Naar inhoud springen

Osteolepis

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Osteolepis
Status: Uitgestorven, als fossiel bekend
Fossiel voorkomen: Midden Devoon
Osteolepis
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (dieren)
Stam:Chordata (chordadieren)
Superklasse:Osteichthyes (beenvissen)
Klasse:Sarcopterygii (kwastvinnigen)
Orde:Osteolepiformes
Familie:Osteolepidae
Geslacht
Osteolepis
Agassiz, 1835
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Osteolepis op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie

Osteolepis[1][2] is een geslacht van uitgestorven coelacant-achtige kwastvinnige vissen uit het Midden-Devoon (400 tot 380 miljoen jaar geleden). Deze vis had een lengte van ongeveer twintig centimeter. Fossielen van Osteolepis zijn gevonden in het noorden van Schotland.

Osteolepsis was bedekt met grote vierkante schubben; de schubben en platen op de kop waren bedekt met een dunne laag van sponsachtig, maar verbeend materiaal, genaamd cosmine. Deze laag bevatte kanalen die verbonden waren met de sensorische cellen dieper in de huid. De kanalen eindigden in poriën die aan de oppervlakte gelegen waren, waardoor de vis vibraties kon waarnemen.

Osteolepis had veel overeenkomsten met de tetrapoden, waardoor aangenomen wordt dat hij nauw verwant was met de oudste vertegenwoordigers van deze groep. De vinnen van deze vissen vertoonden bijvoorbeeld meer overeenkomst met de poten van tetrapoden dan met de vinnen van straalvinnige vissen (zoals de steur).