Przejdź do zawartości

T.J. Ford

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
T.J. Ford
Ilustracja
Rozgrywający
Pseudonim

T.J.

Data i miejsce urodzenia

24 marca 1983
Houston

Wzrost

178 cm

Masa ciała

75 kg

Kariera
Aktywność

2003–2012

Draft

2003, numer: 8
Milwaukee Bucks

Strona internetowa

Terrance Jerod „T.J.” Ford (ur. 24 marca 1983 w Houston) – amerykański koszykarz występujący na pozycji rozgrywającego.

Był laureatem najważniejszych nagród w szkole średniej i college'u. Ford wziął udział w drafcie NBA w 2003. Został wówczas wybrany w pierwszej rundzie z numerem ósmym przez Milwaukee Bucks.

Powtarzające się coraz częściej kontuzje nie pozwoliły Fordowi na rozegranie dużej ilości spotkań w Bucks. Kolejne mecze przemijały bez gry, a coraz szybciej zbliżał się okres końca jego kariery, jednak w 2005 zespół oficjalnie ogłosił, że Ford będzie mógł nadal grać. Przed rozpoczęciem sezonu 2006/07 trafił do Toronto Raptors, gdzie został podstawowym zawodnikiem drużyny. Wraz z nowym zespołem wygrał Atlantic Division i awansował do playoffów. Po odniesieniu kontuzji przed sezonem 2007/08, Ford stracił miejsce w podstawowym składzie i został sprzedany do Indiany Pacers. W 2011 Ford podpisał kontrakt z San Antonio Spurs. T.J. Ford prowadzi fundację własnego imienia (ang. T.J. Ford Foundation), która od 2004 pomaga w nauce i odnalezieniu się w środowisku dzieciom i rodzinom znajdującym się w złej sytuacji materialnej.

Dzieciństwo i młodość

[edytuj | edytuj kod]

Moje najważniejsze wspomnienia dotyczą dzieciństwa gdy grałem w koszykówkę na podwórku. Mój tata uczył mnie podstaw a ja wraz z moim bratem graliśmy 1-1

T.J.Ford[1]

Urodził się w Houston, jego rodzicami są Leo i Mary Ford, imię Terrance Jerod "T.J." zostało mu nadane przez matkę w chwili urodzenia[2]. Od najmłodszych lat T.J. marzył o koszykówce, także już jako młody kibic oglądał finał NBA 1990, w którym Houston Rockets powrócili na mistrzowski tron[1]. Po raz pierwszy w prawdziwym meczu koszykarskim Ford zagrał w szkole średniej Willowridge High School. Wraz z nim w składzie Willowridge ustanowili rekord 75 zwycięstw i jedna porażka (w tym w 62 grał od początku) w jego dwóch ostatnich sezonach. Zdobył tam kilka tytułów Texas Class 5A (klasy krajowej)[3][4]. W 2001 wystąpił w meczu gwiazd amerykańskich szkół średnich - McDonald’s All-American[5].

Następnie u T.J. zdiagnozowano zwężenie kanału kręgowego[6], jednak udało mu się wrócić do koszykówki i do gry dla Texas Longhorns na sezony 2001/02, 2002/03.

Podczas swojego pierwszego sezonu w Teksasie Ford nie tylko przodował w zespole w ilości przechwytów i minut na mecz, ale także został pierwszym debiutantem w historii NCAA, który prowadził w klasyfikacji asyst (8, 27 na mecz)[3][7]. Świetna gra T.J. spowodowała, że Texas Longhorns awansowali do Sweet Sixteen, a w piętnastu z tych meczów zaliczył dwucyfrową liczbę asyst, co pozwoliło mu na mianowanie go Big 12 Freshman of the Year[7]. W 2003 roku, już jako student drugiego roku, zajął trzecie miejsce w klasyfikacji asyst. W zespole Longhorns przodował w klasyfikacji punktowej, przejęć i asyst[7]. Ford był także MVP regionu południowego, prowadząc Teksas do pierwszego Final Four od 1947[3]. Pod koniec sezonu został wybrany do First Team All-America. Zdobył wtedy także wiele prestiżowych nagród, takich jak: Naismith College Player of the Year, John Wooden awards i został wybrany Player of the Year przez Sports Illustrated, The Sporting News, ESPN.com i CBS SportsLine[3][7]. Chcąc uczcić świetną grę Forda, University of Texas at Austin, zastrzegł jego numer #11, tym samym stał się czwartym sportowcem w historii uniwersytetu, a pierwszym koszykarzem, którego numer zastrzeżono. Tą czwórką byli Earl Campbell, Ricky Williams, Roger Clemens, Vince Young, a obecnie dołączył do nich Kevin Durant[8].

