Przejdź do zawartości

Wesley Moodie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wesley Moodie
Ilustracja
Państwo

 Południowa Afryka

Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1979
Durban

Wzrost

196 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

2000

Zakończenie kariery

lipiec 2011

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

57 (10 października 2005)

Australian Open

2R (2006)

Roland Garros

1R (2006)

Wimbledon

3R (2003)

US Open

3R (2006)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

6

Najwyżej w rankingu

8 (3 sierpnia 2009)

Australian Open

SF (2008)

Roland Garros

F (2009)

Wimbledon

W (2005)

US Open

QF (2009, 2010)

Wesley Arthur Moodie (ur. 14 lutego 1979 w Durbanie) – południowoafrykański tenisista, zwycięzca Wimbledonu 2005 w grze podwójnej, reprezentant swego kraju w Pucharze Davisa.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę tenisową rozpoczął w 2000 roku, natomiast zakończył w lipcu 2011 roku[1].

W grze pojedynczej pierwsze sukcesy zaczął odnosić w roku 2001 wygrywając turnieje z serii ITF Men's Circuit. W zawodach kategorii ATP Challenger Tour pierwsze zwycięstwo odniósł w lutym 2003 roku w walijskim Wrexham, a drugi triumf w czerwcu w Surbiton. W roku 2005 doszedł do półfinału rozgrywek rangi ATP World Tour w Delray Beach, eliminując po drodze obrońcę tytułu z 2004 roku, Ricardo Mello; przegrał z Jiřím Novákiem. W lipcu tegoż samego sezonu awansował do półfinału rozgrywek w Newport, gdzie pokonał m.in. Taylora Denta. Pojedynek o finał przegrał z Gregiem Rusedskim. Na początku października wystartował w turnieju w Tokio, gdzie odniósł swoje pierwsze zwycięstwo singlowe w turniejach ATP World Tour. Moodie pokonał m.in. Radka Štěpánka, a w finale wynikiem 1:6, 7:6(7), 6:4 Mario Ančicia. W roku 2007 ponownie dotarł do półfinału w Newport, jednak tym razem został wyeliminowany przez Fabrice'a Santoro.

W grze podwójnej Moodie wygrał sześć turniejów rangi ATP World Tour, w tym wielkoszlemowy Wimbledon 2005. Partnerem deblowym Moodiego był wówczas Stephen Huss. Debel Moodie–Huss wyeliminował po drodze trzy najwyżej rozstawione pary, w ćwierćfinale debel nr 3. Mark KnowlesMichaël Llodra, w półfinale duet nr 1. Jonas BjörkmanMaks Mirny, a w finale parę Boba i Mike'a Bryanów grających z nr 2. Ponadto jest uczestnikiem siedmiu finałów turniejów ATP World Tour. Jednym z nich jest m.in. wielkoszlemowy French Open 2009, kiedy to grał wspólnie z Dickiem Normanem. Mecz finałowy przegrali z parą Lukáš DlouhýLeander Paes.

Od roku 2002 Moodie był regularnym reprezentantem kraju w Pucharze Davisa. Rozegrał łącznie dla reprezentacji 24 pojedynki (głównie w singlu) wygrywając z nich 18 spotkań.

W rankingu gry pojedynczej Moodie najwyżej był na 57. miejscu (10 października 2005), a w klasyfikacji gry podwójnej na 8. pozycji (3 sierpnia 2009).

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (1–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 9 października 2005 Tokio Twarda Chorwacja Mario Ančić 1:6, 7:6(7), 6:4

Gra podwójna (6–7)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 2 lipca 2005 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia Stephen Huss Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
7:6(4), 6:3, 6:7(2), 6:3
Finalista 1. 30 października 2005 Bazylea Dywanowa (hala) Australia Stephen Huss Argentyna Agustín Calleri
Chile Fernando González
5:7, 5:7
Finalista 2. 5 lutego 2006 Delray Beach Twarda Południowa Afryka Chris Haggard Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
2:6, 3:6
Zwycięzca 2. 7 stycznia 2007 Adelaide Twarda Australia Todd Perry Serbia Novak Đoković
Czechy Radek Štěpánek
6:4, 3:6, 15–13
Zwycięzca 3. 15 kwietnia 2007 Walencja Ceglana Australia Todd Perry Szwajcaria Yves Allegro
Argentyna Sebastián Prieto
7:5, 7:5
Finalista 3. 5 stycznia 2008 Ad-Dauha Twarda Południowa Afryka Jeff Coetzee Niemcy Philipp Kohlschreiber
Czechy David Škoch
4:6, 6:4, 9–11
Zwycięzca 4. 20 kwietnia 2008 Estoril Ceglana Południowa Afryka Jeff Coetzee Wielka Brytania Jamie Murray
Zimbabwe Kevin Ullyett
6:2, 4:6, 10–8
Finalista 4. 2 listopada 2008 Paryż Twarda (hala) Południowa Afryka Jeff Coetzee Szwecja Jonas Björkman
Zimbabwe Kevin Ullyett
2:6, 2:6
Finalista 5. 17 maja 2009 Madryt Ceglana Szwecja Simon Aspelin Kanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
4:6, 4:6
Finalista 6. 6 czerwca 2009 French Open, Paryż Ceglana Belgia Dick Norman Czechy Lukáš Dlouhý
Indie Leander Paes
6:3, 3:6, 2:6
Zwycięzca 5. 14 czerwca 2009 Londyn Trawiasta Rosja Michaił Jużny Brazylia Marcelo Melo
Brazylia André Sá
6:4, 4:6, 10–6
Zwycięzca 6. 21 czerwca 2009 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Belgia Dick Norman Szwecja Johan Brunström
Antyle Holenderskie Jean-Julien Rojer
7:6(3), 6:7(8), 10–5
Finalista 7. 11 kwietnia 2010 Houston Ceglana Australia Stephen Huss Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
3:6, 5:7

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kamakshi Tandon: Here's who's enjoying their downtime. espn.go.com, 21 lipca 2011. [dostęp 2011-12-12]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]