Przejdź do zawartości

Károly Fogl

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Károly Fogl
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 stycznia 1895
Újpest

Data i miejsce śmierci

12 stycznia 1969
Budapeszt

Pozycja

prawy obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
–1912 Mezei TC
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1912–1914 Újpesti Törekvés SE
1914–1930 Újpesti TE
1931 Vasas SC 3 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1918–1929  Węgry 51 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1934–1935 Bułgaria
1935 Sportklub Sofia
1936 Juventus Bukareszt
1937 Győri Vagongyár ETO
1938–1939 Warta Poznań
Kolozsvári AC
1947–1948 Warta Poznań
1948 Polonia Warszawa
1950–1951 Warta Poznań
1952 Brda Bydgoszcz
1953 Czarni Nakło
1955–1956 Polonia Chodzież
1957–1958 Olimpia Poznań
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Károly Fogl (węg. Károly Fogoly, ur. 19 stycznia 1895 w Újpescie, zm. 12 stycznia 1969 w Budapeszcie) – węgierski piłkarz występujący na pozycji obrońcy, reprezentant Węgier w latach 1918–1929, olimpijczyk, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Zawodnik klubów węgierskich: Mezei TC (?-1912), Újpesti Törekvés SE (1912-1914), Újpesti TE (1914-1930), Vasas SC (1931). Jako piłkarz Újpestu mistrz Węgier 1930 oraz czterokrotny finalista Pucharu Węgier w 1922, 1923, 1925 i 1927. Zdobywca tytułu węgierskiego piłkarza roku 1920. W 1927 roku po raz pierwszy zagrał w rozgrywkach klubowego Pucharu Europy Środkowej, znanym jako Mitropa Cup. Dwa lata później jako piłkarz Újpest FC został zdobywcą tego pucharu.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Debiutował w reprezentacji Węgier w czerwcu 1918 roku, w zwycięskim spotkaniu z Austrią, wygranym w Wiedniu 2:0. W 1920 roku po raz pierwszy wystąpił w reprezentacji razem ze swoim młodszym bratem Józsefem Foglem III. Obaj szybko stali się dominującymi postaciami węgierskiej drużyny narodowej w latach dwudziestych, tworząc legendarny duet obrońców Fogl-gát, niezwykle silną i trudną do sforsowania formację. Był uczestnikiem Igrzysk Olimpijskich 1924 w Paryżu, na których wystąpił w dwóch meczach. Po raz ostatni w drużynie narodowej zagrał w kwietniu 1929 w spotkaniu ze Szwajcarią. Ogółem wystąpił w 51 meczach reprezentacji Węgier, zdobył 2 bramki.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Karierę trenerską rozpoczął jako selekcjoner reprezentacji Bułgarii w 8 meczach w latach 1934-1935. Następnie pracował w bułgarskim Sportklub Sofia (1935), z którym wywalczył tytuł mistrzowski, rumuńskim Juventusie Bukareszt (1936), węgierskim Győri ETO (1937) oraz Warcie Poznań (1938-1939), z którą wywalczył tytuł wicemistrza Polski 1938. Tuż przed wybuchem II wojny światowej wyjechał na Węgry i prowadził tam zespół Kolozsvári AC. W maju 1947 powrócił do Polski i objął drużynę Warty Poznań. Po kilku miesiącach doprowadził ten zespół do tytułu mistrza Polski. Po nieudanym starcie rozgrywek ekstraklasy rozstał się z Wartą z końcem kwietnia 1948. W maju 1948 objął Polonię Warszawa i prowadził ją w ekstraklasie do końca sezonu. Wrócił do Poznania by ponownie trenować Wartę Poznań (1950-1951) w ekstraklasie i II lidze. W kolejnych latach prowadził polskie kluby Brdę Bydgoszcz (1952) w II lidze, Czarnych Nakło (1953), Polonię Chodzież (1955-1956), Olimpię Poznań (1957-1958).

Grób Károly'ego Fogla na Cmentarzu Megyeri w Budapeszcie

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Przedstawiciel sportowej rodziny, jeden z trójki braci którzy byli piłkarzami i trenerami. Losy wszystkich były związane z Polską. Najstarszy brat Ferenc Fogl (1887–1954) był trenerem Ruchu Chorzów w ekstraklasie, a najmłodszy József Fogl (1897–1971) miał trenować AKS Chorzów, ale wrócił na Węgry.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jarosław Owsiański, Tomasz Siwiński: Historia futbolu wielkopolskiego. WZPN Poznań, 2013. ISBN 978-83-64237-00-3.
  • Wojciech Frączek, Mariusz Gudebski, Jarosław Owsiański: Encyklopedia ekstraklasy, statystyczny bilans 80 sezonów. Fundacja Dobrej Książki Warszawa, 2015. ISBN 978-83-86320-65-3.
  • Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie, fakty (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii, Wydawnictwo GiA, Katowice 2017