ข้ามไปเนื้อหา

ไว้

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ไว

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *waj/aɰꟲ²; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩅᩱ᩶ (ไว้) หรือ ᩅᩱ᩠᩶ᨿ (ไว้ย), ภาษาลาว ໄວ້ (ไว้), ภาษาไทลื้อ ᦺᦞᧉ (ไว้), ภาษาไทดำ ꪼꪫ꫁ (ไว้), ภาษาไทใหญ่ ဝႆႉ (ไว๎), ภาษาไทใต้คง ᥝᥭᥳ (วั๎ย), ภาษาอาหม 𑜈𑜩 (บย์) หรือ 𑜉𑜩 (มย์)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ไว้
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงwái
ราชบัณฑิตยสภาwai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/waj˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา

[แก้ไข]

ไว้ (คำอาการนาม การไว้)

  1. เก็บเข้าที่, เอาเข้าที่
    เอาของไปไว้ที่
  2. วาง
    เอาไว้ตรงนั้นแหละ
    ไว้ของให้เป็นที่
  3. ให้มีอยู่, ให้ดำรงอยู่, รักษา
    ไว้จุก
    ไว้หนวด
    ไว้ชีวิต
    ไว้ยศ

คำอนุภาค

[แก้ไข]

ไว้

  1. บางทีใช้ประกอบท้ายกริยาบางคำเพื่อให้ความหมายสมบูรณ์หรือหนักแน่นยิ่งขึ้น
    เก็บไว้
    รักษาไว้
    ปลูกไว้

ภาษาคำเมือง

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

ไว้ (คำอาการนาม ก๋ารไว้ หรือ ก๋านไว้)

  1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᩅᩱ᩶ (ไว้)