Przejdź do zawartości

T-28

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
T-28 / T-28E
Ilustracja
Czołg T-28 w fińskim Muzeum Czołgów Parola
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Producent

Zakłady „Bolszewik” (prototyp)
Zakłady Kirowskie w Leningradzie (produkcja seryjna)

Typ pojazdu

czołg średni

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

6

Historia
Prototypy

1932

Produkcja

1933–1940

Egzemplarze

503

Dane techniczne
Silnik

1 silnik gaźnikowy, 12-cylindrowy, chłodzony cieczą V-12 M-17 lub M-17LO o mocy 500 KM

Transmisja

mechaniczna

Poj. zb. paliwa

660 l

Pancerz

z płyt walcowanych, nitowany, później spawany, grubość: 10–30 mm / 10–80 mm

Długość

7,37 m

Szerokość

2,87 m

Wysokość

2,625 m

Prześwit

0,30 m

Masa

24 400 – 28 500 kg / 32 500 kg

Moc jedn.

17,5-20,5 KM/t (T-28)
15,4 KM/t (T-28E)

Nacisk jedn.

0,66 kg/cm²

Osiągi
Prędkość

40–42 km/h (po drodze) / 35 km/h (w terenie)

Zasięg pojazdu

180–190 km (po drodze)/ 150 km (w terenie)
120–140 km (po drodze)/ 100 km (w terenie)

Pokonywanie przeszkód
Rowy (szer.)

3,50 m

Ściany (wys.)

1,00 m

Kąt podjazdu

43º

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 armata KT-28 lub L-10 kal. 76,2 mm (zapas amunicji – 70 szt.)
3 – 5 karabiny maszynowe DT kal. 7,62 mm (zapas amunicji – 8 000 szt.)
Użytkownicy
ZSRR, Finlandia, Niemcy, Turcja, Węgry

T-28czołg średni konstrukcji radzieckiej z okresu przed II wojną światową.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W końcu lat 20. XX wieku, Armia Czerwona nie posiadała nowoczesnego czołgu średniego. Będące w wyposażeniu wojska czołgi T-24 były już przestarzałe. Zachodziła konieczność wymiany sprzętu. Próbowano zakupić w Wielkiej Brytanii czołgi A6. Nie udało się to, ponieważ miały one trafić do uzbrojenia armii brytyjskiej. Konstruktorzy sowieccy postanowili zbudować własny pojazd. Zadania podjęły się dwa zespoły konstrukcyjne: jeden złożony ze słuchaczy akademii im. F. Dzierżyńskiego, a drugi - KB-3, złożony m.in. z inżynierów Ginsburga, Zasławskiego i Iwanowa. Prototyp nowego wozu powstał w czerwcu 1932 w zakładach Bolszewik w Leningradzie. Był to pojazd z wieżą główną uzbrojoną w armatę 76,2 mm i dwie wieże pomocnicze z karabinami maszynowymi 7,62 mm. Produkcja seryjna czołgów ruszyła w połowie września 1932. Uruchomiono ją w zakładach Krasnyj Putiłowiec w Leningradzie. W 1933 fabryka została przemianowana na Zakłady Kirowskie (LKZ). 11 sierpnia 1932 nowy pojazd został przyjęty do uzbrojenia Armii Czerwonej. 1 maja 1933 pokazano publicznie 12 pierwszych wozów. 10 na defiladzie na Placu Czerwonym w Moskwie, a 2 w Leningradzie. Ogółem wyprodukowano 503 takie czołgi.

Wersje

[edytuj | edytuj kod]
  • T-28 – podstawowa wersja produkcyjna.
  • T-28A – wersja szybka ze zmodyfikowaną skrzynią biegów i reduktorami, osiągająca 55,8 km/h; produkowana seryjnie w l. 1936-1937.
  • T-28B - koncepcja czołgu kołowo-gąsienicowego z 1934 roku.
  • IT-28 - czołg mostowy, prototyp Fabryki Kirowskiej w 1940 r.
  • SU-8 - projekt działa samobieżnego z 76,2 mm armatą przeciwlotniczą wz. 1931.
  • T-29 - wersja kołowa-gąsienicowa z zawieszeniem na drążkach skrętnych, trzy egzemplarze: T-29-4, T-29-5 i T-29 wzorcowy zbudowane w l. 1934-36, różniące się opancerzeniem i szczegółami konstrukcji.
  • T-29-C - projekt czołgu kołowo-gąsienicowego o wzmocnionym opancerzeniu, 1937.

Służba

[edytuj | edytuj kod]

Czołgi T-28 brały udział w agresji na Finlandię. Uczestniczyły także w agresji na Polskę w liczbie 203 czołgów i w walkach z Japończykami w 1939. W czasie wojny z Finlandią, czołg używany był głównie do niszczenia fińskich bunkrów. Okazało się wówczas, że opancerzenie T-28 jest zbyt cienkie. Z tego powodu przedni pancerz został pogrubiony z 50 mm do 80 mm. Czołgi brały też udział w pierwszej fazie wojny z Niemcami. 1 czerwca 1941 Armia Czerwona miała jeszcze 481 sztuk T-28. Po opracowaniu i wdrożeniu do produkcji czołgu T-34 zaprzestano wytwarzania T-28. Kilka ocalałych pojazdów walczyło w lecie 1944 w składzie 90. pcz.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]