Kariera w NBA

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sezon

[edytuj | edytuj kod]

T.J. wiedział, że stać go na więcej niż na grę w college[1]. Po drugim roku studiów postanowił przejść na zawodowstwo i aby dołączyć do NBA wziął udział w Drafcie 2003, a liga na swojej stronie ogłaszała, że jest to zawodnik z takim talentem, że w niedługim czasie będzie mógł stać się nowym Larrym Birdem lub Magiciem Johnsonem[6]. Ford został wybrany z ósmym numerem, w rundzie pierwszej, przez Milwaukee Bucks. Ten draft jest uznawany za jeden z najlepszych w historii, brały w nim udział przyszłe wielkie gwiazdy, występujące także w NBA All-Star Game takie jak: LeBron James, Carmelo Anthony, Dwyane Wade czy Chris Bosh[7]. W swoim pierwszym sezonie, czyli 2003/04, był najlepszy w Bucks pod względem asyst, z bilansem 6,5, przy nieco ponad siedmiu punktach na spotkanie[9]. Ford został wybrany do II składu debiutantów NBA[10]. Jednak grał w tylko 55 meczach, ponieważ kontuzja zmusiła go do opuszczenia 26 meczów sezonu zasadniczego i całych Playoffów 2004. Doznał poważnego uszkodzenia ciała, podczas domowego spotkania z Minnesota Timberwolves, gdzie upadł na kość ogonową po faulu centra Marka Madsena. Uszkodził rdzeń kręgowy, co powinno mu uniemożliwić kontynuowanie kariery[6].

Po kontuzji

[edytuj | edytuj kod]

Ford opuścił cały sezon 2004/05 z powodu poważnego uszkodzenia rdzenia kręgowego[6]. W czerwcu 2005, dr Robert Watkins z Los Angeles Spine Surgery Institute oświadczył, że T.J. został całkowicie wyleczony i będzie mógł wrócić do gry[11]. Rozgrywający intensywnie trenował przez kilka miesięcy w rodzinnym Houston, pod nadzorem byłego koszykarza NBA Johna Lucasa. Razem pracowali nad celnością, wytrzymałością i siłą Forda[6]. T.J. powrócił do Bucks podczas letniego obozu treningowego. Swoje pierwsze spotkanie po powrocie na parkiet gry rozegrał 1 listopada 2005, gdzie był blisko uzyskania triple-double (z 16 punktami, 14 asystami i 9 zbiórkami podczas 34 minut gry) w wygranym przez Milwaukee 117-108 wyjazdowym spotkaniu z Philadelphią 76ers[12]. W sezonie po osiągnięciach Forda nie było widać żadnych skutków kontuzji, grał z taką samą szybkością i celnością rzutów co w swoim debiutanckim sezonie. Sezon regularny zakończył z nieco ponad 12 punktami na mecz i prawie 7 asystami[9], lecz stwierdził, że Bucks nie grają już zbyt szybko i dynamicznie. Nowy trener Terry Stotts bardziej zaczął polegać na wysoko skaczącym rzucającym obrońcy Michaelu Reddzie, dobrej defensywie Andrew Boguta i Jamaala Magloire i szybko rozwijającym się rozgrywającym Mo Williamsie, wiec Ford stał się mniej ważnym zawodnikiem[4].

