Przejdź do zawartości

Psusennes II

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Psusennes II
ilustracja
władca starożytnego Egiptu
Okres

od 960 p.n.e.
do 946 p.n.e.

Dane biograficzne
Dynastia

XXI dynastia

Psusennes IIfaraon, władca starożytnego Egiptu z XXI dynastii[1], panował prawdopodobnie w latach 960-946 p.n.e.[potrzebny przypis] lub w latach 967-941 p.n.e. (datowanie Aidana Dodsona(inne języki) z 2012 roku)[1].

Był synem Pinodżema II i królowej Isetemachbit IV lub, według oceny K. Kitchena, synem Siamona. W czasie jego panowania w Tanis, w Tebach władzę sprawował arcykapłan Amona imieniem Psusennes. Istnieje hipoteza identyfikująca obie te postaci jako jednego władcę, sprawującego władzę królewską w Tanis i kapłańską w Tebach. W czasie jego panowania jednym z najbardziej wpływowych dostojników w państwie był Szeszonk, nomarcha Herakleopolis i jeden z wodzów armii, pod naciskiem którego Psusennes zgodził się wydać za mąż swoją córkę - Maatkare II za syna Szeszonka, późniejszego Osorkona I. Pod jak dużym wpływem Szeszonka był Psusennes II, świadczy tekst dekretu, wyryty na steli z Abydos, w którym Psusennes zwraca się do wyroczni Amona z pytaniem o ustanowienie kultu pośmiertnego Nimlota - ojca Szeszonka. Według hieroglificznego tekstu Amon z zachwytem zezwala na kult Nimlota, wychwalając Szeszonka za ten pomysł. Koszty całego przedsięwzięcia mają pokryć po połowie Szeszonk i Psusennes. Zapewne wszystkie te działania ze strony Szeszonka zmierzały ku jednemu celowi - objęciu władzy. Tak też się stało, bowiem po śmierci Psusennesa władzę rzeczywiście objął Szeszonk, zasiadając na tronie jako Król Górnego i Dolnego Egiptu Szeszonk I, dając tym samym początek XXII dynastii libijskiej.

Tytulatura

[edytuj | edytuj kod]
Królewski Protokół
prenomen lub imię tronowe:
M23
X1
L2
X1
N5
D17
L1Z3U21
N35
N5
trl.: Tit-cheperu-Re Setepen-Re
tłum.: Jeden-z-przejawów-Re
Wybrany-przez-Re
nomen lub imię rodowe:
G39N5
M17Y5
N35
U6G40N14 N28
N35
O49
trl.: Paseba-chai-en-niut MeriAmon
tłum.: Gwiazda-która-ukazała-się-miastu
Ukochany-przez-Amona

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Richard J. Long, The Excavations at Mut al-Kharab II: The Third Intermediate Period in the Western Desert of Egypt, Oxbow Books, 3 grudnia 2021, s. 8, ISBN 978-1-78925-716-8 [dostęp 2023-06-29] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Nicolas Grimal, Dzieje starożytnego Egiptu, Adam Łukaszewicz (tłum.), Warszawa: PIW, 2004, ISBN 83-06-02917-8, OCLC 749417518.
  • Bogusław Kwiatkowski, Poczet faraonów, Warszawa: Iskry, 2002, ISBN 83-207-1677-2, OCLC 830308044.
  • Schneider Th. – Leksykon faraonów, PWN, Kraków-Warszawa 2001, ISBN 83-01-13479-8.
  • Jacq Ch. – Podróż po Egipcie faraonów, Świat Książki, Warszawa 2004, ISBN 83-7391-131-6 Nr 4380.
  • Jacq Ch. – Sekrety Egiptu faraonów, Świat Książki, Warszawa 2006, ISBN 83-7391-760-8 Nr 5023.