Przejdź do zawartości

George Lott

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
George Lott
ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

16 października 1906
Springfield

Data i miejsce śmierci

2 grudnia 1991
Chicago

Gra

praworęczna, jednoręczny backhand

Gra pojedyncza
Roland Garros

QF (1931)

Wimbledon

QF (1929, 1930, 1934)

US Open

F (1931)

Gra podwójna
Roland Garros

W (1931)

Wimbledon

W (1931, 1934)

US Open

W (1928–1930, 1933, 1934)

George Martin Lott (ur. 16 października 1906 w Springfield, zm. 2 grudnia 1991 w Chicago) – amerykański tenisista, zwycięzca Wimbledonu, mistrzostw USA i mistrzostw Francji w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

W czasie studiów na University of Chicago poza tenisem uprawiał baseball.

Między 1924 a 1934 rokiem dziewięciokrotnie został sklasyfikowany w czołowej dziesiątce rankingu amerykańskiego, w tym w 1931 roku na pozycji wicelidera. Na czele rankingu w tymże roku znajdował się Ellsworth Vines, który pokonał Lotta w finale mistrzostw USA. Finał mistrzostw USA okazał się największym sukcesem singlowym w karierze Lotta, który ponadto mógł się szczycić tytułem mistrza USA na kortach ziemnych (1932, po finale z Bryanem Grantem).

W grze podwójnej i mieszanej George Lott odniósł łącznie dwanaście zwycięstw wielkoszlemowych. W mistrzostwach USA triumfował pięć razy w deblu, z trzema różnymi partnerami (Johnem Doegiem, Lesem Stoefenem i Johnem Henneseyem) oraz trzy razy w mikście (dwukrotnie z Betty Nuthall i raz z Helen Jacobs). W 1931 roku w parze z Johnem Van Rynem wygrał mistrzostwa Francji. Był w trzech deblowych finałach Wimbledonu, z których wygrał dwa, za każdym razem pokonując francuskich „Muszkieterów Tenisa” – w 1931 w parze z Van Rynem zwyciężył z Jacques’em Brugnonem i Henrim Cochetem, a w 1934 roku z Lesem Stoefenem pokonał Jacques’a Brugnona i Jeana Borotrę. W finale w 1930 roku, występując z Johnem Doegiem, musiał uznać wyższość innej amerykańskiej pary, Johna Van Ryna i Wilmera Allisona. W 1931 roku triumfował w wimbledońskim mikście w parze z Anną McCune Harper.

Lott wygrywał również mistrzostwa USA w deblu w hali (1932 z Van Rynem, 1934 ze Stoefenem) i na nawierzchni ziemnej (1932 z Grantem).

W latach 1928–1934 występował w reprezentacji USA w Pucharze Davisa (poza 1932) i pozostał niepokonany w deblu (11 wygranych spotkań), w singlu uzyskując bilans 7 zwycięstw i 4 porażek. W żadnej z edycji z udziałem Lotta Amerykanom nie udało się triumfować w Pucharze Davisa. Dwukrotnie przegrane pojedynki Lotta przesądzały losy rywalizacji na korzyść Francji – w 1929 Amerykanin uległ w piątym meczu finału przeciwko Cochetowi, a rok później w czwartym spotkaniu finału przegrał z Borotrą.

W 1934 roku Lott dołączył do grona tenisistów zawodowych i uczestniczył w meczach pokazowych. Zdobył również dwukrotnie deblowe mistrzostwo USA profesjonalistów, w 1935 w parze z Lesem Stoefenem i w 1937 z Vincentem Richardsem.

Był tenisistą praworęcznym, skutecznym woleistą, z różnorodnymi zagraniami taktycznymi. Stosował zmienne rotacje w zagraniach. Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował jako trener zespołu akademickiego na Loyola University, do późnej starości.

W 1964 roku został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Finały w turniejach wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (0–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 1931 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta Stany Zjednoczone Ellsworth Vines 9:7, 3:6, 7:9, 5:7

Gra podwójna (8–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 1928 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta Stany Zjednoczone John Hennessey Australia Gerald Patterson
Australia John Hawkes
6:2, 6:1, 6:2
Zwycięzca 2. 1929 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta Stany Zjednoczone John Doeg Stany Zjednoczone Berkeley Bell
Stany Zjednoczone Lewis White
10:8, 16:14, 6:1
Finalista 1. 1930 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone John Doeg Stany Zjednoczone Wilmer Allison
Stany Zjednoczone John Van Ryn
3:6, 3:6, 2:6
Zwycięzca 3. 1930 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta Stany Zjednoczone John Doeg Stany Zjednoczone Wilmer Allison
Stany Zjednoczone John Van Ryn
8:6, 6:3, 3:6, 13:15, 6:4
Zwycięzca 4. 1931 French Championships, Paryż Ceglana Stany Zjednoczone John Van Ryn Vernon Kirby
Norman Farquharson
6:4, 6:3, 6:4
Zwycięzca 5. 1931 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone John Van Ryn Francja Henri Cochet
Francja Jacques Brugnon
6:2, 10:8, 9:11, 3:6, 6:3
Zwycięzca 6. 1933 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta Stany Zjednoczone Lester Stoefen Stany Zjednoczone Frank Parker
Stany Zjednoczone Frank Shields
11:13, 9:7, 9:7, 6:3
Zwycięzca 7. 1934 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Lester Stoefen Francja Jean Borotra
Francja Jacques Brugnon
6:2, 6:3, 6:4
Zwycięzca 8. 1934 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta Stany Zjednoczone Lester Stoefen Stany Zjednoczone Wilmer Allison
Stany Zjednoczone John Van Ryn
6:4, 9:7, 3:6, 6:4

Gra mieszana (4–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 1929 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta Wielka Brytania Betty Nuthall Wielka Brytania Phyllis Covell
Wielka Brytania Bunny Austin
6:3, 6:3
Zwycięzca 2. 1931 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Anna McCune Harper Wielka Brytania Joan Ridley
Wielka Brytania Ian Collins
6:3, 1:6, 6:1
Zwycięzca 3. 1931 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta Wielka Brytania Betty Nuthall Stany Zjednoczone Anna McCune Harper
Stany Zjednoczone Wilmer Allison
6:3, 6:3
Finalista 1. 1933 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta Stany Zjednoczone Sarah Palfrey Cooke Stany Zjednoczone Elizabeth Ryan
Stany Zjednoczone Ellsworth Vines
9:11, 1:6
Zwycięzca 4. 1934 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta Stany Zjednoczone Helen Jacobs Stany Zjednoczone Elizabeth Ryan
Stany Zjednoczone Lester Stoefen
4:6, 13:11, 6:2

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]