Wymiana do Raptors

[edytuj | edytuj kod]

W pewnym sensie całe moje życie poświęciłem na walkę z chorym kręgosłupem, która była dla mnie szczęściem w nieszczęściu. To mi pomogło docenić grę i cieszyć się, że nadal mogę grać na najwyższym poziomie. W każdym meczu bo gra jest wszystkim co mam

Ford w wywiadzie prasowym w Singapurze we wrześniu 2007[13]

Po sezonie 2005/06 nowo mianowany przez Toronto Raptors generalny manager Bryan Colangelo, przygotowywał zespół do nowo nadchodzącego sezonu 2006/07. Po przemyśleniach okazało się, że brakował im rozgrywającego „pierwszej 5”. Znalazł Forda. Wymienił go z Milwaukee Bucks za dobrze zapowiadającego się silnego skrzydłowego Charliego Villanueve[14]. Owa wymiana była na początku ogłoszona „wielkim niewypałem”, ze względu na kontuzję Forda[4], lecz w szybkim czasie T.J. zadomowił się w zespole, jako podstawowy rozgrywający, tworząc wraz z Chrisem Boshem świetną parę, która stanowiła o sile Raptors[15][16]. Ford spotkał dawnego znajomego z drugiego roku studiów, a także rozgrywającego José Calderóna, który zastępował go gdy Ford został kontuzjowany na kilka spotkań. Nie zależnie od jego tempa gry, Ford został wybrany najszybszym koszykarzem NBA w 2007, przez Sports Illustrated (w badani wzięło udział 271 graczy)[4][10][17]. Dobra umiejętność przechwytów, była bardzo ważna w jego inauguracyjnym sezonie. 20 grudnia 2006 rzucił zwycięskiego kosza w spotkaniu z Los Angeles Clippers[18], a dwa dni później okazało się, że rzut był wykonany po skończeniu gry. W następnym meczu z Portland Trail Blazers, także przyczynił się w dużym stopniu do zwycięstwa za pomocą asyst[19]. Umiejętności Forda w przechwytywaniu piłki, były ponownie widoczne w wygranym 120-119 spotkaniu z Seattle SuperSonics, gdzie zdobył najwięcej punktów i do tego jeden z nich znowu dał Raptors zwycięstwo[20]. Jego wysoka forma trwała dalej. Dało się poznać w spotkaniu z New York Knicks, kiedy miał 18 asyst, co ustanowiło jego rekord życiowy, a także wyrównało rekord Raptors ustanowiony przez Damona Studemiora[21]. Sezon regularny 2006/07, Ford, zakończył z wynikiem 14 punktów na mecz i prawie ośmiu asyst, co było jego najlepszym wynikiem w karierze[9]. Przypisuje mu się także dojście do playoffów po raz pierwszy od pięciu lat, a także pomoc w wygraniu dywizji[22]. W 2007 NBA Playoffs, zaliczył średnią 16 punktów na mecz i 4 asyst, ale Toronto przegrało cztery do dwóch z New Jersey Nets w pierwszej rundzie[23].

Przed sezonem 2007/08 Ford zaczął się koncentrować by zdobywać coraz więcej asyst[24]. Po początku sezonu, trener Sam Mitchell zaczął zmieniać skład rotując pomiędzy Fordem a Calderónem, co dało dobry efekt. Dnia 11 grudnia 2007 po rażącym faulu Ala Horforda, Ford doznał poważnej kontuzji w meczu z Atlanta Hawks. Był przytomny, jednak nie mógł się poruszać, więc został zwieziony z parkietu[25]. Gdy T.J. nie był zdolny do gry, Calderón wykazał się dużo lepszą grą, jako rozgrywający „pierwszej 5”. Jednak po spędzeniu kilku tygodni na treningach ze starym trenerem Johnem Lucasem w Houston, Ford powrócił do gry 4 lutego 2008, jednak już jako rezerwowy[26]. Pod koniec sezonu nie było zbyt wiele spekulacji, że Raptors będą próbować wymienić Forda, oryginalnie jednak chcieli przebudować zespół stawiając na młodszego Calderóna. W playoffach 2008 Toronto w pierwszej rundzie rywalizowało z Orlando Magic, opinie ekspertów wnioskowały, że dwaj dobrzy, wyrównani poziomem gry rozgrywający, mogą być kluczem do zwycięstwa. Podczas gdy Ford słabo grał w pierwszych dwóch meczach, które przegrali, w trzecim zaprezentowawszy się świetnie, co doprowadziło do bilansu 1-2[27]. Raptors zostali jednak wyeliminowani w piątym meczu, a nie stosowanie się Forda do zaleceń trenera podczas gry w playoffach, sprawiły, że stał się on głębokim rezerwowym, co doprowadziło do różnych spekulacji na temat wymiany z jego udziałem[28][29].

