Przejdź do zawartości

Ken Norton

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ken Norton
Ilustracja
Ken Norton (2010)
Data i miejsce urodzenia

9 sierpnia 1943
Jacksonville (Illinois)

Data i miejsce śmierci

18 września 2013
Henderson

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Styl walki

praworęczny

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

50

Zwycięstwa

42

Porażki

7

Remisy

1

Ken Norton (1976)

Kenneth Howard Norton senior (ur. 9 sierpnia 1943 w Jacksonville, zm. 18 września 2013 w Henderson) – amerykański bokser zawodowy, który startował w latach 1967–1981 i był mistrzem świata wagi ciężkiej federacji WBC w 1978. Najbardziej znany był ze swoich walk z Muhammadem Alim[1], w których Norton wygrał pierwszą przez niejednogłośną decyzję, drugą przegrał przez niejednolitą decyzję, i przegrał finał przez kontrowersyjną jednogłośną decyzję. Norton walczył również z Larrym Holmesem w 1978, ledwo przegrywając przez niejednolitą decyzję.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Z 50 stoczonych walk na zawodowym ringu Norton wygrał 42, w tym 33 przed czasem. Przegrywał siedem razy i raz zremisował. Wśród pokonanych przez niego bokserów znaleźć można także innych znanych Amerykanów: George'a Foremana, Joego Fraziera, Leona Spinksa i Jimmy'ego Younga.

Sławę zapewniła mu wygrana walka 31 marca 1973 z Muhammadem Alim. Wtedy w pojedynku o pas mistrzowski North American Boxing Federation w San Diego pokonał decyzją sędziów na punkty Alego (jednym z ciosów złamał mu nawet dolną szczękę), który poniósł wówczas dopiero drugą porażkę w karierze (wcześniej w 1971 przegrał z Joe Frazierem). Później obaj bokserzy walczyli jeszcze dwa razy i oba pojedynki wygrał Ali[2].

Ostatni występ na ringu Norton odnotował 5 listopada 1981. Wówczas w nowojorskiej Madison Square Garden został znokautowany przez Gerry’ego Cooneya. Wcześniej, w 1977, został na krótko mistrzem świata wagi ciężkiej WBC[3].

W czasie kariery bokserskiej Norton został również aktorem, grając m.in. w filmie Mandingo (1975). Wycofał się z boksu w 1981 i został wprowadzony do International Boxing Hall of Fame w 1992.

W 2000 opublikował swoją autobiografię Going the Distance[4].

Odbyte walki 50
Wygrane 42
Wygrane przez nokaut 33
Przegrane 7
Remisy 1

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zmarł pogromca Muhammada Alego. „Przegląd Sportowy”. [dostęp 2013-09-19].
  2. Zapomniane bitwy. Ken Norton kontra Muhammad Ali. Interia.pl. [dostęp 2017-04-13].
  3. BoxRec – Ken Norton [online], boxrec.com [dostęp 2016-06-12].
  4. Ken Norton: Going the Distance. Sports Publishing, 2000. ISBN 1-58261-225-0.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]