Przejdź do zawartości

Feliks Grodzicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Feliks Grodzicki
Ilustracja
Data urodzenia

ok. 1760

Data i miejsce śmierci

25 grudnia 1838
majątek Topola

Prezydent Krakowa
Okres

od 11 kwietnia 1816
do 31 lipca 1816

Poprzednik

Józef Matecki

Następca

Wolne Miasto Kraków

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Królestwo Kongresowe) Kawaler Orderu Leopolda (Austria)

Feliks Grodzicki herbu Łada (ur. ok. 1760, zm. 25 grudnia 1838 w majątku Topola[1]) – tymczasowy prezydent Krakowa od 11 kwietnia do 31 lipca 1816 r.[2], senator dożywotni Rzeczypospolitej Krakowskiej, radca prefektury departamentu krakowskiego[3].

Był synem Michała, kasztelana oświęcimskiego, i Zuzanny z Konarskich. Deszyfrant w kancelarii Stanisława Augusta Poniatowskiego[3]. Był posłem na Sejm grodzieński, miał stać po stronie konfederacji targowickiej, członek konfederacji grodzieńskiej 1793 roku[4]. W 1809 r. znalazł się w składzie krakowskiej Tymczasowej Rady Administracyjnej, potem na stanowisku radcy prefektury. Jako radca prefektury departamentu krakowskiego przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego w 1812 roku[5]. Zyskał sobie względy Austriaków i został w 1815 r. dokooptowany jako członek asesor Komisji Organizacyjnej, gdzie z głosem doradczym brał udział przy opracowywaniu zasad prawno-ustrojowych Wolnego Miasta Krakowa. Tegoż roku został za sprawą prezesa Senatu Stanisława Wodzickiego mianowany dożywotnim senatorem (członkiem rządu) Rzeczypospolitej Krakowskiej, mimo iż był obywatelem Królestwa Kongresowego[6]. Był kilkakrotnie posłem do Sejmu krakowskiego i jego marszałkiem, działał też w Wielkiej Radzie Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Cieszył się poparciem prezesa Wodzickiego i uznaniem „dworów opiekuńczych”; w 1820, wyznaczony do zbadania zaburzeń wywołanych przez studentów Uniwersytetu, przedłożył (30 września) idący w stronę ograniczenia autonomii uczelni projekt nowelizacji tzw. „Statutu Akademickiego” (a. „Statutu organicznego”), następnie został członkiem komitetu wyznaczonego do wdrożenia tych zmian. W 1821 został komisarzem rządowym Uniwersytetu, a w 1831, po zniesieniu urzędu kuratora (którym z nadania Nowosilcowa od 1826 był generał Józef Bonawentura Załuski) brał udział w działaniach mających na celu kolejną reformę oświaty. Odznaczony był orderem Orderem Świętego Stanisława III klasy oraz Orderem Leopolda[7]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. data śmierci na stronie Sejmu Wielkiego
  2. Prezydent Miasta Krakowa. W: Antoni Henryk Stachowski (red. prowadzący): Encyklopedia Krakowa. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 810. ISBN 83-01-13325-2.
  3. a b Pomniki prawa Rzeczypospolitej Krakowskiej : 1815-1818. wydał Wacław Tokarz, T. 1, Kraków 1932, s. 33.
  4. Volumina Legum, t. X, Poznań 1952, s. 54.
  5. Dziennik Konfederacyi Jeneralnej Królestwa Polskiego. 1812, nr 4, s. 30.
  6. Klemens Bąkowski: Kronika krakowska 1796-1848. T. II: Od r. 1816 do 1831. Kraków: Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, 1906, s. 9, seria: Biblioteka Krakowska. [dostęp 2012-09-07].
  7. Biografia na stronie Poczetu Krakowskiego

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Janina Bieniarzówna: Grodzicki Feliks. W: Kazimierz Lepszy (przew. Komitetu Redakcyjnego): Polski Słownik Biograficzny. T. VIII. Wrocław-Kraków-Warszawa: Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 1959-1960, s. 614-615.