Indiana Pacers

[edytuj | edytuj kod]
Ford reprezentujący Pacers

Przed 2008 NBA Draft, Raptors stwierdzili że oddadzą Forda do Indiany Pacers w zamian za Jermaine O’Neala i 42 numer w drafcie (Nathan Jawai). Kanadyjczycy oprócz Forda, wysłali jeszcze do klubu z Indianapolis, dwóch graczy i numer 17 w drafcie. Tymi zawodnikami byli: Rasho Nesterovič, Maceo Baston, a w drafcie wybrali Roya Hibberta, a ponieważ wymiana nie była wykonana w „okienku transferowym”, to była sfinalizowana dopiero 9 lipca 2008[30]. W Pacers Ford dobrze zaczął, wchodząc od razu do pierwszego składu, wyrzucając z niego Jaretta Jacka, który także był rozgrywającym. Chociaż od czasów kontuzji T.J. nie mógł grać na maksymalnym poziomie, to i tak był ważnym punktem ofensywy zespołu. W dniu 1 lutego 2009, Ford, w meczu z New York Knicks, ustanowił swój rekord kariery rzucając 36 punktów, tym samym pobijając poprzedni rekord ustanowiony w tym samym tygodniu[31]. Jednak Pacers nie awansowali do 2009 NBA Playoffs, przegrywając pozycję z Detroit Pistons.

San Antonio Spurs

[edytuj | edytuj kod]

9 grudnia 2011 Ford podpisał kontrakt z San Antonio Spurs[32]. 12 marca 2012, po zagraniu w 14 spotkaniach, ogłosił na Twitterze koniec kariery[33]. 15 marca 2012, wraz z Richardem Jeffersonem oraz prawem do wyboru w pierwszej rundzie draftu 2012, został wymieniony do Golden State Warriors[34]. Ford został zwolniony przez Warriors[35]. 13 marca 2012 roku zakończył sportową karierę[36].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie[37] o ile nie zaznaczono inaczej.

NCAA
  • Uczestnik rozgrywek:
    • NCAA Final Four (2003)
    • Sweet 16 turnieju NCAA (2002, 2003)
  • Koszykarz roku:
  • Najlepszy pierwszoroczny koszykarz:
  • MVP turnieju Coaches vs. Classic (2003)
  • Zaliczony do:
    • I składu:
      • All-American (2003)
      • Big 12 (2003)
      • turnieju:
        • Big 12 (2002)
        • Coaches vs. Classic (2003)
        • Great Alaska Shootout (2002)
    • II składu Big 12 (2002)
    • składu honorable mention All-American (2002 przez Associated Press)
  • Lider NCAA w asystach (2002)[43]
  • Drużyna Taxas Longhorns zastrzegła należący do niego numer 11
NBA

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
M Mecze S5 Pierwsza piątka MPG Minuty na mecz
FG% Celność rzutów z pola 3P% Celność rzutów „za 3” FT% Celność rzutów wolnych
RPG Zbiórki na mecz APG Asysty na mecz SPG Przechwyty na mecz
BPG Bloki na mecz PPG Punkty na mecz

Na podstawie Basketball-Reference.com (ang.)

