Przejdź do zawartości

Stan Smith

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stan Smith
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1946
Pasadena

Wzrost

193 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1968

Zakończenie kariery

1985

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

27

Najwyżej w rankingu

3 (23 sierpnia 1973)

Australian Open

3R (1970, 1976, 1977XII)

Roland Garros

QF (1971, 1972)

Wimbledon

W (1972)

US Open

W (1971)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

54

Najwyżej w rankingu

1 (2 marca 1981)

Australian Open

W (1970)

Roland Garros

F (1971, 1974)

Wimbledon

F (1972, 1974, 1980, 1981)

US Open

W (1968, 1974, 1978, 1980)

Stan Smith, właśc. Stanley Roger Smith (ur. 14 grudnia 1946 w Pasadenie) – amerykański tenisista, zwycięzca 7 turniejów wielkoszlemowych, zdobywca Pucharu Davisa, lider rankingu ATP deblistów.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Studiował na Uniwersytecie Południowej Kalifornii i reprezentował tę uczelnię w rozgrywkach tenisowych, sięgając po tytuł mistrza akademickiego USA w grze pojedynczej (1968) oraz dwukrotnie w grze podwójnej (w parze z Bobem Lutzem, 1967 i 1968).

W grze pojedynczej wygrywał Wimbledon w 1972 (po finałowym sukcesie nad Ilie Năstase), rok wcześniej doznał porażki w meczu finałowym na tym turnieju; zdobył także singlowy tytuł na US Open w 1969 i 1971. Wyniki te ugruntowały jego pozycję w ścisłej czołówce światowej – w latach 1970–1976 klasyfikowany w czołowej dziesiątce na świecie, w tym jako nr 1. w 1972 (po wprowadzeniu komputerowego rankingu najwyżej był jako nr 3. w 1973); 1967–1980 figurował w czołowej dziesiątce tenisistów amerykańskich (nr 1. w 1969 i 1971–1973)[1]. W roku 1970 został mistrzem pierwszej edycji ATP Finals[2].

Jako deblista wygrywał US Open w 1968 (zarówno w kategorii "open", jak i wśród amatorów), 1974, 1978 i 1980; 1971 i 1979 przegrywał mecze finałowe. Ponadto ma na koncie wygraną deblową na Australian Open w 1970. Na Wimbledonie czterokrotnie przegrywał w finałach konkurencji debla (1972, 1974, 1980, 1981), na French Open dwukrotnie (1971, 1974). Jego najczęstszym partnerem deblowym był Bob Lutz, dobre wyniki osiągał również z Erikiem van Dillenem. Dnia 2 marca 1981 został liderem rankingu ATP deblistów i utrzymywał tę pozycję przez osiem tygodni.

W latach 1968–1979 i ponownie w 1981 reprezentował USA w Pucharze Davisa, przyczyniając się do 8 sukcesów Amerykanów.

W 1987 jego nazwisko wpisano do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy, a we wrześniu 2011 został prezydentem tej instytucji[1][3].

W 2005 roku, przez magazyn „TENNIS”, Stan Smith został umieszczony na 35. miejscu wśród 40 najlepszych tenisistów i tenisistek[4].

Finały w turniejach wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (2–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 1971 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia John Newcombe 3:6, 7:5, 6:2, 4:6, 4:6
Zwycięzca 1. 1971 US Open, Forest Hills Trawiasta Czechosłowacja Jan Kodeš 3:6, 6:3, 6:2, 7:6
Zwycięzca 2. 1972 Wimbledon, Londyn Trawiasta Ilie Năstase 4:6, 6:3, 6:3, 4:6, 7:5

Gra podwójna (5–8)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 1968 US Open, Forest Hills Trawiasta Stany Zjednoczone Bob Lutz Stany Zjednoczone Arthur Ashe
Andrés Gimeno
11:9, 6:1, 7:5
Zwycięzca 2. 1970 Australian Open, Melbourne Trawiasta Stany Zjednoczone Bob Lutz Australia John Alexander
Australia Phil Dent
6:3, 8:6, 6:3
Finalista 1. 1971 French Open, Paryż Ceglana Stany Zjednoczone Tom Gorman Stany Zjednoczone Arthur Ashe
Stany Zjednoczone Marty Riessen
8:6, 6:4, 3:6, 4:6, 9:11
Finalista 2. 1971 US Open, Forest Hills Trawiasta Stany Zjednoczone Erik Van Dillen Australia John Newcombe
Wielka Brytania Roger Taylor
7:6, 3:6, 6:7, 6:4, 6:7
Finalista 3. 1972 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Erik Van Dillen Bob Hewitt
Frew McMillan
2:6, 2:6, 7:9
Finalista 4. 1974 French Open, Paryż Ceglana Stany Zjednoczone Bob Lutz Australia Dick Crealy
Nowa Zelandia Onny Parun
3:6, 2:6, 6:3, 7:5, 1:6
Finalista 5. 1974 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Bob Lutz Australia John Newcombe
Australia Tony Roche
6:8, 4:6, 4:6
Zwycięzca 3. 1974 US Open, Forest Hills Trawiasta Stany Zjednoczone Bob Lutz Chile Patricio Cornejo
Chile Jaime Fillol
6:3, 6:3
Zwycięzca 4. 1978 US Open, Nowy Jork Twarda Stany Zjednoczone Bob Lutz Stany Zjednoczone Marty Riessen
Stany Zjednoczone Sherwood Stewart
1:6, 7:5, 6:3
Finalista 6. 1979 US Open, Nowy Jork Twarda Stany Zjednoczone Bob Lutz Stany Zjednoczone Peter Fleming
Stany Zjednoczone John McEnroe
2:6, 4:6
Finalista 7. 1980 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Bob Lutz Australia Peter McNamara
Australia Paul McNamee
6:7, 3:6, 7:6, 4:6
Zwycięzca 5. 1980 US Open, Nowy Jork Twarda Stany Zjednoczone Bob Lutz Stany Zjednoczone Peter Fleming
Stany Zjednoczone John McEnroe
7:6, 3:6, 6:1, 3:6, 6:3
Finalista 8. 1981 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Bob Lutz Stany Zjednoczone Peter Fleming
Stany Zjednoczone John McEnroe
4:6, 4:6, 4:6

Gra mieszana (0–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 1967 U.S. National Championships, Forest Hills Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Stany Zjednoczone Billie Jean King
Australia Owen Davidson
3:6, 2:6

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Stan Smith. tennisfame.com. [dostęp 2017-05-08]. (ang.).
  2. Marcin Motyka: Finały ATP World Tour: Znamy rozstawienie. Djoković, Federer i Nadal w jednej grupie?. sportowefakty.wp.pl, 11 listopada 2015. [dostęp 2017-05-08]. (pol.).
  3. ITHF names Stan Smith president of organization. jamestownpress.com, 22 września 2011. [dostęp 2017-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-06)]. (ang.).
  4. Tennis Magazine's 40 Greatest Players of the Tennis Era. amiannoying.com. [dostęp 2017-05-08]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]