Przejdź do zawartości

Alfonso Ferrero La Marmora

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alfonso Ferrero La Marmora
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 listopada 1804
Turyn

Data i miejsce śmierci

5 stycznia 1878
Florencja

Premier Włoch
Okres

od 28 września 1864
do 20 czerwca 1866

Poprzednik

Marco Minghetti

Następca

Bettino Ricasoli

Premier Królestwa Sardynii
Okres

od 19 lipca 1859
do 21 stycznia 1860

Poprzednik

Camillo Cavour

Następca

Camillo Cavour

Odznaczenia
Order Sabaudzki Wojskowy I Klasy Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Komandor Orderu Świętego Józefa (Toskania) Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie)

Alfonso Ferrero La Marmora (ur. 18 listopada 1804, zm. 5 stycznia 1878) – włoski generał i polityk, jedna z czołowych postaci włoskiego Risorgimento. Był młodszym bratem generała Alessandra La Marmory.

Po okresie nauki w szkole wojskowej rozpoczął służbę w armii królestwa Sardynii w 1823 roku w stopniu porucznika artylerii. Od 1845 r. major, od 1848 r. generał brygady. Brał udział w różnych walkach wojsk piemonckich z Austrią podczas pierwszej włoskiej wojny niepodległościowej. 5 sierpnia 1848 r. uwolnił króla Karola Alberta uwięzionego w rewolucyjnym Mediolanie.

W latach 1855−1856 dowodził oddziałami sardyńskimi biorącymi udział w wojnie krymskiej. Podczas tzw. drugiej włoskiej wojny o niepodległość w 1859 r. był dowódcą wojsk sardyńskich. Od 1861 do 1864 roku był gubernatorem Neapolu. W latach 1864–1866 premier Włoch w dwóch rządach: La Marmora I do 31 grudnia 1865 i La Marmora II. Po klęsce pod Custozą został posądzony o zdradę. Broniąc się opublikował dokumenty, co uważano za zdradę tajemnic państwowych.