Przejdź do zawartości

Mike Conway

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mike Conway
Ilustracja
Mike Conway w 2009 roku
Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1983
Bromley

Sezon 2014
Seria

FIA World Endurance Championship

Zespół

Toyota Racing

Samochód

Toyota TS040 Hybrid

Nr startowy

7

Partnerzy

Alexander Wurz
Kazuki Nakajima
Stephane Sarrazin

Sukcesy

2004: Brytyjska Formuła Renault (mistrz)
2006: Brytyjska Formuła 3: (mistrz)
2006: Grand Prix Makau (zwycięzca)

Strona internetowa
Mike Conway w serii GP2 (2008)

Mike Conway (ur. 19 kwietnia 1983 w Bromley) – brytyjski kierowca wyścigowy.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Początki kariery

[edytuj | edytuj kod]

Karierę rozpoczął od kartingu. Jego największym sukcesem był wówczas tytuł mistrza swego kraju. Po zakończeniu kariery kartingowej, zadebiutował w 2001 roku w Brytyjskiej Formule Junior Ford. Startował tam zarówno w głównej, jak i zimowej edycji. W kolejnym sezonie brał już udział w jej seniorskim odpowiedniku. Po roku jeżdżenia, przeszedł do bardziej prestiżowej, Brytyjskiej Formuły Renault, gdzie startował w ekipie Fortec Motorsport. Przez cały sezon pokazywał się z bardzo dobrej strony, ostatecznie kończąc ją na 4. miejscu. Podobnie, jak w Formule Ford wystąpił w zimowej edycji, którą zakończył z tytułem wicemistrzowskim. W kolejnym roku startów w tej serii został już jej mistrzem.

Dzięki dobrym wynikom dostał szansę angażu w Brytyjskiej Formule 3, również w tym samym zespole. Dobra współpraca zaowocowała trzecim miejscem na koniec sezonu, w zaledwie pierwszym roku startów. Ambicje Conwaya były jednak większe, czego powodem było przejście do mocniejszego w tym czasie zespołu Räikkönen Robertson Racing (jego współwłaścicielem jest Kimi Räikkönen). Decyzja ta okazała się słuszna. Równa i konsekwentna jazda została nagrodzona tytułem mistrzowskim już w drugim sezonie startów. Poza tym nieoczekiwanie zwyciężył w prestiżowym wyścigu Grand Prix Makau (również w tym teamie), uważanym przez fachowców za nieoficjalne mistrzostwa świata Formuły 3. Tak świetne rezultaty nie mogły więc pozostać bez echa. Oprócz występu w dwóch wyścigach GP2 w zespole DPR Direxiv, dostał nagrodę "National Driver of the Year" na najbardziej obiecującego, brytyjskiego kierowcę roku.

Seria GP2

[edytuj | edytuj kod]

Lata 2007-2008 dzielił między starty w GP2 a pracą w roli testera ekipy Hondy, startującej w Formule 1. Pierwszy pełny sezon w przedsionku F1, który spędził w ekipie Super Nova Racing, nie był jednak najlepszy dla Brytyjczyka. Dorobek zaledwie 19 punktów przy puli swojego kolegi z zespołu wyglądał wręcz kompromitująco. Ukończył go wówczas na 14. pozycji. W drugim roku startów reprezentował barwy pozornie słabszego Trident Racing. Mimo tego rok ten okazał się lepszy dla Mike'a, z racji pierwszego zwycięstwa oraz równiejszej jazdy. Ostatecznie ukończył go na 12. pozycji, mając w dorobku równe 20 punktów. W roku 2009 postanowił zakończyć działalność w GP2 i po braku szansy debiutu w królowej motorsportu, wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie rozpoczął ściganie się w Indy Racing League w ekipie Dreyer & Reinbold Racing.

IRL IndyCar Series

[edytuj | edytuj kod]

Początki dla Conwaya nie były łatwe, często nie dojeżdżał do mety. Dopiero w dalszej części sezonu zaczęły się pojawiać lepsze wyniki, w tym pierwsze podium (3. miejsce na torze Infineon Raceway), a cały sezon zakończył na 17. miejscu.

