Przejdź do zawartości

Kammu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kammu
Imię japońskie
Kanji

桓武

Transkrypcja Hepburna

Kammu

Hiragana

かんむ

Ilustracja
Cesarz Japonii
Okres

od 781
do 806

Poprzednik

Kōnin

Następca

Heizei

Dane biograficzne
Data urodzenia

737

Data śmierci

9 kwietnia 806

Ojciec

Kōnin

Matka

Takano no Mikasa

Cesarz Kammu (jap. 桓武天皇 Kammu tennō; ur. 737, zm. 9 kwietnia 806) — 50. cesarz Japonii[1], według tradycyjnego porządku dziedziczenia[2]. Panował w latach 781-806[3]. Przed wstąpieniem na tron nosił imię książę Yamabe (jap. 山部親王 Yamabe-shinnō). Był najstarszym synem cesarza Kōnina[4]. Nazywany także cesarzem Kashiwabara (jap. 柏原天皇 Kashiwabara tennō).

Syn cesarza Kōnina i Takano no Mikasa (córki prowincjonalnego możnowładcy wywodzącego się z rodu koreańskich imigrantów). Jako książę nie miał szans na objęcie tronu, gdyż jego ojciec miał jeszcze syna z małżeństwa z cesarzową Inoue (córka cesarza Shōmu, siostry cesarzowej Shōtoku). Na skutek intrygi Momokawa Fujiwara, który dążył do osadzenia na tronie księcia Yamabe, jego przyrodni starszy brat został odsunięty od władzy i zmarł (rzekomo śmiercią naturalną w tym samym dniu, co jego matka).

Po wstąpieniu na tron w 781 roku zdecydował o przenosinach z Nary do nowej stolicy Nagaoka-kyō. Powodem przenosin były starania rodziny cesarskiej, by obniżyć wpływy klasztorów buddyjskich w państwie. Jej budowa rozpoczęła się w 784 roku. Intrygi pałacowe inspirowane przez ród Fujiwara i pasmo nieszczęść, które spotkało cesarza i jego poddanych (śmierć dwóch żon i matki cesarza, epidemia czarnej ospy) przypisywane mściwemu duchowi niesłusznie oskarżonego o zamach stanu księcia Sawaro, który popełnił samobójstwo, sprawiły, że Kammu zdecydował o ponownych przenosinach stolicy w 794 roku do Heian-kyō (dzisiejsze Kioto).

Kammu przekształcił Radę Dworską (Saigi) w naczelny organ doradczy. Utworzył Biuro Archiwów (Kurōdodokoro), które przejęło wszystkie funkcje wykonawcze rządu, oraz Urząd Policji Cesarskiej (Kebiishi-chō). Organy te zapewniły mu i jego doradcom bardziej bezpośrednią władzę. Z jego rozkazu wyznaczono inspektorów obwodowych (jap. 勘解由使 kageyushi) kontrolujących sprawozdania zarządców prowincji ustępujących ze stanowiska. Prowadził ustawiczne walki na granicy z Ezo. W 792 roku zrezygnował z poborowej armii na rzecz milicji lokalnej, zwanej kondei (jap. 健児), rekrutowanej spośród prowincjonalnej szlachty. Przyczynił się do rozkwitu dwóch nowych sekt buddyjskich, Tendai i Shingon, które trzymały się z dala od spraw politycznych.

Po śmierci nadano mu dwa imiona. W stylu chińskim – Kammu, i w stylu japońskim – Nippon Netsuko Kōtō Wataru Akira Mikoto (jap. 日本根子皇統弥照尊). Mauzoleum cesarza Kammu znajduje się w prefekturze Kioto. Nazywa się ono Kashiwabara-no misasagi[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kunaichō: 桓武天皇 (50)
  2. Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 86-95.
  3. Titsingh, p. 86; Alexandrowicz, Jerzy et al. (1902). "Japonia," Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana, Vol. 31, p. 625.
  4. Titsingh, p. 86.
  5. Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 420.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]