Przejdź do zawartości

Żerkowice (Zawiercie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żerkowice
Dzielnica Zawiercia
Ilustracja
Żerkowice
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

zawierciański

Miasto

Zawiercie

W granicach Zawiercia

1 lutego 1977[1]

SIMC

0945730

Strefa numeracyjna

32

Kod pocztowy

42-400

Tablice rejestracyjne

SZA

Położenie na mapie Zawiercia
Położenie na mapie
50°31′35,29″N 19°30′28,57″E/50,526469 19,507936
Kapliczka w Zawierciu- Żerkowicach

Żerkowice – dzielnica miasta Zawiercie od 1 lutego 1977[1], nie związana urbanistycznie z centrum miasta.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1220 roku, z dokumentu biskupa krakowskiego Iwo Odrowąża[2] w którym miejscowość wymieniona jest w staropolskiej formie Zirkowycze[3]. Jan Długosz zapisał nazwę miejscowości jako Zirkowicze należącą do parafii kromołowskiej[4].

W 1424 jako wieś zanotowana w historycznym dokumencie mówiącym, że król polski Władysław Jagiełło na prośby ówczesnego właściciela Krystyna z Kozichgłów przenosi z prawa polskiego na prawo średzkie należące do niego wsie leżące w ziemi krakowskiej: Choroń, Oltowiec, Mirów, Kotowice, Postawczowice, Jaworznik, Dupice, Żerkowice, Siamoszyce, Giebołtów, Kowalów i Kowalików[4].

Turystyka i rekreacja

[edytuj | edytuj kod]

Przez Żerkowice przechodzi czerwony szlak Orlich Gniazd i czerwony Jurajski Rowerowy Szlak Orlich Gniazd[5]. W Żerkowicach są też skały wapienne, na których uprawiana jest wspinaczka skalna. Są to Kamienie Żerkowickie (Kamień Żerkowicki Dolny i Kamień Żerkowicki Górny), Przewodnik, Jaskółcza Skała, Ostry Kamień, Borsucza Skała, Reniferowa Skała[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Dz.U. 1977 nr 3, poz. 15.
  2. Stefan Krakowski, Alfred Czarnota: Dzieje Częstochowy od zarania do czasów współczesnych. Katowice: Śląsk, 1964, s. 28–31.
  3. Franciszek Kulczycki, Monumenta mediiaevi historica res gestas Poloniae illustrantia, Tomus IX, Cracoviae, 1886, s. 27.
  4. a b Waldemar Bukowski: Słownik historyczno-geograficzny województwa krakowskiego w średniowieczu, Cz. IV, zesz. 3 (Mieszczyński Staw – Mogilany), hasło: „Mirów”. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Societas Vistulana, 2011, s. 536–545. ISBN 978-83-61033-50-9.
  5. Jura Krakowsko-Częstochowska. Część północna 1:52 000, Warszawa: ExpressMap, 2015, ISBN 978-83-88112-71-3.
  6. Grzegorz Rettinger, Jura Środkowa, wyd. 3, Kraków: Wspinanie.pl, 2019.