Sezon regularny

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Drużyna M S5 MPG FG% 3P% FT% RPG APG SPG BPG PPG
2003/04 Milwaukee 55 55 26,8 38,4% 23,8% 81,6% 3,2 6,5 1,1 0,1 7,1
2005/06 Milwaukee 72 70 35,5 41,6% 33,7% 75,4% 4,3 6,6 1,4 0,1 12,2
2006/07 Toronto 75 71 29,9 43,6% 30,4% 81,9% 3,1 7,9 1,3 0,1 14,0
2007/08 Toronto 51 26 23,5 46,9% 29,4% 88,0% 2,0 6,1 1,1 0,0 12,1
2008/09 Indiana 74 49 30,5 45,2% 33,7% 87,2% 3,5 5,3 1,2 0,2 14,9
2009/10 Indiana 47 32 25,3 44,5% 16,0% 77,0% 3,2 3,8 0,9 0,2 10,3
2010/11 Indiana 41 3 18,9 38,6% 18,8% 72,9% 2,0 3,4 0,9 0,2 5,4
2011/12 San Antonio 14 0 13,6 44,2% 25,0% 78,6% 1,3 3,2 0,6 0,1 3,6
Razem 429 306 27,7 43,3% 28,9% 81,5% 3,1 5,8 1,2 0,1 11,2

Play-offy

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Drużyna M S5 MPG FG% 3P% FT% RPG APG SPG BPG PPG
2006 Milwaukee 5 5 32,4 49,0% 40,0% 91,7% 4,0 6,4 0,6 0,0 12,6
2007 Toronto 6 5 22,7 48,7% 50,0% 81,0% 1,7 4,0 1,2 0,3 16,0
2008 Toronto 5 5 24,8 36,2% 12,5% 93,8% 4,4 6,6 1,0 0,0 11,6
2011 Indiana 2 0 7,0 100% 100% 0,5 1,0 0,0 0,0 3,5
Razem 18 15 24,2 45,7% 37,5% 87,8% 2,9 5,1 0,8 0,1 12,4

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

T.J. Ford Foundation

[edytuj | edytuj kod]

Ford założył fundację we wrześniu 2004. Organizację która ma na celu pomoc osóbom znajdującym się w złej sytuacji, w celu ich rozwoju: edukacji, rekreacji, fizyczności i dobrobytu społecznego we współpracy z rodzinami i wspólnotami[3]. Owa ma swoje filie w stanie Teksas i w Milwaukee w stanie Wisconsin[45].

Muzyka

[edytuj | edytuj kod]

