Przejdź do zawartości

Jan Kajetan Cywiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Cywiński
Ilustracja
Jan Kajetan Cywiński
Herb duchownego
Data urodzenia

24 czerwca 1772

Data śmierci

17 listopada 1846

Miejsce pochówku

Bazylika archikatedralna św. Stanisława Biskupa i św. Władysława w Wilnie

Biskup pomocniczy wileński
Okres sprawowania

1840-1846

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

5 lipca 1795

Nominacja biskupia

17 grudnia 1840

Sakra biskupia

24 sierpnia 1841

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

24 sierpnia 1841

Konsekrator

Ignacy Ludwik Pawłowski

Jan Kajetan Cywiński herbu Puchała (ur. 24 czerwca 1772 w Kuźmiczach, k. Oszmiany, zm. 17 listopada 1846 w Wilnie) – biskup delkoneński, sufragan trocki, biskup administrator diecezji wileńskiej od 1840, filantrop.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Ignacego Cywińskiego i Apolonii Rodziewicz. W 1790 wstąpił do misjonarzy św. Wincentego a Paulo w Wilnie. W 1795 przyjął święcenia kapłańskie, studiował teologię i nauki polityczne. Profesor Uniwersytetu Wileńskiego i wykładowca seminarium duchownego w Wilnie. W 1811 roku został kanonikiem kapituły wileńskiej. W 1818 obronił doktorat z teologii i prawa kanonicznego. W 1838 otrzymał nominację carską na sufraganię trocką. Sakrę przyjął w 1841 w Petersburgu po czym został administratorem diecezji wileńskiej. Poświęcił się dobroczynności (od 1843 jako prezes Wileńskiego Towarzystwa Dobroczynności), działał m.in. na celu umożliwienia niezamożnej młodzieży podejmowania studiów. W dobrach biskupich zwolnił włościan od poddaństwa[1]. Spoczywa w kaplicy św. Ignacego Loyoli w bazylice archikatedralnej św. Stanisława Biskupa i św. Władysława w Wilnie[2].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Czesław Falkowski, PSB IV, s 135-136.
  2. Zahorski Władysław, Katedra wileńska, Wilno 1904, s.104-128.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]