Przejdź do zawartości

Tommie Agee

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tommie Agee
ilustracja
środkowozapolowy
Pełne imię i nazwisko

Tommie Lee Agee

Data i miejsce urodzenia

9 sierpnia 1942
Magnolia

Data i miejsce śmierci

22 stycznia 2001
Nowy Jork

Odbijał

prawą

Rzucał

prawą

Debiut

14 września 1962

Ostatni występ

30 września 1973

Statystyki
Średnia uderzeń

0,255

Home runy

130

Uderzenia

999

RBI

433

Kariera klubowa
Lata Kluby
1962–1964 Cleveland Indians
1965–1967 Chicago White Sox
1968–1972 New York Mets
1973 Houston Astros
1973 St. Louis Cardinals

Tommie Lee Agee (ur. 9 sierpnia 1942, zm. 22 stycznia 2001) – amerykański baseballista, który występował na pozycji środkowozapolowego. Był członkiem mistrzowskiego zespołu z 1969, któremu nadano przydomek Miracle Mets[1].

Przed rozpoczęciem sezonu 1958 podpisał kontrakt jako wolny agent z Cleveland Indians i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Jacksonville Suns, reprezentującym poziom Triple-A[2][3]. W Major League Baseball zadebiutował 14 września 1962 w meczu przeciwko Minnesota Twins jako pinch hitter[2]. W ciągu trzech lat występów w organizacji Indians, grał głównie w niższych ligach[2][3].

W styczniu 1965 w ramach wymiany zawodników pomiędzy trzema klubami przeszedł do Chicago White Sox[2]. W 1965 rozegrał 106 meczów w zespole farmerskim White Sox Indianapolis Indians[3]. Podczas spring training 1966 wywalczył sobie miejsce w podstawowym składzie White Sox i w meczu otwarcia sezonu zasadniczego z Los Angeles Angels of Anaheim zdobył dwupunktowego home runa[2][4]. W tym samym roku po raz pierwszy zagrał w Meczu Gwiazd, zaliczył 12 asyst (3. wynik w AL spośród zapolowych) i 365 putoutów (1. wynik w AL spośród środkowozapolowych) i po raz pierwszy zdobył Złotą Rękawicę, a także został wybrany najlepszym debiutantem w American League[2].

W grudniu 1967 w ramach wymiany przeszedł do New York Mets[2]. W 1969 zagrał we wszystkich meczach World Series, w których Mets pokonali Baltimore Orioles 4–1[5]. W meczu numer 3 zapobiegł zdobyciu przez Orioles pięciu runów, łapiąc dwukrotnie na zapolu wysoko odbitą piłkę; Mets wygrali to spotkanie 5–0[6]. 6 lipca 1970 w meczu przeciwko St. Louis Cardinals na Shea Stadium zaliczył cycle jako drugi zawodnik w historii klubu[7]. Grał jeszcze w Houston Astros i St. Louis Cardinals[2].

Zmarł na atak serca 22 stycznia 2001[8]. W 2002 został uhonorowany członkostwem w New York Mets Hall of Fame[9].

Nagrody i wyróżnienia
Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
All-Star 1966, 1967 [2]
Gold Glove Award 1966, 1970 [2]
AL Rookie of the Year Award 1966 [2]
Zwycięzca w World Series 1969 [2][5]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. The 49 Greatest Mets. espn.com. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).
  2. a b c d e f g h i j k l Tommie Agee Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).
  3. a b c Tommie Agee Minor League Statistics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).
  4. Angels at White Sox Box Score. baseball-reference.com. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).
  5. a b 1969 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).
  6. 1969 World Series, Game 3. mlb.com. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).
  7. No-hitter vs. hit for cycle. mets.nonohitters.com. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).
  8. Agee dies of heart attack at 58. espne.com. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).
  9. Mets Hall of Fame. mets.mlb.com. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).