Przejdź do zawartości

Northrop Grumman X-47 Pegasus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Northrop Grumman X-47B Pegasus
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Northrop Grumman

Typ

UCAV

Załoga

0

Dane techniczne
Napęd

1 x silnik turboodrzutowy Pratt & Whitney F-100-PW220E

Ciąg

105,7 kN

Wymiary
Rozpiętość

18,9 m

Długość

11,6 m

Wysokość

3,1 m

Masa
Startowa

19 000 kg

Uzbrojenia

2050 kg

Osiągi
Prędkość maks.

poddźwiękowa

Pułap praktyczny

12 190 m

Zasięg

6500 km

Długotrwałość lotu

12 h

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 x JDAM
Użytkownicy
USA
X-47A

Northrop Grumman X-47 Pegasus – bojowy, bezzałogowy aparat latający (UCAV - Unmanned Combat Aerial Vehicle) opracowany przez amerykańską firmę Northrop Grumman przeznaczony do operowania z lotniskowców.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W drugiej połowie lat 90. XX wieku US Air Force oraz US Navy rozpoczęły program budowy bezpilotowych, bojowych aparatów latających. W przypadku sił powietrznych program otrzymał nazwę UCAV (Unmanned Combat Aerial Vehicle), a marynarki UCAV-N (Naval). Do projektu zgłosiły się dwie firmy: Boeing do UCAV ze swoim X-45 oraz Northrop Grumman do UCAV-N z X-47. Obie firmy były wspomagane przez DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency - Agencja Zaawansowanych Projektów Badawczych Obrony). Z racji podobieństw pomiędzy obydwoma projektami, zdecydowano się dokonać scalenia obydwu programów w jeden wspólny dla obydwu rodzajów sił zbrojnych, pod nazwą J-UCAS (Joint Unmanned Combat Air System – wspólny bezpilotowy system lotniczy). W ramach tego programu Northtop, przy udziale firmy Scaled Composites Burta Rutana zbudował X-45A, który został oblatany 23 lutego 2003 roku. Firma Northrop podpisała porozumienie o współpracy z Lockheed Martin w celu budowy powiększonej wersji X-45A, X-45B Pegasus. W międzyczasie siły powietrzne straciły zainteresowanie bezpilotowym samolotem bojowym, w tej sytuacji marynarka kontynuowała swój projekt oznaczony jako UCAS-D (Unmanned Combat Air System - Demonstration). Oblot prototypu X-47B, planowany wstępnie na trzeci kwartał 2009 roku, został z powodów technicznych przesunięty na 2010 rok, a następnie o kolejny rok, aby ostatecznie 4 lutego 2011 roku aparat wzbił się do swojego dziewiczego lotu. 16 grudnia 2008 roku zaprezentowano pierwszy prototyp Pegasusa oznaczony jako AV-1.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

W celu obniżenia skutecznej powierzchni odbicia radiolokacyjnego X-47 został zaprojektowany w układzie latającego skrzydła z ujemnym skosem krawędzi spływu. Wlot powietrza do silnika znajduje się nad krawędzią natarcia płata. Tunel dolotowy do silnika opływa kadłub od góry, zaginając się w celu osłonięcia łopatek pierwszego stopnia sprężarki silnika. Samolot posiada składane końcówki skrzydeł, zmniejszające wielkość aparatu, co jest istotne przy jego bazowaniu na pokładzie lotniskowca. Wewnątrz kadłuba ukryte są komory bombowe. Wersja X-45A napędzana była pojedynczym silnikiem turboodrzutowym Pratt & Whitney Canada JT15D-5C o ciągu 14,2 kN. Docelowy aparat będzie posiadał możliwość tankowania w powietrzu, operowania z pokładu lotniskowców, wykonywania misji zwalczania nieprzyjacielskiej obrony przeciwlotniczej, realizowania misji zwiadowczo-rozpoznawczych, atakowania celów naziemnych, zabudowy radaru z syntetyczną aperturą, instalacji węzłów podkadłubowych w celu przenoszenia dodatkowego uzbrojenia lub zbiorników z paliwem.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]