Gaan na inhoud

Yngling

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die Yngling Ingjald maak minder belangrike konings dood.

Die Ynglinge was 'n dinastie van konings, eers in Swede en later in Noorweë, wat hoofsaaklik in die gedig Ynglingatal beskryf word. Die dinastie verskyn ook as Scylfinge (Oudnoors: Skilfingar) in Beowulf. Toe Beowulf en Ynglingatal in die 8ste tot 10de eeu geskryf is, het die digters van dié tyd verwag hulle lesers moet baie agtergrondinligting oor die konings hê, en dit kan gesien word in die baie sinspelings in die bronne.

Die dinastie het beweer hulle stam van die gode Freyr en Njord af, en ander konings was waarskynlik ook mities, terwyl ander werklik kon bestaan het: veral Egil, Ottar, Ale en Adils, wat in Beowulf sowel as Noorse bronne genoem word.

In die Skandinawiese bronne is die Ynglinge afstammelinge van Yngvi-Frey van Vanaheim.[1] Yngling beteken "afstammeling van Frey", en in die Gesta Danorum van Saxo Grammaticus word hulle "seuns van Frey" genoem.

Snorri Sturluson skimp egter in Skáldskaparmál dat hulle 'n minder goddelike oorsprong gehad het.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. "Northvegr: The Northern Way". www.northvegr.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 November 2003.

Skakels

[wysig | wysig bron]