Przejdź do zawartości

koadiutor

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

koadiutor (język polski)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) kośc. duchowny z prawem sukcesji; zob. też koadiutor w Wikipedii
(1.2) daw. pomocnik
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Papież Franciszek mianował biskupa Adriana Galbasa arcybiskupem koadiutorem archidiecezji katowickiej - poinformował arcybiskup Salvatore Pennacchio, nuncjusz apostolski w Polsce[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) biskup-koadiutor • mianować / wyznaczyć koadiutora
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. koadiutoria ż, koadiutorka ż, koadiutorstwo n
przym. koadiutorski
związki frazeologiczne:
etymologia:
p.łac. coadiutor[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „koadiutor” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Arcybiskup koadiutor archidiecezji katowickiej. Zastąpi abp Skworca (www.rp.pl, 4 grudnia 2021)
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „koadiutor” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.