Przejdź do zawartości

RQ-6 Outrider

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
RQ-6 Outrider
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Alliant Techsystems

Typ

UAV

Konstrukcja

aluminiowa

Załoga

0

Historia
Data oblotu

1997 (wersja ostateczna)

Wycofanie ze służby

1999

Dane techniczne
Napęd

1 x silnik tłokowy McCulloch 4318F (prototyp)
1 x silnik rotacyjny UEL AR-801R

Moc

31,3 kW

Wymiary
Rozpiętość

3,96 m

Długość

3,2 m

Wysokość

1,55 m

Masa
Własna

185 kg

Startowa

227 kg

Osiągi
Prędkość maks.

203 km/h

Prędkość patrolowa

167 km/h

Pułap

4570 m

Zasięg

200 km

Długotrwałość lotu

7 h

Dane operacyjne
Użytkownicy
Stany Zjednoczone

RQ-6 Outrider – taktyczny, bezzałogowy aparat latający (UAV - Unmanned Aerial Vehicle) opracowany przez amerykańską firmę Alliant Techsystems. Miał być to aparat przeznaczony dla wszystkich rodzajów sił zbrojnych Stanów Zjednoczonych z wyjątkiem United States Air Force.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W maju 1996 roku firma Alliant Techsystems wygrała konkurs na opracowanie bezzałogowego aparatu rozpoznawczego dla sił zbrojnych Stanów Zjednoczonych, opartego na konstrukcji już istniejącego aparatu Hellfox UAV, który został wybrany przez US Army do dalszych prac rozwojowych. Jednak już w roku 1996 cały program został w całości anulowany.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Outrider posiadał tandemowe skrzydła, umieszczone jedno za drugim, na górnej i dolnej części kadłuba, połączone ze sobą swoimi końcówkami. W wersji prototypowej aparat napędzany był silnikiem tłokowym a w ostatecznej silnikiem rotacyjnym połączonym ze śmigłem pchającym. Do kadłuba przymocowane było trójkołowe podwozie, aparat startował i lądował sposobem "samolotowym" jednak w przypadku braku miejsca do lądowania, misja mogła zakończyć się na spadochronie. RQ-6 wyposażony był w stabilizowaną głowicę optoelektroniczną firmy IAI Tamam, POP (Plug-In Optronic Payload). W głowicy można było umieścić kamerę do obserwacji dziennej oraz kamerę podczerwoną do wykorzystania w nocy. Outrider mógł wykonywać swoje zadania w sposób w pełni autonomiczny jak również być sterowany ze stanowiska naziemnego, na pokładzie zamontowany był odbiornik systemu GPS.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]