Przejdź do zawartości

USS Batfish (SS-310)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
USS Batfish (SS-310)
Ilustracja
Klasa

okręt podwodny

Typ

Balao

Historia
Stocznia

Portsmouth Naval Shipyard

Początek budowy

27 grudnia 1942

Wodowanie

5 maja 1943

 US Navy
Wejście do służby

21 sierpnia 1943

Wycofanie ze służby

6 kwietnia 1946

 US Navy
Wejście do służby

7 marca 1952

Wycofanie ze służby

1 listopada 1969

Los okrętu

okręt muzeum

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


1550 ton
2460 ton

Długość

95 metrów

Szerokość

8,31 metra

Zanurzenie testowe

400 stóp (122 metry)

Zanurzenie maksymalne

180 metrów

Rodzaj kadłuba

dwukadłubowy

Napęd
4 generatory elektryczne Diesla
4 silniki elektryczne (2740 shp)
2 wały napędowe ze śrubami
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


20,25 węzła
8,75 węzła

Zasięg

11.800 Mm @ 10 węzłów (pow.)
100 Mm @ 3 węzły (zan.)

Sensory
radary:
•   SD (obserwacji przestrzeni powietrznej);
•   SJ (obserwacji powierzchni);
•   ST (radar peryskopowy)
ELINT
sonary: JP; JK/QC; QB
Uzbrojenie
24 torpedy Mk. XIV
1 działo i działo przeciwlotnicze
2 karabiny maszynowe
Wyrzutnie torpedowe

6 x 533 mm (dziób)
4 x 533 mm (rufa)

Załoga

80 oficerów i marynarzy

USS Batfish (SS-310) – zbudowany w stoczni Portsmouth Naval Shipyard amerykański okręt podwodny typu Balao. Jak inne jednostki swojego typu, został zaprojektowany w konstrukcji częściowo dwukadłubowej, otrzymał kadłub sztywny ze stali o zwiększonej ciągliwości i wytrzymałości celem zwiększenia testowej głębokości zanurzenia do 400 stóp (122 metry). Uzbrojony był w 24 torpedy Mark XIV wystrzeliwane z sześciu wyrzutni torpedowych na dziobie oraz czterech wyrzutni rufowych. Układ napędowy tych okrętów stanowiły cztery generatory elektryczne Diesla oraz cztery silniki elektryczne o mocy 2740 shp, napędzające dwa wały napędowe ze śrubami.

W trakcie II wojny światowej wziął udział w wojnie podwodnej na Pacyfiku. Podczas siedmiu odbytych patroli wojennych, zatopił oficjalnie sześć jednostek japońskich. Wyróżniającym jednak sukcesem okrętu, było zatopienie trzech japońskich okrętów podwodnych w ciągu 76 godzin.

Po zakończeniu wojny, 6 kwietnia 1946 roku, został wycofany ze służby i przeniesiony do rezerwy Floty Pacyfiku. W związku z wybuchem konfliktu koreańskiego, 7 marca 1952 roku został ponownie przyjęty do służby i przeniesiony do działań na Atlantyku. 1 listopada 1969 roku został ostatecznie wycofany ze służby, od 18 lutego 1972 roku zaś pełni rolę okrętu-muzeum.

Budowa i konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Na etapie planowania, nowa jednostka typu Balao nosić miała nazwę Acoupa. Jeszcze jednak przed rozpoczęciem budowy, 24 września 1942 roku, nazwa planowanej jednostki został zmieniona na Bathfish, oznaczającą drapieżną rybę z rodziny Ogackowatych[1]. 27 grudnia 1942 roku w stoczni Portsmouth Naval Shipyard położono stępkę pod nową jednostkę, którą zwodowano 5 maja 1943 roku. 21 sierpnia 1943 roku, okręt został przyjęty do służby w United States Navy pod nazwą USS Batfish z numerem kadłuba SS-310.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. USS Batfish. The Champion Submarine-Killing Submarine of World War Two. ussbatfish.com. [dostęp 2013-12-10]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 306-307. ISBN 1-8510-9563-2.
  • Peter Padfield: War beneath the sea: submarine conflict during World War II. New York: John Wiley, 1996. ISBN 0-471-14624-2.
  • Robert Cecil Stern: The hunter hunted: Submarine versus submarine: encounters from World War I to the present. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 2007. ISBN 1-59114-379-9.
  • Norman Friedman: U.S. Submarines through 1945: An Illustrated Design History. Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 978-1-55750-263-6.
  • Norman Polmar: The American submarines. Annapolis, Md.: Nautical Aviation Pub. Co. of America, 1981. ISBN 0-933852-14-2.