Przejdź do zawartości

Ensign Racing

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ensign
Ilustracja
Ensign N177
Pełna nazwa

Ensign Racing Team

Aktywna

1972–1982

Siedziba

Walsall, Wielka Brytania

Ważni ludzie
Założyciel

Mo Nunn

Kierowcy

Clay Regazzoni
Chris Amon
Jacky Ickx
Nelson Piquet
Jan Lammers
Rikky von Opel

Inne
Debiut

Grand Prix Francji 1973

Ostatni wyścig

Grand Prix Las Vegas 1982

Ensign Racing – brytyjski zespół i konstruktor Formuły 1. Kierowcy samochodów Ensign zdobyli 19 punktów. Najlepszym rezultatem było czwarte miejsce Marka Surera podczas Grand Prix Brazylii 1981.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Zespół został założony przez Morrisa Nunna, który był również odpowiedzialny za projekt dwóch pierwszych modeli zespołu. Zespół został finansowany przez Rikkyego von Opla, a zespół zadebiutował w Formule 1 w sezonie 1973. Pierwszy sezon nie był udany, a von Opel ukończył tylko trzy wyścigi. Na sezon 1974 zespół zatrzymał von Opla, ale ten po pierwszym wyścigu sezonu przeniósł się do Brabhama. Von Opla zastąpił Vern Schuppan. Ukończył w sezonie tylko Grand Prix Belgii i w trakcie sezonu został zastąpiony przez Mike'a Wildsa, który z kolei tylko raz się zakwalifikował.

Na 1975 Ensign uzyskał wsparcie finansowe holenderskiej firmy HB Bewaking, co spowodowało, że w zespole jeździli Holendrzy, Roelof Wunderink i Gijs van Lennep. Wunderink zakwalifikował się do trzech wyścigów, a van Lennep do wszystkich, zdobył też pierwszy punkt – w Grand Prix Niemiec. W trakcie kilku wyścigów dla Ensigna ścigał się też Chris Amon. Kierowca ten został w zespole na rok 1976, osiągając bardzo dobre czasy podczas kwalifikacji, na przykład trzecie miejsce w Grand Prix Szwecji. Punkty zdobył jednak tylko w Grand Prix Hiszpanii. Na kilka wyścigów Amona zastąpili Patrick Nève, Hans Binder i Jacky Ickx.

W 1977 dla zespołu ścigał się Clay Regazzoni, zdobywając 5 punktów. W 1978 roku kierowcami byli m.in. Danny Ongais, Lamberto Leoni, Jacky Ickx czy Derek Daly. Daly został w zespole na sezon 1979, ale po Grand Prix Monako został zastąpiony Patrickiem Gaillardem. Kierowca ten zakwalifikował się tylko dwukrotnie i na ostatnie trzy wyścigi sezonu zastąpił go Marc Surer.

Ensign N180

Na sezon 1980 Clay Regazzoni wrócił do zespołu, ale podczas Grand Prix Stanów Zjednoczonych Zachód miał groźny wypadek i został zastąpiony przez kolejno Tiffa Needella oraz Jan Lammers

W 1981 roku kierowcą zespołu był Marc Surer, który zdobył czwarte miejsce i ustalił najszybsze okrążenie podczas Grand Prix Brazylii. Od Grand Prix Hiszpanii Surera zastąpił Eliseo Salazar. W 1982 roku dla zespołu ścigał się Roberto Guerrero, ale ukończył tylko dwa wyścigi. Po sezonie 1982 Ensign został wcielony do Theodore Racing.

Guerrero oraz główny projektant Ensign Racing, Nigel Bennett, na 1983 rok przeszli do Theodore Racing. Theodore wycofał się z Formuły 1 w trakcie sezonu 1983.

