Przejdź do zawartości

Wudu (ablucja)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Obmywanie nóg przed nabożeństwem w meczecie w Stambule.

Wudu (ar. وضوء, wadu - wodnienie, pers. ‏Abdest‎, czyt. łudu) – ablucja poprzedzająca modlitwę w islamie, bez której nie wolno odprawiać pięciu modlitw dziennych[1]. Dokonuje się jej wodą, a gdy jest ona niedostępna – piaskiem[1] lub żwirem (obmycie dokonane piaskiem lub żwirem to tajammum). Odmawia się przy tym formuły modlitewne. Małego obmycia (wudu) dokonuje się w przypadku dotknięcia osoby innej płci (nie dotyczy to własnego małżonka), po defekacji, oddaniu moczu lub innej sytuacji, podczas której nastąpiło dotknięcie intymnej części ciała, po utracie przytomności lub po zapadnięciu w sen. Szyici jednak wymagają ablucji przed każdą modlitwą. W każdym meczecie znajdują się urządzenia umożliwiające dokonanie ablucji.

Wudu w meczecie w Lahaur

Czynności dokonywane podczas małej ablucji[2]:

  1. Wypowiedzenie lub przywołanie w myślach intencji (ar. nijja).
  2. Wypowiedzenie basmali.
  3. Obmycie ciała (dokonywane w podanej kolejności):
    • umycie dłoni do nadgarstków;
    • mycie całej twarzy (na szerokość palca wskazującego i kciuka);
    • mycie rąk od łokci do palców (najpierw obmycie prawej ręki, następnie lewej);
    • zwilżenie włosów (natarcie wodą skóry głowy od czubka głowy do czoła);
    • mycie stóp, od palców do kostek.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Abdest [online], www.gutenberg.czyz.org [dostęp 2023-11-29] (pol.).
  2. Krzysztof Korzeniewski: Irak (Polish Edition). Wydawnictwo Akademickie "Dialog", s. 77-78. ISBN 83-88938-66-5.