T.J. Ford występuje w utworze rapera Paul Walla „Get Aphilliated”, gdzie Ford rapuje „I'm like that T.J. Ford, I'm deadly on them threes”, co po Polsku znaczy „Jestem T.J. Ford nieśmiertelny król „trójek”. Także w Break Bread, gdzie jednak Wall podaje się za niego[46]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c BIO. tjford11.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-11)]., tjford11.com, dostęp 8 sierpnia 2007
  2. texassports.com biography. texassports.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-11)]., texassports.com, dostęp 23 lutego 2010
  3. a b c d e T.J. Ford Info Page – Bio, nba.com, dostęp 29 kwietnia 2007
  4. a b c d Jay, Paul, "Ford the new engine for high-octane Raptors", cbc.ca, 30 września 2006, dostęp 4 października 2007
  5. 2001 McDonalds All-American Rosters. realgm.com. [dostęp 2018-09-09]. (ang.).
  6. a b c d e Brady, Erik, "Ford motors toward NBA return", usatoday.com, 30 października 2005, dostęp 29 kwietnia 2007
  7. a b c d e Prospect Profile: T.J. Ford, nba.com/draft2003, dostęp 1 września 2007
  8. Melanie Boehm, "Ford gets No. 11 jersey retired one season after Final Four berth", dailytexanonline.com, 9 lutego 2004, dostęp 29 kwietnia 2007
  9. a b c T.J. Ford Info Page – Career Stats and Totals, nba.com, dostęp 8 października 2007
  10. a b TJ Ford, hoopshype.com, dostęp 3 października 2007
  11. "Ford Cleared For Full-Contact Basketball", nba.com/bucks, 27 czerwca 2005, dostęp 29 April 2007
  12. Bucks 117 76ers 108, nba.com, 1 listopada 2005, dostęp 4 października 2007
  13. Luis, Ernest, „NBA Madness... Up Close & Personal”, The New Paper, 2 września 2007
  14. "Raptors Acquire T.J. Ford and Cash from Milwaukee in Exchange for Villanueva", nba.com/raptors, 30 czerwca 2006, dostęp 5 maja 2007
  15. Smalls, Anthony, "The Rebirth of the Raptors", nba.com, 12 kwietnia 2007, dostęp 8 września 2007
  16. Raptors Post Up, nba.com/raptors, 21 marca 2007, dostęp 8 września 2007
  17. SI Players Poll, sportsillustrated.cnn.com, 20 lutego 2007, dostęp 29 kwietnia 2007
  18. Raptors 98 Clippers 96, nba.com, 20 grudnia 2006, dostęp 4 września 2007
  19. Raptors 101 Trailblazers 100, nba.com, 22 grudnia 2006, dostęp 4 września 2007
  20. Sonics 119 Raptors 120, nba.com, 11 marca 2007, dostęp 4 września 2007
  21. Raptors Post Up, nba.com/raptors, 14 marca 2007, dostęp 29 kwietnia 2007
  22. Smith, Doug, "Ford has rough ride to playoffs", thestar.com, 20 kwietnia 2007, dostęp 29 kwietnia 2007
  23. Jefferson, Nets Eliminate Raptors, nba.com/playoffs2007, 5 maja 2007, dostęp 4 września 2007
  24. Smith, Doug, "Being a better leader Ford's focus", thestar.com, 19 października 2007, dostęp 21 października 2007
  25. Odum, Charles, "Ford Seriously Injured as Raptors Finish Off Hawks", nba.com, 11 grudnia 2007, dostęp 12 grudnia 2007
  26. Millson, Larry, "Raptors romp in Ford's return", globesports.com, 5 lutego 2008, dostęp 5 lutego 2008
  27. Raptors Cut Magic's Lead to 2-1, nba.com, 25 kwietnia 2008, dostęp 1 maja 2008
  28. Smith, Doug, "Colangelo: Sam's safe 'for now'", thestar.com, 30 kwietnia 2008, dostęp 1 maja 2008.
  29. Perkins, Dave, "Point guard protocol top Raps issue next season", thestar.com, 30 kwietnia 2008, dostęp 1 maja 2008
  30. Sources: Pacers agree to O'Neal-for-Ford swap with Raptors, sports.espn.go.com, 25 czerwca 2008, dostęp 26 czerwca 2008
  31. Wells, Mike, "Healthier Ford going to basket more", indystar.com, 1 lutego 2009, dostęp 5 lutego 2009
  32. Spurs Sign T.J. Ford nba.com, dostęp 30 grudnia 2011
  33. T.J. Ford Announces Retirement On Twitter, https://web.archive.org/web/20120324091831/http://tracking.si.com/, dostęp 24 marca 2012
  34. Warriors Acquire Richard Jefferson, T.J. Ford And 2012 First Round Pick From San Antonio, nba.com, 15 marca 2012, dostęp 24 marca 2012
  35. Warriors waive retiring guard T.J. Ford, insidehoops.com, 17 marca 2012, dostęp 24 marca 2012
  36. T.J. Ford zakończył karierę. boisko.pl, 2012-03-13. [dostęp 2012-06-22].
  37. Profil na realgm.com. realgm.com. [dostęp 2019-11-19]. (ang.).
  38. Sporting News Player of the Year Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-19]. (ang.).
  39. John R. Wooden Award. woodenaward.com. [dostęp 2023-01-20]. (ang.).
  40. Naismith Men’s College Player of the Year Trophy Winners. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-19]. (ang.).
  41. USBWA Freshman of the Year Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-26]. (ang.).
  42. Big 12 Conference Rookie of the Year Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-02-05]. (ang.).
  43. Assists Per Game Yearly Leaders and Records. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-31]. (ang.).
  44. Year-by-year NBA All-Rookie Teams. nba.com. [dostęp 2023-01-21]. (ang.).
  45. TJ's Causes. tjfordfoundation.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-22)]., tjfordfoundation.org, dostęp 8 września 2007
  46. Paul Wall – Break Bread Lyrics. originalyric.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-04)]., originalyric.info, dostęp 2 stycznia 2011

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]