Wyniki w Formule 1

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zespół Samochód Silnik Opony Kierowcy 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Pkt. Msc.
1973 Team Ensign Ensign N173 Ford V8 F ARG BRA ZAF ESP BEL MCO SWE FRA GBR NLD DEU AUT ITA CND USA 0 12
Liechtenstein Rikky von Opel 15 13 NW NU NU NS NU
1974 Team Ensign Ensign N174 Ford V8 F ARG BRA ZAF ESP BEL MCO SWE NLD FRA GBR DEU AUT ITA CND USA 0 17
Liechtenstein Rikky von Opel NW
Australia Vern Schuppan 15 NU DK DK NZ NZ NU
Wielka Brytania Mike Wilds NZ NZ NZ NS
1975 HB Bewaking Team Ensign Ensign N174
Ensign N175
Ford V8 G ARG BRA ZAF ESP MCO BEL SWE NLD FRA GBR DEU AUT ITA USA 1 13
Holandia Roelof Wunderink NU NZ NZ NS NZ NU
Holandia Gijs van Lennep 10 15 6
Nowa Zelandia Chris Amon 12 12
1976 Team Ensign Ensign N174
Ensign N176
Ford V8 G BRA ZAF USW ESP BEL MCO SWE FRA GBR DEU AUT NLD ITA CND USA JPN 2 12
Nowa Zelandia Chris Amon 14 8 5 NU 13 NU NU NU
Belgia Patrick Nève 18
Austria Hans Binder NU
Belgia Jacky Ickx NU 10 13 NU
1977 Team Tissot Ensign with Castrol Ensign N177 Ford V8 G ARG BRA ZAF USW ESP MCO BEL SWE FRA GBR DEU AUT NLD ITA USA CND JPN 10 10
Szwajcaria Clay Regazzoni 6 NU 9 NU NU NU 7 7 NZ NU NU NU 5 5 NU NU
Belgia Jacky Ickx 10
Theodore Racing Hong Kong Francja Patrick Tambay NU 6 NU 5 NU NZ 5 NU
1978 Team Tissot Ensign
Sachs Racing
Ensign N177 Ford V8 G ARG BRA ZAF USW MCO BEL ESP SWE FRA GBR DEU AUT NLD ITA USA CND 1 13
Stany Zjednoczone Danny Ongais NU NU
Włochy Lamberto Leoni NU NW NZ NZ
Belgia Jacky Ickx NU 12 NU NZ
Irlandia Derek Daly NZ NU DK NU 10 8 6
Brazylia Nelson Piquet NU
Stany Zjednoczone Brett Lunger 13
Bernard de Dryver Belgia Bernard de Dryver NZ
Mario Deliotti Racing Ensign N175 Wielka Brytania Geoff Lees NZ
1979 Team Ensign Ensign N177
Ensign N179
Ford V8 G ARG BRA ZAF USW ESP BEL MCO FRA GBR DEU AUT NLD ITA CAN USA 0 15
Irlandia Derek Daly 11 13 NZ NU NZ NZ NZ
Francja Patrick Gaillard NZ 13 NZ NU NZ
Szwajcaria Marc Surer NZ NZ NU
1980 Unipart Racing Team Ensign N180 Ford V8 G ARG BRA ZAF USW BEL MCO FRA GBR DEU AUT NLD ITA CND USA 0 13
Szwajcaria Clay Regazzoni NS NU 9 NU
Wielka Brytania Tiff Needell NU NZ
Holandia Jan Lammers NZ NZ 14 NZ NZ NZ 12 NU
Wielka Brytania Geoff Lees NU NZ
1981 Ensign Racing Ensign N180B Ford V8 M
A
USW BRA ARG SMR BEL MCO ESP FRA GBR DEU AUT NLD ITA CND VEG 5 11
Szwajcaria Marc Surer NU 4 NU 9 11 6
Chile Eliseo Salazar 14 NU NZ NS NU 6 NU NU NS
1982 Ensign Racing Ensign N180B
Ensign N181
Ford V8 P ZAF BRA USW SMR BEL MCO USE CND NLD GBR FRA DEU AUT SUI ITA VEG 0 16
Kolumbia Roberto Guerrero NZ NZ NU NZ NZ NU NU NZ NU NZ 8 NU NU NS NW

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]