W sezonie 2010 kontynuował starty w zespole Dreyer & Reinbold Racing. Na ostatnim okrążeniu wyścigu Indianapolis 500 brał udział w kolizji z Ryanem Hunter-Reayem, w którego samochodzie zabrakło paliwa. Bolid Conwaya rozbił się o zewnętrzną siatkę ochronną i rozpadł na dwie części. W efekcie Conway doznał złamania lewej kostki oraz żeber, co wykluczyło go ze startów do końca sezonu[1].

1 lutego 2011, zespół Andretti Autosport ogłosił, że podpisał z Conwayem kontrakt na pełny cykl startów w sezonie 2011[2]. W Long Beach odniósł swoje pierwsze zwycięstwo, ale pozostała część sezonu była bardzo nieudana i w klasyfikacji zajął 17. miejsce.

Na sezon 2012 Conway przeniósł się do zespołu A.J. Foyt Enterprises. Był to kolejny nieudany sezon w jego wykonaniu, a w wyścigu Indianapolis 500 zaliczył kolejny poważny wypadek, z którego wyszedł bez szwanku. Najlepszy wynik osiągnął w Toronto zajmując tam trzecie miejsce, a sezon zakończył na 21. miejscu. Ponadto nie wystartował w ostatnim wyścigu sezonu na torze owalnym w Fontanie, argumentując to tym, że nie czuje się już komfortowo startując na torach owalnych i nie zamierza już uczestniczyć w wyścigach na takich torach[3].

W sezonie 2013 startuje w serii FIA World Endurance Championship, a w IndyCar występuje w wybranych wyścigach. Na torze w Detroit wystąpił w dwóch wyścigach i zajął dwukrotnie miejsce na podium raz zwyciężając i raz zajmując trzecie miejsce.

Wyniki w karierze

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Seria Zespół Starty PP Zwyc. Punkty Pozycja
2004 Brytyjska Formuła Renault Fortec Motorsport 18 9 8 518 1.
2005 Brytyjska Formuła 3 Fortec Motorsport 19 0 1 192 3.
2006 Brytyjska Formuła 3 Räikkönen Robertson Racing 20 8 8 311 1.
Seria GP2 DPR Direxiv 2 0 0 0 29.
2007 Seria GP2 Super Nova Racing 21 0 0 19 14.
2008 Seria GP2 Trident Racing 20 2 1 20 12.
2009 IRL IndyCar Series Dreyer & Reinbold Racing 17 0 0 261 17.
2010 IRL IndyCar Series Dreyer & Reinbold Racing 6 0 0 110 25.
2011 IRL IndyCar Series Andretti Autosport 16 0 1 260 17.
2012 IRL IndyCar Series A.J. Foyt Enterprises 14 0 0 233 21.
2013 FIA World Endurance Championship (LMP2) G-Drive Racing 8 3 4 132 3.
IRL IndyCar Series Rahal Letterman Lanigan Racing 7 1 1 185 23
Dale Coyne Racing
2014 FIA World Endurance Championship (LMP1) Toyota Racing 8 3 4 132 3.
Verizon IndyCar Series Ed Carpenter Racing 3 0 1 0 NS

Wyniki w Indianapolis 500

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nadwozie Silnik Start Wynik Uwagi
2009 Dallara Honda 27 18
2010 Dallara Honda 15 19 Kolizja z R. Hunter-Reayem
2012 Dallara Honda 29 29 Wypadek

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Conway sidelined for three months. autosport.com, 2010-06-01. [dostęp 2010-06-02]. (ang.).
  2. ANDRETTI AUTOSPORT SIGNS MIKE CONWAY TO FULLTIME INDYCAR DRIVE IN 2011. andrettiautosport.com, 2011-02-01. [dostęp 2011-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-04)]. (ang.).
  3. Mike Conway asks out of race. espn.go.com, 2012-09-13. [dostęp 2013-07-03]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]