Przejdź do zawartości

Kalikst Witkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kalikst Witkowski
Data i miejsce urodzenia

2 kwietnia 1818
Kobryń

Data i miejsce śmierci

24 lipca 1877
Karlsbad

Prezydent Warszawy
Okres

od 16 września 1863
do 1 października 1875

Poprzednik

Zygmunt Wielopolski

Następca

Sokrat Starynkiewicz

Odznaczenia
Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie) Order Korony Żelaznej I klasy (Austro-Węgry) Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) II Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy) IV Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy)
Grób Kaliksta Witkowskiego na Starych Powązkach w Warszawie

Kalikst Witkowski (ur. 2 kwietnia 1818 w Kobryniu, zm. 24 lipca 1877 w Karlsbadzie) – rosyjski generał, w latach 1863–1875 prezydent Warszawy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Kacpra i Józefy z Pągowskich. Ukończył studia na Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu. W latach 1853–1856 brał udział w wojnie krymskiej. W latach 1861–1863 służył w guberni lubelskiej, był szefem w randze pułkownika sztabu 5 dywizji, w maju 1863 awansowany na stopień generała oddelegowany został do Warszawy[1]. Od 16 września 1863 sprawował urząd komisarycznego prezydenta Warszawy, jednocześnie przewodnicząc Komisji Śledczej na Pawiaku, odpowiedzialnej za przesłuchiwanie uczestników powstania styczniowego i uczestników ruchów niepodległościowych.

W okresie jego prezydentury[2]:

Władzę Witkowski sprawował do 1 października 1875, a jego rządy – mimo rozbudowy miasta – były kojarzone przede wszystkim ze ściąganiem od mieszkańców kontrybucji stanowiących karę za powstanie styczniowe. On sam zaś uchodził za symbol władzy zaborczej.

Odznaczenia[3]

[edytuj | edytuj kod]

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 16-1-9/10)[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mariusz Kulik Polacy wśród wyższych oficerów armii rosyjskiej Warszawskiego Okręgu Wojskowego (1865 – 1915) wyd. Warszawa 2008, s. 69, 103.
  2. Warszawy historia ukryta - Kalikst Witkowski
  3. Informacje o odznaczeniach na podstawie treści tablicy epitafijnej opublikowanej na stronie Sejmu Wielkiego
  4. Cmentarz Stare Powązki: WITKOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-23].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]