłożono warstwami różnorodnych dachówek[5] i cegieł w odcieniach koloru szarego, niebieskiego i pomarańczowego[6], nawiązując do tradycyjnej techniki budowania. Sam materiał pochodził z pozostałości wiosek, które znajdywały się wcześniej w tej przestrzeni[4]. Z kolei ściany wewnętrznych dziedzińców zostały wyłożone drewnem, zgodnie z lokalną tradycją[5].

W 2010 roku małżeństwo otrzymało nagrodę architektoniczną im. Ericha Schellinga (Schelling-Architekturpreis)[3]. W 2012 roku Wang Shu został wyróżniony Nagrodą Pritzkera za dzieła, przy których małżeństwo pracowało wspólnie. Decyzja jury o wyróżnieniu połowy architektonicznego duetu spotkała się z krytyką[1][7][8]. W 2014 roku jeden z budynków kampusu Xiangshan Chińskiej Akademii Sztuk Pięknych ich projektu znalazł się w finale Design of the Year (pol. „projekt roku”) utworzonej przez Design Museum w Londynie. W 2016 roku małżeństwo wygłosiło doroczny wykład o architekturze w Royal Academy of Arts[2].

Jest dziekanem Wydziału Architektury Chińskiej Akademii Sztuk Pięknych[3].

Główne dzieła

[edytuj | edytuj kod]
  • 2000 Biblioteka Wenzheng College Suzhou University
  • 2000 Cafe Bar and Gallery, Szanghaj
  • 2005 Five Scattered Houses, Ningbo
  • 2005 Muzeum sztuki nowoczesnej w Ningbo
  • 2006 Tiles garden
  • 2006 Vertical Courtyard Apartment, Hangzhou
  • 2006 Dom ceramiczny, Jinhua
  • 2007 Xiangshan Campus, China Academy of Art, Hangzhou
  • 2008 Muzeum historyczne w Ningbo[9]
  • 2008 Wielka Hala Ludowa, Pekin
  • 2009 Exhibition Hall of the Imperial Street of Southern Song Dynasty, Hangzhou

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Spotlight: Wang Shu [online], ArchDaily, 4 listopada 2017 [dostęp 2020-11-06] (ang.).
  2. a b c d Wang Shu and Lu Wenyu to deliver Royal Academy lecture [online], Dezeen, 14 czerwca 2016 [dostęp 2020-11-06] (ang.).
  3. a b c d Wang Shu [online], architecture.mit.edu [dostęp 2020-11-06].
  4. a b Material Masters: The Traditional Tiles of Wang Shu & Lu Wenyu [online], ArchDaily, 3 czerwca 2015 [dostęp 2020-11-06] (ang.).
  5. a b Kenneth Frampton, Kenneth Frampton On The Work of Wang Shu and Lu Wenyu [online], ArchDaily, 23 marca 2017 [dostęp 2020-11-06] (ang.).
  6. Jane Perlez, An Architect’s Vision: Bare Elegance in China (Published 2012), „The New York Times”, 9 sierpnia 2012, ISSN 0362-4331 [dostęp 2020-11-06] (ang.).
  7. Despina Stratigakos, Gdzie są architektki, Agnieszka Rasmus-Zgorzelska (tłum.), Warszawa: Centrum Architektury, 2019, s. 102, ISBN 978-83-949185-4-5.
  8. Working in the Shadows [online], The Architect’s Newspaper, 25 kwietnia 2012 [dostęp 2020-11-06] (ang.).
  9. Muzeum historyczne w Ningbo. NIMiOZ Architektura. [dostęp 2018-02-04]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia wybranych budynków Wang Shu