Przejdź do zawartości

Ryszard Koncewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ryszard Koncewicz
Ilustracja
Ryszard Koncewicz (1974)
Pełne imię i nazwisko

Ryszard Tadeusz Koncewicz

Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1911
Lwów

Data i miejsce śmierci

15 marca 2001
Warszawa

Wzrost

162 cm

Pozycja

napastnik, pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1927–1931 Lechia Lwów
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1931–1939 Lechia Lwów 2 (0[a])
1945–1946 Polonia Bytom
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1946 OMTUR-Rozbark Bytom
1948 Polska (asystent)
1949 Lechia Gdańsk
1950–1952 Unia Chorzów
1950 Polska (trener)
1950 Polska
1951–1952 Polska
1952 Polska (asystent)
1952–1955 Ogniwo/Polonia Bytom
1953 Polska
1955–1956 Polska
1956–1958 CWKS/Legia Warszawa
1956–1957 Polska (trener)
1959 Polska (asystent)
1960–1962 Polska (trener)
1964 Polska (trener)
1964–1966 Polska
1966 Polska (asystent)
1968–1970 Polska
1975 Gwardia Warszawa
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Ryszard Tadeusz Koncewicz (ur. 12 kwietnia 1911 we Lwowie, zm. 15 marca 2001 w Warszawie) – polski piłkarz, trener, działacz piłkarski, selekcjoner reprezentacji Polski, żołnierz, podporucznik WP.

Piłkarz

[edytuj | edytuj kod]

Grał na pozycjach pomocnika i napastnika. Występował w drużynach Lechii Lwów (1927–1939) i Polonii Bytom (1945–1946). Należał także do drużyny „Lwów” w oflagu IIC Woldenberg.

Trener

[edytuj | edytuj kod]

Prowadził drużyny OMTUR-Rozbark (1946?) Lechii Gdańsk (1949), Ruchu Chorzów (1950–1952, tytuł mistrza Polski przyznany za zdobycie Pucharu Polski w 1951), Polonii Bytom (1952–1955, mistrzostwo Polski 1954, Wicemistrzostwo Polski 1952), Legii Warszawa (1956–1958, mistrzostwo Polski i Puchar Polski 1956) oraz Gwardii Warszawa.

Selekcjoner

[edytuj | edytuj kod]

Współpracę z reprezentacją Polski rozpoczął w 1948 jako pomocnik trenera Wacława Kuchara. W 1950 pełnił funkcję trenera, a następnie trenera-selekcjonera. Tę funkcję pełnił również w latach 1951–1952, w 1953 oraz w latach 1955–1956. W latach 1956–1957 ponownie zajmował stanowisko trenera drużyny narodowej. Podobną funkcję pełnił w kilkunastu meczach w latach 1959–1962 oraz od 1964. W latach 1964–1966 był również jednym z selekcjonerów reprezentacji. Samodzielny selekcjoner w okresie od lutego 1968 do końca listopada 1970.

Działacz

[edytuj | edytuj kod]

Wieloletni działacz Polskiego Związku Piłki Nożnej: członek Zarządu i szef Rady Trenerów (1951–1953), szef Rady Trenerów, szef szkolenia, szef sekcji trenerskiej (1954–1956 i 1961–1971) oraz wiceprezes ds. szkolenia (1979–1980).

Wojna i konspiracja

[edytuj | edytuj kod]

Zmobilizowany w sierpniu 1939, wziął udział w obronie Warszawy. Wzięty do niewoli spędził pierwszy jeniecki okres w obozach Nienburg i Spittal, a dalsze lata niewoli w oflagu II C Woldenberg, w dzisiejszym Dobiegniewie. Działał w konspiracji obozowej. Odpowiadał za sprawy organizacyjne i szkoleniowe klubu sportowego „Lwów” w oflagu, który założył z innymi lwowiakami. Pod koniec życia działał w Warszawskim Kole Woldenberczyków i był prezesem Koła Funduszu Koleżeńskiego Woldenberczyków. Bywał gościem honorowym Dobiegniew CUP (turniej piłkarski dla młodzieży).

Jest pochowany na stołecznym cmentarzu Bródnowskim[1] (kwatera 69F-2-9).

Grób Ryszarda Koncewicza na cmentarzu Bródnowskim

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dane tylko z sezonu 1931.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stefan Szczepłek. Znicze dla mistrzów. „Skarpa Warszawska”, s. 79, październik 2020. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017