Przejdź do zawartości

Argentyna (Zawiercie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Argentyna
Osiedle Zawiercia
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

zawierciański

Miasto

Zawiercie

SIMC

0945500

Przewodniczący

Sylwia Nowicka

Populacja (2015)
• liczba ludności


2744

Strefa numeracyjna

32

Kod pocztowy

42-400

Tablice rejestracyjne

SZA

Położenie na mapie Zawiercia
Położenie na mapie

Argentyna – osiedle Zawiercia, znajdujące się w południowo-wschodniej części miasta, rozciągające się od Warty po teren CMC Zawiercie. Jest osiedlem o charakterze wielorodzinnym[1]. W roku 2015 liczyło 2744 mieszkańców[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Osiedle (wówczas dzielnica) powstało przed I wojną światową. Funkcjonowała wówczas na nim przędzalnia Wojca i S-ki[3]. W dwudziestoleciu międzywojennym osiedle zostało zurbanizowane[4] i nacechowane gęstą siatką ulic[5]. Argentyna była wówczas jednym z niewielu osiedli Zawiercia utworzonym według określonego planu architektonicznego[6]. Wskutek kryzysu przełomu lat 20. i 30. Argentyna stała się zaniedbanym osiedlem biedoty[7]. W 1936 roku na terenie osiedla zbudowano stadion Warty Zawiercie[8].

W 1972 roku na terenie dawnego stadionu powstała Spółdzielnia Inwalidów „Warta”. W zakładach tych osoby niepełnosprawne produkowały elementy elektroniczne i motoryzacyjne. Spółdzielnia została postawiona w stan likwidacji w 2000 roku[9]. W 1986 roku przy ul. Polskiej otwarto miejską ciepłownię[10]. W tym okresie rozpoczęto również dużą inwestycję mieszkaniową na terenie osiedla[10], a także zaadaptowano teren po stawie „Lodownia” jako zajezdnię ZKM Zawiercie[11]. W roku 1989 na terenie osiedla erygowano rzymskokatolicką parafię pw. Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Kościół parafialny budowano w latach 1995–1998[12].

W 2010 pojawił się plan włączenia Argentyny do dzielnicy Żabki, ale nie został on zrealizowany[13].

Instytucje

[edytuj | edytuj kod]

Do osiedla należą następujące ulice: Amatorska, Brzechwy, Kijowska, Kraszewskiego, Krakowska, Metalowców, Mylna, Polska, Przechodnia, Rataja, Równa, Senatorska, Sienkiewicza, Stalowa, Tuwima, Warszawska, Wenecka, Zaporowska, Zielna, Ziemna, Zimna[15].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jerzy Abramski: Zawiercie i jego ulice. Zawiercie: TMZZ, 1991, s. 17.
  2. Lokalny Program Rewitalizacji Obszarów Miejskich na terenie Zawiercie na lata 2014 – 2020 (PROJEKT). zawiercie.eu. [dostęp 2019-08-22].
  3. Grudzień w Zawierciu i okolicach 1830-1925. [w:] zawiercianin.pl [on-line]. [dostęp 2019-08-22].
  4. Marek Grabania: Zawiercie: zarys rozwoju powiatu i miasta. Katowice: Wydawnictwo „Śląsk”, 1969, s. 350.
  5. Magdalena Okraska: Ziemia jałowa. Opowieść o Zagłębiu. Warszawa: Trzecia Strona, 2018, s. 224. ISBN 978-83-64526-68-8.
  6. Jerzy Abramski: Zawiercie i jego ulice. Zawiercie: TMZZ, 1991, s. 7.
  7. Marek Grabania: Zawiercie: zarys rozwoju powiatu i miasta. Katowice: Wydawnictwo „Śląsk”, 1969, s. 208.
  8. Warta Zawiercie. dawne-zawiercie.pl. [dostęp 2019-08-22].
  9. Zdzisław Jagodziński (red.): Monografia Zawiercia. Zawiercie: TMZZ, 2003, s. 241. ISBN 83-905651-5-3.
  10. a b Zdzisław Jagodziński (red.): Monografia Zawiercia. Zawiercie: TMZZ, 2003, s. 168. ISBN 83-905651-5-3.
  11. Praca konkursowa 2. dawne-zawiercie.pl. [dostęp 2019-08-22].
  12. Zdzisław Jagodziński (red.): Monografia Zawiercia. Zawiercie: TMZZ, 2003, s. 134. ISBN 83-905651-5-3.
  13. Monika Ziółkowska-Wnuk: Mieszkańcy Zawiercia wygrali z urzędnikami, którzy na nowo chcieli dzielić miasto. dziennikzachodni.pl, 2010-06-15. [dostęp 2019-08-22].
  14. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2019-12-29].
  15. Osiedle Argentyna. zawiercie.bip.net.pl. [dostęp 2019-08-22].